Hé! Een microfoon!
Met de komst van steeds meer games die zich baseren op muziek is Boogie misschien wel een leuke uitzondering. Het spel belooft namelijk een tamelijk nieuwe weg in te slaan op de Nintendo Wii. Met de apparatuur van dien ging ik aan de slag met de game, die uitgebracht wordt door Electronic Arts.
Als je het main character van Boogie ziet, dan weet je direct dat het om deze party game gaat. Boogie is kortgezegd een game, bijna een merk, waarin het draait om dansen en zingen. Je kunt diverse moves met je WiiMote realiseren op je scherm. Ritme is hierbij van groot belang, maar ook het creëeren van moves is natuurlijk belangrijk. In het begin zal het dan ook niet helemaal meevallen om de besturing en het ritme helemaal onder de knie te krijgen. Je begint de game met een korte trainings mode waarin je de standaard kneepjes van het vak geleerd krijgt en je karakter kunt aanpassen met bijvoorbeeld een zweetband of een cowboy hoed. Na het uitvoeren van deze korte trainingsperiode kun je beginnen met de verhaalmode. Hier kun je één van de Boog-personages kiezen waarna je zijn of haar missies kunt gaan spelen. Elk character bevat haar eigen missies en storyline waardoor de mate aan variatie zo ver mogelijk uit elkaar blijft. Ook de missies, de songs en dergelijke zijn steeds weer ’n tikkeltje anders waardoor de story mode toch vrij uitgebreid lijkt te zijn.
Wat mij echter meer interesseerde is die microfoon die je bij het pakket krijgt. Het gaat hierbij om een witte microfoon die er toch zeer redelijk uit ziet en je een echte artiest doet laten voelen. Je kunt de randapparatuur aansluiten op een USB-poort op de Wii waarna een klein stukje software geïnstalleerd wordt bij het opstarten van de game. Door daarna naar de Karaoke mode te gaan is het mogelijk om gebruik te maken van het handeltje. Op zich werkt het allemaal erg goed. De game bevat een soort van spraakherkenning waardoor het spel herkent of je wel de juiste song aan het zingen bent, en dat in de juiste maat en op de juiste tonen. Liedjes die je kunt zingen, maar ook kunt kopen met je gespaarde muntjes, zijn ‘Oops I did it Again’, ‘Girls just wanna have Fun’, ‘Mambo Nr.5’ en ‘Let’s get this Party Startin’. Dit is nog maar een 4 vingerige hand van het aantal songs dat daadwerkelijk in de game aanwezig is. Het grotendeelse gros zal voor de meeste echter als ‘onbekend’ benaderd worden. De artiesten zingen overigens niet zelf hun liederen maar het gaat om een soort van rip-versie die je moet nabootsen. Hoe harder en beter je de liedjes nazingt, hoe harder de stem in de game zich zal continueren. Als je daarna je liedje hebt gezongen is het mogelijk om zelf een clip samen te stellen. Je kunt bijvoorbeeld het contrast van het camerawerk veranderen, of simpelweg de camera-posities (4) veranderen waardoor je je eigen videoclip weet te genereren. Een leuke, simpele, en niet al te forse toevoeging aan de game die de meeste na ’n tijdje wel zullen laten liggen.
Boogie is vooral in het begin wel even wennen. De liedjes zijn ’n beetje aangepast waardoor je al snel uit de maat raakt. Daardoor moet je de notenbalk goed volgen, al is het soms lastig om zowel deze balk te volgen als de tekst te lezen. De meeste liedjes waren voor mij dan ook heel vaagjes bekend waardoor het moeilijk is om alles tot een goed einde te kunnen brengen. Tip is dan ook om de liedjes eerst een keer goed te bestuderen voordat je daadwerkelijk alles gaat nabootsen. Als je eenmaal de liedjes kent, is er geen moeilijkheid meer aan en is het op zich best leuk om je zangkunsten op de console aan de kaak te stellen.
Boogie heeft in feite een vrij goede instapdrempel waardoor het zich vrij goed kan verkopen als een toegankelijke game. Elke jonge scholier kan ermee aan de slag, mede door de Nederlandse taal die aanwezig is en de overgebruiksvriendelijke interface. De speelmodi zijn daarnaast erg simpel wat betreft gebruik en het oogt ook erg kiddy waardoor het vooral gefocust lijkt op het jongere publiek. Tevens kun je ook met een maat gaan vechten om het podium waardoor het spel voor lange tijd aantrekkelijk blijft. Door daarnaast ook nog te vechten voor muntjes om te gebruiken in de winkel (voor nieuwe podia, songs en gereedschapen om je character te customizen) blijft een uitdaging steeds aanwezig.
Toegankelijk maar toch stroef
De game is vrij toegankelijk, maar dat maakt het spelen er soms niet gemakkelijker op. De controls werken namelijk niet helemaal zoals het hoort. Dit komt de vloeiende gameplay dan ook niet ten goede. Vooral bij het maken van combo’s met de onderste B-knop is vaak een grote helse bedoeling. Veelal reageert de game niet op de bewegingen die je maakt en als het dan ’n keer lukt blijkt dat je laatste beweging weer niet goed afgewerkt blijkt te zijn. Je zult dit overigens ook opmerken bij het bepalen van een beat, waarbij je punten moet scoren met het in de maat houden van je WiiMote. De game reageert simpelweg niet altijd op de bewegingen die je maakt.
Boogie is grafisch misschien wel één van de betere games van dit moment. Het ziet er simpelweg goed uit en de podia, de lichteffecten en de characters zijn erg leuk in beeld gebracht. Ook de interface is erg speels en straalt de sfeer uit waarop je zult hopen; lekker overzichtelijk, maar toch ’n beetje chaotisch en kleurrijk. Op zich wil ik hier dan ook vrij weinig woorden over vuil maken, maar dat geldt niet voor de tussenanimaties. Na elke opdracht die je hebt voltooid komt een tussenfilmpje, waarbij je character veelal praat met een vriend of vriendin. De geluiden die de conversaties moeten vormen zijn werkelijk verschrikkelijk. Daarnaast gaat het simpelweg om enkele plaatjes die af en toe wat verschoven lijken te worden, echt miserabel in elkaar gezet. Het overige wil ik echter zeker niet afkraken wat dat betreft.
Boogie is eigenlijk een mengeling van goede graphics, goed geluid en een matige gameplay. Het spel scoort dan ook wat betreft besturingsgevoeligheid en gameplay relatief matig aangezien het veelal niet 100% lijkt te werken. Daarnaast verveelt de gameplay en de bedoeling van de game na een tijdje ook wel weer waardoor je al snel over gaat op het karaoke gedeelte, eigenlijk ’n gedeelte dat weinig met gameplay en controls te maken heeft. De mengelmoes scoort dan ook een voldoende, maar had bij een iets betere uitwerking van vooral de controls zeker beter kunnen scoren.
