Capcom is de laatste tijd erg goed bezig, want na de releases van Resident Evil 5 en Street Fighter 4 kunnen we nu alweer een nieuwe game in de gamerekken vinden. En hiervoor heeft Capcom een oude franchise nieuw leven ingeblazen. Bionic Commando op de NES is nu nog steeds op de dag van vandaag een erg leuke en uitdagende game. Daarnaast hebben we ook een opgepoetste remake via PSN en Xbox Live kunnen aanschaffen en spelen, genaamd Bionic Commando Rearmed. Maar Capcom vond het eens tijd om deze franchise nu echt naar het 3D tijdperk te lanceren en zie hier de nieuwe Bionic Commando. Helaas wilt het omzetten van 2D gameplay naar 3D gameplay niet altijd even goed lukken, kijk maar naar de Sonic titels. Maar de eerste beelden zagen er toch wel erg veelbelovend uit. En nu Bionic Commando voor de Xbox 360 en de Playstation 3 is uitgekomen, kunnen we deze game eens goed onder de loep nemen.
Slingeren totdat je erbij neervalt
Deze Bionic Commando speelt zich 10 jaar af na het eerste deel op de NES en jij neemt wederom de rol op je van Nathan “Rad” Spencer. Nathan staat net op het punt om te worden geëxecuteerd omdat hij de doodstraf heeft gekregen. Dit komt doordat hij een Bionic Commando is geweest en dus gedeeltelijk uit een machine bestaat en deze mensen door de normale bevolking als het kwaad worden gezien. Maar gelukkig wordt hij op dat moment net gered door een oude vertrouwde vriend, Joseph Gibson. De stad Ascension City is namelijk voor een groot deel vernietigd, omdat BioReign er een bom heeft laten ontploffen. En je kunt het al raden, Nathan is de enige die achter de linies kan komen en deze organisatie omver kan werpen.
Helemaal aan het begin van deze game start je zonder bionische arm en zul je eerst de basisbeginselen uitgelegd krijgen als schieten, de iconen en rondlopen. Maar gelukkig wordt je binnen 15 minuten met je bionische arm herenigd en kan het echte werk beginnen. Het eerste wat opvalt is dat het slingeren nog best wel ingewikkeld is of in ieder geval wat oefening nodig heeft. Dit heeft er mee te maken dat jij ook echt op de plek moet richten waaraan jij wilt vasthangen. Gelukkig is haast alles in deze game vast te pakken, maar alsnog gebeurt het regelmatig dat jij een punt mist of uit de “flow” van het slingeren raakt. Maar als je eenmaal een uurtje verder bent dan slinger je als geen ander door de wereld heen. Helaas is het geen free-roaming, maar er is toch een goede illusie gecreëerd van een ruime grote wereld. Naast het slingeren valt ook op dat deze game weer als vanouds uitdagend is mits je hem op een moeilijkere stand zet. Een grote aanrader is dan ook om hem meteen wat moeilijker te zetten om hier de aan de wat korte kant speelduur te verlengen en de speelplezier te vergroten.
Van punt a naar punt b
Ondanks dat deze game ook een multiplayer bevat, draait deze game toch echt om de singeplayer ervaring. Je zult door verschillende omgevingen heen moeten slingeren en hier moet je meestal een eindpunt bereiken of op een paar punten informatie verzamelen. Je zou zeggen dat dit als snel gaat vervelen, maar het tegendeel is waar. Je komt elke keer genoeg verschillende vijanden en eindbazen tegen die allemaal weer een nieuwe tactiek nodig hebben. En net zoals bij de NES variant, als je dood gaat begin je weer opnieuw aan het begin van het level. Lekker uitdagend, frustrerend en leuk tegelijk. Zo zorgen ook de items die je kunt verzamelen, die erg veel lijken op achievements, niet alleen voor punten bij je gamerscore, maar ook voor extra’s voor je personage. Zo kun je je levensbalk verlengen of je snelheid verhogen.
Naast het slingeren heb je ook diverse schietwapens en mogelijke acties tot je beschikking. Je hebt shotguns, snipers, granaten en nog veel meer diverse wapens. Ook kun je met je arm voorwerpen weggooien, je aan vijanden vastklemmen en jezelf erop lanceren en je kunt een soort schokgolf aanval doet als je van een hoge afstand naar beneden valt. Er is dus veel diversiteit te vinden in deze game. En eindelijk is dit een game die weer eens draait om de fun factor. Wat nou realisme, gewoon met een enorme noodgang door straten heen vliegen en de zwaartekracht aan je laars lappen. Ook het van hoge gebouwen afspringen bleef elke keer leuk en uitdagend.
Grafisch ook erg vermakelijk
Grafisch gezien is deze titel ook sterk en de vormgeving en stijl van deze game is erg goed gedaan. De sfeer is bovendien ook erg goed gedaan en de afwisseling in de werelden is ook op het juiste moment gedaan. Bovendien wordt Bionic Commando ook versterkt door een erg goede soundtrack die zijn inspiratie heeft gedaan vanuit de originele NES variant. Wel vond ik de tussenfilmpjes niet altijd van dezelfde kwaliteit, maar draait deze titel gelukkig niet om. De multiplayer in deze game is zoals je zou verwachten rondslingeren en je tegenstanders om zeep helpen. Dit is op het begin erg leuk, maar het heeft net niet het niveau als een Gears of War of een Halo. Ook het feit dat er geen offline multiplayer is, is toch een groot gemis, want met een paar vrienden deze game tegen elkaar spelen zou toch erg vermakelijk kunnen zijn. Maar toch is het leuk dat ze ondanks een sterke singeplayer er toch nog een multiplayer aan toegevoegd hebben.
En daarmee is Bionic Commando een erg leuk en vermakelijke spel. Het is niet de meest vernieuwende of origineelste game van het jaar. Ook zal hij niet zijn NES broertje voorbij gaan, maar al met al heb ik me enorm vermaakt met deze titel. Wel is het jammer dat deze game aan de korte kant is, maar gelukkig kun je met de moeilijkheid de speelduur zeker verlengen. Ook de items houden je hier aan het spelen. Bovendien is deze Bionic Commando grafisch en op muziekgebied ook erg goed en zeker een aanrader als je een leuke en vermakelijk game zoekt.
