Eind 2007 kwam Battlestations: Midway uit. De game liet de speler grote veldslagen van het Amerikaanse leger tijdens de Tweede Wereldoorlog beleven door je in de schoenen van een piloot of kapitein van een schip te zetten. De game gaf een nieuwe draai aan strategy games, maar sloeg de plank op verschillende vlakken toch redelijk mis. Het succes was echter groot genoeg voor een vervolg, en nu is daar Battlestations Pacific.
Strategy meets Action
Battlestations Pacific is een strategy game, maar niet zomaar een strategy game, ook nog een action game. De speler is de commander van het leger van de Amerikanen of de Jappen en stuurt hierbij indirect zijn of haar troepen aan op het slagveld. Wat de game echter zijn eigen draai geeft is het feit dat je in de schoenen van de piloten en kapiteins van je units kunt stappen en dus met je vliegtuigen kan rondvliegen of met je schepen kan varen.
Om een missie dus goed te kunnen afsluiten zul je regelmatig in de cockpit van een vliegtuig plaats moeten nemen en het heft in eigen handen nemen. Het vliegen in de vliegtuigen zelf werkt opvallend goed en ieder vliegtuig (en het zijn er een heleboel) voelt anders aan. Het vliegen is redelijk simpel: je stuurt met de muis en gaat sneller/langzamer met de W en S knoppen. Je kunt je vliegtuig ook nog kantelen met de A en D knoppen. Nu is de vliegactie echter lang niet zoals bij bijvoorbeeld HAWX. Je zult voorzichtig en doelgericht te werk moeten gaan en de juiste units voor de juiste gelegenheden moeten gebruiken. Je logge slome bombers gebruik je dus niet in dogfights en je fighters gebruik je niet om een eiland over te nemen.
Naast de vliegtuigen zijn er ook nog de boten. Wanneer je een gevecht aangaat met je boten heb je over het algemeen wat meer de tijd om je beslissingen te nemen. Het kwam er meestal op neer om je boot in positie te brengen en rustig te gaan schieten. Naast je cruisers en battleships heb je echter ook nog je onderzeeërs. Wanneer je met zo’n jonge aan de slag gaat komt het juist op stealth aan, en je hebt ook een stuk meer dingen waar je rekening mee moet houden. Zo kun je boven water komen om je turrets af te vuren en je zuurstof tanks te vullen, kun je onderwater op een “middle depth” gaan liggen en zo je periscoop omhoog sturen (kijk uit dat er geen schip overheen vaart!) en helemaal naar beneden zakken om de vijand te ontvluchten. De onderzeeërs zijn dan ook vooral geschikt voor hit & run aanvallen.
Japan aan de macht
De singleplayer campaign van Battlestations Pacific bestaat uit twee verschillende verhaallijnen. Als eerste heb je de Amerikaanse campagne. Hierin ga je verder waar het eerste deel je achter heeft gelaten en volg je de veldslagen die de Amerikanen in de geschiedenis hebben gevoerd. De andere is de Japanse campagne, hierin begin je met de aanval op Pearl Harbor en ga je verder met het veranderen van de geschiedenis. Iedere campagne heeft zijn eigen verhaal dat wordt verteld via een aantal cutscenes. Deze cutscenes zien er uitstekend uit en hebben zo’n “oud film” effect. Dit effect is overigens ook aan te zetten in de gewone gameplay, maar na dat 5 minuten te hebben geprobeerd werkte dat nogal irritant en zal voor verschillende mensen waarschijnlijk ook het risico op een eventuele epileptische aanval aanzienlijk verhogen.
De missies zelf bieden nogal wat afwisseling. Zo zul je de ene keer een vijandelijke basis op een eiland moeten veroveren, terwijl je de andere keer een vliegdekschip moet begeleiden. De afwisseling is dus enorm, maar dat brengt ook zijn keerzijde met zich mee. Zo zul je regelmatig een hele tactische missie hebben, waarin je de keuze krijgt uit tientallen units en zelf je aanpak kunt bepalen, terwijl je in de volgende missie in een vliegtuigje wordt gepropt en daarin moet blijven zitten terwijl je een hele horde Japanse fighters van een vliegdekschip wegjaagt. De overgang van actiemissies tot strategische missies is dus nogal abrupt, maar dit kan voor sommigen juist ook een positief iets zijn. Iedere campagne biedt overigens zo’n 20 uur speeltijd wat je in totaal dus op 40 uur brengt, en dan ben je nog niet eens bij de multiplayer gekomen.
De multiplayer zelf bestaat uit een groot aantal gametypes. Dit zijn overigens niet simpele spin-offs van elkaar. Zo heb je bijvoorbeeld een gamemode waarbij je met een groepje spelers vijandige basissen moet veroveren terwijl je je eigen basis verdedigt. Hierbij geeft iedere ingenomen basis je een bepaald aantal punten per seconde. Het team dat de meeste basissen onder controle heeft en weet te houden zal zo dus op den duur winnen. Wanneer je echter geen zin hebt om goed na te denken bij wat je doet, kun je ook gewoonweg een paar dogfights aangaan met een tegenstander. De afwisseling hierbij is dus groot, en de verschillende maps zitten overigens ook erg goed in elkaar.
Glimmend water en blokkerige struikjes
Op grafisch gebied gaf Battlestations Pacific me echter gemixte gevoelens. De game heeft zo zijn mooie momenten, zoals het prachtige water, de mooie weersomstandigheden (midden in de nacht tijdens een grote onweersbui een gevecht voeren is echt geweldig) en de goede details, maar er waren ook wat dingen die minder mooi waren, bijvoorbeeld de eilanden waarbij sommige bomen van dichtbij gewoonweg lelijk waren. Het geluid was ook niet je-van-het, zo was het een 13 in een dozijns soundtrack en waren de geluidseffecten ook niet heel speciaal. Het was echter niets om je aan te ergeren en wanneer je een torpedo hoort ontploffen tegen een vijandelijke carrier voelt dat toch wel lekker.
Waar ik niet zo over te spreken was, waren de ingame tutorials. Wanneer je begint te spelen, zal een nieuwe speler meestal beginnen met de tutorial mode. Deze is echter nogal slecht uitgewerkt en de help ballonnetjes zijn zelfs vreselijk irritant. Deze poppen om de zoveel tijd tevoorschijn en zetten dan heel het scherm stil. Ook verdwijnt je interface. Zo kwam er meteen een ballon tevoorschijn die mij vertelde naar de rechter bovenhoek te kijken en daar naar mijn minimap te kijken, die er dus niet was. De objectives in je missies zijn soms ook redelijk onduidelijk, wat nogal irritant is wanneer je in een grote veldslag zit.
Battlestations Pacific biedt de speler een uitgebreid en afwisselende spelervaring, bestaande uit een verschillend aantal gameonderdelen die allemaal goed zijn uitgewerkt. Er zijn echter nog wel wat mankementen die het spelplezier soms kunnen bederven. Wanneer je echter op zoek bent naar een leuke, strategische flightgame die net iets dieper gaat dan HAWX, dan ben je bij Battlestations Pacific aan het goede adres.
