Na veel kritiek…
Vorig jaar hadden we het nog over de ruwe randen van Assassin’s Creed Unity. Het spel was verre van geperfectioneerd maar was op zich prima speelbaar. De game beviel dan ook prima, al was het weer veel van hetzelfde. Sinds deel 3 zijn het dan ook de vaste ingrediënten die de basis vormen van de franchise. Met Black Flag als kleine twist is het de vraag of Assassin’s Creed Syndicate weer eens wat nieuws kan brengen en de reeks nieuw leven in kan blazen…
Veel irritaties en componenten zijn in ieder geval weggehaald in dit nieuwe deel. Geen Uplay meer, geen online component en minder bugs. Nu moet ik zeggen dat de media het met Unity ook wel erg overtrok met termen als Unity is ‘onspeelbaar’, een ‘bugfest’ en ‘onacceptabel’. Het spel was op zich prima speelbaar, al waren er inderdaad wat problemen met de graphics, de physics en de tussenfilmpjes, en die zijn er nog steeds. Echter, er is wat omheen gewerkt om ze wat minder in het licht te houden. Zie het als een work-around. Daar komen we straks op terug.
Na vorig jaar Parijs bezocht te hebben gaan we ditmaal naar het Londen van 1868. De industriële revolutie vindt plaats en zorgt voor een verzuurd leven voor arbeiders en zelfs veel kinderen. Werken is de orde van de dag en de kloof tussen arm en rijk wordt aanzienlijk. De hogere klassen bepalen de hoeveelheid werk dat de lagere klassen uitvoeren, en dat betekent slechte werkomstandigheden. De bendes die het voor het zeggen hebben moeten dan ook gestopt worden om de verdeeldheid een halt toe te roepen. Jij kruipt in de huid van Jacob Frye, een rebelse leider van een ondergrondse bende. Zijn zus is Evie, een absolute stealth-meesteres. Met z’n tweeën ga je de strijd aan met de Tempeliers en rivalen om de corruptie doen te verdwijnen in Londen.
In de game zul je al snel te maken krijgen met natuurlijk weer diverse bekende personen die hebben gezorgd voor een revolutie. Alexander Graham Bell, Charles Dickens, Charles Darwin en Florence Nightingale zullen een prominenten rol spelen in het spel en je voorzien van diverse missies. Je komt de eerste karakters dan ook al snel tegen in het spel. Qua gameplay is er niet veel veranderd in deze nieuwe game. Echter had ik het over enkele workarounds om zo sneller op de toppen van de daken te klimmen. Zo is er een soort van grappling hook (rope launcher), waarmee je snel jezelf omhoog kunt trekken en dus niet hoeft te klauteren. Dit scheelt echter een hoop irritatie, daar waar je vaak problemen zult ervaren met het omhoog klimmen, nog steeds. Dit neemt de problemen met het klimmen dus niet geheel weg, maar is een soort van alternatief om problemen te omzeilen. Het klimmen is namelijk nog altijd een struggle, en dat is en blijft naar verwachting ook wel zo. Het is logisch dat het niet programmeerbaar is om precies te doen wat de speler verwacht. Daardoor zul je merken dat je vaak niet omhoog gaat, waar je verwacht wel omhoog te kunnen, spring je soms naar de zijkant terwijl je dat niet wilt en blijft het een te trage ontsnappingsmogelijkheid. Dat is nu dus deels verleden tijd, en dat is erg mooi. Met je haak kun je nu ook van gebouw naar gebouw op afstanden van plusminus 50 meter jezelf transporteren met meer snelheid dan ooit.
Verdeel je kwaliteiten
Je speelt in de game dus als 2 personages, Jacob en Evie. Jacob is wat meer van de harde hand en is dan ook vooral goed in combat, zij het dat hij ook stealth te werk kan gaan. Evie is echter beter in stealth en valt wat minder snel op. Je kunt bijna altijd wisselen van karakter (niet altijd overigens), en beide hebben hun eigen skill trees die je kunt progressen. Je kunt er dus voor kiezen om beide karakters totaal verschillend te maken qua skills, waardoor je op momenten bewust kunt kiezen om te wisselen van strategie en tactiek. Dat is een leuke bijkomstigheid in de game. De missies bestaan uit de campaign, waarin je weer de welbekende missies krijgt; Volg iemand, assassinate een vijand, onderzoek en ontdek. De side quests zijn ook vrij bekend. Zo heb je in elk gebied een soort van mini-eindbaas die je kunt verslaan waarmee je een gebied bevrijdt van de tempeliers. Daarnaast heb je ook fight clubs waarin je met je blote handen meerdere tegenstanders te lijf moet gaan, en kun je paardenraces houden. Paardenraces? Dat is vrij nieuw? Dat is inderdaad ook het geval. Je hebt namelijk paard-en-koets combinaties waarin je door Londen kunt gaan rijden. Dit is op zich ook een leuke toevoeging, maar voelt soms meer als Grand Theft Auto aan. Zo kan je paard zonder problemen lantaarnpalen omrennen en voor de nodige chaos in de straten zorgen. Maar het is ook mogelijk om bewust hard naar de zijkant te beuken, en dat voelt erg onrealistisch aan. Echter, men had er ook een saaie boel van kunnen maken en voor realisme kunnen gaan, waarover ook weer wat te zeggen valt. Echt kritisch is het dus niet.
De gameplay mechanics zijn nog altijd niet 100%. Het ontsnappen zorgt er nog altijd voor dat je interactie voert met objecten waarmee je juist geen interactie wilt hebben. Springen, vastpakken en irritante mensen die bewust in de weg lijken te lopen zijn dan ook nog altijd problemen in de game, en zijn misschien soms ook wel begrijpbaar. De A.I. weet niet wat de speler precies wilt, maar je moet wel overal grabbing points programmeren waar de speler ‘eventueel’ zich vast zou willen grijpen of op zou willen klimmen natuurlijk. Soms wil je jezelf gewoon zo snel mogelijk uit de voeten maken, maar wordt er ineens op een balk gesprongen of geklommen… Tja, is dat wat de speler wilt of juist niet? Dat magnetisme aan de gameplay is en blijft altijd lastig te bepalen. Alles Ubisoft kwalijk nemen is dus niet echt verantwoord, doch blijft het een irritant lek in de gameplay mechanics.
Wat misschien wel erg is, is dat de gameplay gecombineerd met de variatie wel tekort komt. Het is nog altijd diezelfde manier van spelen die spelers zichzelf zullen blijven aanleren, jaar in jaar uit. En echt variëren is er amper nog bij. Het is het vaste riedeltje weer; Het dak op, sluipen, iedereen op de bovenste etages wegwerken en vervolgens jezelf laten vallen in een hooibaal om vervolgens met het fluiten iedereen stuk voor stuk op je af te laten komen en te assassinaten. Uiteraard kan de aanpak ook anders zijn door helemaal amper te moorden maar meer stealth te spelen, maar ook dan blijft de gameplay vrijwel hetzelfde. Een toevoeging is echter wel de mogelijkheid om mensen te kidnappen. Je kunt ze dus forceren om met je mee te lopen onder dwang, maar ze zullen ook tegenwerken waardoor je ze af en toe weer in het gareel moet laten lopen. Daarnaast kun je ook omstanders in gebieden die jij bevrijdt hebt inzetten om te laten vechten tegen opponenten. Deze bendes kun je daarnaast ook nog eens aparte upgrades geven, waaronder de mogelijkheid om te schieten met geweren. Op zich is vooral dat laatste een goede toevoeging. Toch blijft de gameplay te eenzijdig wat mij betreft. Het is elk jaar weer hetzelfde verhaal, met enkele lichte toevoegingen en vooral een gewijzigd verhaal en omgeving. Als je daar van houdt, dan biedt Assassin’s Creed gewoon weer die degelijke gameplay en vrijheid, maar vooral ook de grote hoeveelheid die je verlangt.
Schitterende reflecties
De gameplay is weliswaar zeker verbeterd, maar geldt dat ook voor de graphics? Ja, op zich wel. Londen oogt prachtig en vooral in het begin is het indrukwekkend de toren van de Big Ben te bewonderen, en er zelfs op te klimmen. Vrijwel alles ziet er gedetailleerd uit, met eigenlijk weinig echte uitzonderingen. Bakstenen, daken, paarden, lucht en interieur zien er gewoon prima uit en daarvoor valt niets negatiefs te zeggen. Positieve uitzonderingen zijn vooral reflecties van water, zowel in het donker als bij daglicht of de morgenzon. Deze zien er werkelijk schitterend uit en reflecteren ook daadwerkelijk de objecten in de omgeving. De tussenfilmpjes zijn daarnaast ook prima vormgegeven, al is het wat raar dat ineens je collega (broer of zus) opduikt terwijl je eigenlijk de gehele missie alleen hebt gespeeld. Jammer is dan wel weer dat elke vijand of politieagent er weer hetzelfde uitziet. De guards bij de Big Ben, met hun befaamde rode klederdracht, zijn daarentegen wel weer een leuk detail van de game. Je merkt echter wel dat diverse objecten vaker terug komen in de omgeving, maar wat wil je ook anders in zo’n grote omgeving. Al met al is dit zeker één van de mooiste open wereld games van dit moment. Of games als Fallout 4 en Just Cause 3 daar dan ook aan kunnen tippen valt te bezien.
Niet meer online
Zonder ook maar een multiplayer of co-op in de buurt lijkt het dus dat je op de singleplayer aangewezen bent. Echter heeft men day one DLC uitgebracht waarmee het avontuur nog verder uitgebreid kan worden. Ook heeft men in de game microtransacties gestopt, waarmee je resources kunt aanschaffen. Af en toe heb je ook echt resources nodig om juist die mooie inventory te kunnen krijgen, waarmee het stiekem geforceerd wordt om geld uit te geven. Of je dat doet en wilt is aan jou natuurlijk. Echter is het ontbreken van Uplay en online gameplay geen gemis. De co-op uit Unity was op zich ook nog wel aardig, maar Londen biedt genoeg content om je zo’n 30 uren toch wel bezig te kunnen houden. Daarnaast zijn er ook nog mini-missies in overvloed, waaronder het tackelen van dieven of het helpen van personen die bedreigd worden.
Hoewel Unity zeker niet perfect was, is Syndicate dat ook zeker niet. De gebreken van de gameplay zijn deels opgelost maar worden ook deels verborgen door enkele slimme workarounds als de haak waarmee je jezelf snel kunt voortbewegen. De game mechanics zijn echter nog verre van perfect. De lichte toegevoegde elementen zijn te beperkt om de game echt vernieuwend te kunnen noemen. Het is dan ook meer een update dan een compleet nieuwe Assassin’s Creed game. De hoeveelheid content, de graphics en de audio, daar zit het wel weer goed mee, al voelt alles aan alsof je het al eens hebt meegemaakt. Zou de omgeving niet compleet vernieuwend zijn, dan zou veel hetzelfde zijn als voorheen. De A.I. is daarnaast ook te weinig geoptimaliseerd om echt een nieuwe aanpak erdoorheen te duwen bij de speler. Wachters en vijanden zijn te dom en te blind om het je echt moeilijk te maken. Toch zullen de fans met dit deel ongetwijfeld weer aan hun trekken komen met de grote hoeveelheid content die het spel weer biedt. Verlang je echter naar echte vernieuwende, baanbrekende componenten, dan kun je misschien beter nog ’n jaartje wachten. Wie weet dat dan de franchise ’n keer een omslag zal krijgen.
