Laatste generatie
Ubisoft komt dit jaar niet met 1 maar met 2 Assassin’s creed games. Naast de next gen Unity die we hebben gereviewed, hebben ze ervoor gekozen de last gen niet in de steek te laten en een afscheidsgame te geven. Is het nu leuk uitmelken of een waardig afscheid van de last gen, dat was de vraag waarmee ik het spel begon.
Assassin’s creed Rogue is de afsluiting van de Noord-Amerikaanse trilogie. Na AC3 en Black Flag waren er geluiden uit de community die vroegen om een volwaardige afsluiting, om alle delen samen te voegen. Ook het succes van Black Flag heeft meegespeeld dat Ubisoft nog een AC wou maken waarin scheepvaart een rol speelde. Waar de grote delen door Ubisoft Montreal gemaakt worden werd dit deel gemaakt door de studio in Sofia. Deze studio is al bekend met AC aangezien ze al veel ondersteuning hebben geboden in voorgaande delen. Rogue neemt je mee naar Noord-Amerika, je wordt door Abstergo door de geschiedenis geleid van een Ierse assassin genaamd ‘Shay Patrick Cormac’. Shay is de eerste assassin die overstapt naar de templars en zijn memories zijn daarom erg belangrijk voor Abstergo. Na een kleine introductie van Shay begeef je je met deze 21 jarige assassin recruit in de grote Noord-Atlantische oceaan.
Het verhaal gaat zoals in voorgaande delen om één ding, vindt de Pieces of Eden voordat de Templars het in het bezit hebben. De pieces of eden zijn extreem krachtige objecten uit de oudheid die mysterieuze krachten hebben. Shay volgt gehoorzaam te Assassins en de jacht naar deze objecten is in volle gang. Na een hele tijd rondgezworven te hebben wordt eindelijk de locatie van een piece of eden bekend, maar dit pakt anders uit dan dat iemand had gedacht. De zoektocht naar dit object zorgt ervoor dat Shay de Assassins leert kennen van een hele andere kant. Dit zorgt voor de ommekeer in het spel en Shay verlaat de Assassins. Shay heeft zijn eigen principes en zijn eigen waarheden die hij na wil streven, nadat hij de Assassins verlaten heeft komt hij in aanraking met de Templars en volgt zijn opmars door de rangen van deze organisatie.
Kort verhaal
Het hoofdverhaal van Rogue is een leuke afwisseling op de normale hardcore Assassins waarmee je eerder te maken kreeg. De nuances van beide facties komen beter aan het bod en het is lastig wie nu goed of slecht is. Helaas daarom dat het verhaal niet ver genoeg is uitgewerkt, ten eerste is het te kort, maar 6 memory sequences, ongeveer 12 uur spelen maximaal, ten tweede krijg je hierdoor geen affectie voor Shay. Het blijft allemaal wat oppervlakkig, het is geen Ezio, of zelfs geen Connor. De memory die leidt tot de breuk tussen Shay en de Assassins is intens en groot opgezet, maar de breuk zelf heeft zo weinig diepgang dat het Shay meer weg heeft van een klein kind die boos wegloopt dan een emotionele splitsing waarop het personage zich bevindt. Dit is jammer en ook de cameo’s van personages uit voorgaande delen kan dit niet veel beter maken.
Het is jammer want de gameplay en de wereld zijn prima. Je krijgt deze keer een schip onder je hoede en kunt net als in Black Flag de zee onveilig maken. De noord atlantisch eoceaan zit in het spel en doordat het schip nu kleiner is, is er een rivierdelta die je kunt bevaren en ontdekken. Naast deze twee locaties is er gekozen om New York terug te laten komen. In principe kun je zeggen dat ze slim geleend hebben uit voorgaande delen aangezien deze ook allemaal in Black Flag of deel 3 zitten, maar aangezien dit deel in relatie staat tot de vorige zou het raar zijn compleet andere steden te zien. In de spelwereld is niet veel te doen, in New York zijn de activiteiten nog erg leuk zoals Gang HQ’s overnemen maar in de rivierendelta en de oceaan merk je dat er weinig diepgaands te doen is. In de waterwerelden zijn er veel locaties te bezoeken maar meer dan kisten, animus fragmenten of schatkaarten te verzamelen is er niet. Dit voelt aan als een goedkope manier om de gameduur te verlengen. Ook het upgraden van je schip en van jezelf vergt het vergaren van pelzen van dieren of goederen als metaal en hout. Dit is niet hard nodig aangezien je met een paar kleine upgrades al het spel met gemak uitspeelt. Alleen voor de trophyhunter en diegenen die het spel helemaal uit willen spelen biedt het meerwaarde.
De besturing is eigenlijk een kopie van voorgaande delen, en ook de negatieve elementen zitten er nog steeds in. Bijvoorbeeld het klimmen waar je misgrijpt en van een kerktoren naar beneden klettert. Of dat je tijdens het freerunnen niet altijd springt waar je wilt springen. Dit zijn kleinigheidjes die er wel in zullen blijven zitten. Het geluid is prima, de liederen die je crew zingt tijdens het varen zijn aanstekelijk hoewel deze ook al in Black Flag zaten. Tijdens het spelen merkte ik wel op dat soms het geluid wegviel, ik hoorde wel de effecten, maar de sound was weggevallen. Grafisch vind ik het persoonlijk nog steeds prachtig, de engine uit deel 3 wordt nog steeds gebruikt en dit ziet er prima uit. Natuurlijk zijn er wat zaken die beter konden, als draw distance maar gelukkig heb je daar niet veel last van.
Het is erg lastig om een definitief oordeel te vellen over Rogue. Het verhaal en personages zijn helaas wat oppervlakkig en hierom draait de game toch uiteindelijk. Daarop het feit dat de werelden erg leeg zijn voelt deze game meer als een stand alone DLC. Ze hebben het geprobeerd te vullen met een grote wereld vol locaties om te bezoeken, maar deze zijn alleen bedoeld als vulling en schatzoeken, ze zijn niet de moeite waard allemaal af te varen. Na het uitspelen van de game zat ik niet met hetzelfde gevoel van voldoening zoals bij de andere Creedgames, het deed me weinig, en dat is denk ik ook het probleem met Rogue, er is te weinig tijd gestoken in character development en verhaallijn wat juist de kracht moet zijn in een AC game. Het gevoel dat heerst is dat er zoveel meer in zou zitten met het idee van een Assassin die Templar wordt, een soort van AnakinSkywalker epos, maar dat er doordat er voor het format is gekozen om het samen te voegen in de AC 3/Black Flag trilogie dat er beperkingen opgelegd zijn die het spel niet ten goede komen.
