Army of Two heeft inmiddels een aardige naam opgebouwd in de game industrie. Een ware topper kun je deze franchise misschien nog niet noemen, maar het zijn tot dusver toch aardige coöperatieve games. Als je het mij vraagt heeft Electronic Arts met de Army of Two reeks toch een goede weg ingeslagen in de coöperatieve gamewereld. Vandaar ook dat het niet meer dan reëel is dat uitgever Electronic Arts verder gaat met de franchise. Tegenwoordig kunnen we naast de singleplayer steeds vaker games ook in co-op spelen. Call of Duty doet dit bijvoorbeeld al geruime tijd, maar ook steeds meer nieuwe games krijgen deze modi. Zo konden we de onlangs verschenen Far Cry ook in co-op modus spelen, daar waar dit in deel 2 nog niet kon. Hieruit kunnen we concluderen dat co-op een steeds belangrijkere rol gaat spelen in de gamesindustrie, het is dus belangrijk dat Army of Two: The Devil’s Cartel ten opzichte van het vorige deel meer vernieuwingen met zich meebrengt. Slaat EA de plank mis met Army of Two: The Devil’s Cartel of is de game zich het aanschaffen dubbel en dwars waard?
Alpha en Bravo
In Army of Two: The Devil’s Cartel speel je ditmaal met twee nieuwe personages die te werk gaan onder de namen Alpha en Bravo. Samen vormen jullie een perfect team dat tegelijkertijd niet met of zonder elkaar kunnen. Dit levert leuke discussies op tijdens het spelen, maar voegt verder natuurlijk niets toe. Alpha en Bravo nemen je mee naar Mexico waar je het op zult nemen tegen de grootste drugskartels. De drugskartels zijn een organisatie van criminelen die is opgericht om de drugshandel te bevorderen en in eigen handen te houden. Een bekend politicus is gevangen genomen en het is aan ons de taak om deze te bevrijden. Verschillende soorten levels komen voorbij, van stoffige omgevingen tot aan schuilplaatsen van de bendes. Ook speel je de levels op verschillende momenten van de dag. Een beetje soldaat kan natuurlijk ook heel goed ’s nachts opereren. De levels zijn in ieder geval wel levendig, vijanden duiken op onverwachte manieren op en voorwerpen in de omgevingen ontploffen, toch is het gevoel er dat er iets ontbreekt. Het “net niet” gevoel komt zo nu en dan naar voren. Vooral omdat EA gebruik gemaakt heeft van de Frostbite 2 engine had ik er in ieder geval wel wat meer van verwacht. Al met al zijn de levels dus wel aardig, maar er had meer uit gehaald kunnen worden.
Get ready to take cover
Iets wat heel veel gedaan wordt in de game is schieten. Kogels vliegen je om de oren en net als in elk vuurgevecht is dekking nemen essentieel. Het cover-systeem werkt eigenlijk best simpel, een klein blauw pijltje licht op wanneer je ergens achter kunt schuilen, op deze manier kun je ook heel simpel van object naar object duiken zonder geraakt te worden. Het cover-systeem is in iedergeval wel goed uitgewerkt en ook de besturing is verder heel simpel. Het spel begint met een kleine training/tutorial, maar eigenlijk ren je hier meteen al doorheen en ben je meteen klaar om het op te nemen tegen de drugsbaronnen.
Wapens zijn er in overvloed en net als in het vorige deel kunnen we ook weer het nodige aanpassen aan onze uitrusting. Met het geld wat je verdient tijdens de missies kun je bepaalde wapens en voorwerpen kopen die je weer kunt gebruiken. Denk hierbij aan een scope, reddot, extra lange magazijnhouder en bepaalde handlebars, wat er voor zorgt dat je meer grip krijgt op je wapens. Naast aanpassingen aan je wapens kun je natuurlijk ook weer de bekende maskers aanpassen. Het voegt verder niet veel toe, maar is toch altijd wel een leuk extraatje.
Na heel wat uurtjes in de game te hebben gestoken kan ik wel zeggen dat schieten en dekking nemen eigenlijk ook echt het enige is wat je doet. De campaign is helaas niet erg lang, maar
voelt ook niet uitermate kort aan. Je bent er zo’n 6 tot 8 uurtjes mee kwijt. Het coöperatieve gedeelte is leuk, maar wanneer je deze alleen speelt, dus je partner wordt bestuurd door de computer ,lijkt het net alsof je alleen aan het schieten bent. Met zo nu en dan een spannende samenwerking is het toch jammer dat je het meeste prima in je eentje kunt doen. Natuurlijk speel je Army of Two: The Devil’s Cartel het liefst samen met iemand, daar is de game eigenlijk ook voor bedoeld. Ik moet zeggen dat dit toch een stuk leuker is. Dit kan zowel online als offline, al gaat mijn voorkeur toch sterk uit naar de offline co-op. Niets is leuker dan samen een potje knallen onder het genot van een drankje. Vooral omdat het instapniveau van de game niet erg hoog is kan iedereen eigenlijk wel met de game overweg. Wanneer er de nodige kills zijn gemaakt en genoeg punten zijn verdiend kun je de overkill gebruiken. Dit is een soort speciale kracht die je voor korte duur kan gebruiken. Wanneer je de overkill gebruikt kun je voor even alles wat op je pad komt voor zijn. Elke vijand die opduikt ben je te snel af, maar zodra de meter leeg is zul je snel dekking moeten zoeken.
Al met al heeft uitgever Electronic Arts met Army of Two: The Devil’s Cartel een aardige game neergezet. Een parel van een game wil ik het niet noemen, maar de coöperatieve modus in het spel is toch erg leuk. Grafisch is de game wel in orde, maar hier had wat meer mee gedaan kunnen worden.Dit geldt overigens ook voor het geluid, de effecten klinken toch niet heel realistisch en ook hier had wat meer aandacht aan geschonken mogen worden. Het is jammer dat je niet een game van een speler kan joinen terwijl hij/zij al bezig is met het verhaal, waardoor persoonlijk de offline co-op het leukst wordt. Zoals eerder gezegd is het instapniveau van de game niet erg hoog en voor iedereen speelbaar. Wil je een co-op game die je vooral met vrienden speelt, dan heb je aan Army of Two: The Devil’s Cartel een leuke game. Wil je de game eens proberen, maar niet zo zeer voor de co-op, dan zou ik hier voorlopig nog even mee wachten.
