Anger Foot

Het agressievere broertje van Angerfist

Als ik twee dingen geleerd heb van Anger Foot dan is het dat geen enkele deur veilig is in het fictieve Crime City en dat je op moet passen voor fanatieke sneaker verzamelaars. Dat zegt meteen iets over mezelf en de hoeveelheid hardloopschoenen die ik niet meer gebruik en al jaren weg moet gooien. Anger Foot is de volgende game van Devolver Digital in een reeks van originele ideeën, een houding dat we games niet altijd zo serieus moeten nemen en weer een game die met weinig problemen de volgende cult hit kan worden.

Uitleggen wat Anger Foot exact is is net zo chaotisch als de game zelf. De game is op meerdere manieren een ode aan vervlogen tijden. De gameplay is bruut, supersnel en zo arcade als het maar kan. De heerlijke muziek gooit je terug in de tijd naar de hoogtijdagen van de gabber scène (denk veel, donk donk donk dedonk donk donk donk). De interface dompelt je om in de wereld van graphic novels. De absurditeit van dit alles is een heerlijke mengelmoes van nostalgie en een combinatie die in 2024 nog steeds werkt. Ook als je helemaal niet bekend bent met die dingen die ik zojuist heb opgesomd.

Anger Foot speelt zich af in Crime City. Die naam heeft de stad niet gekregen, omdat er veel criminaliteit is maar omdat criminaliteit wordt aangemoedigd. Er is politie die mee helpt met plunderingen of de deuren langs gaat om de inwoners van dit stadje aan te moedigen om eens wat meer te slopen. Iedereen is wel lid van één van de vier bendes in de stad. Op één iemand na, Anger Foot. Het enige wat die wil doen is sneakers sparen en films kijken met zijn vriendin. Iets wat onderbroken wordt door één van de vier bendes die je meest waardevolle sneakers met geweld jatten. Tijd om letterlijk te gaan kopschoppen, een pizza op te halen en verder te gaan met je film avond.

Schoppen als Stam

Daar begint een wilde chaotische tocht van korte levels met kleine kamers en veel bendeleden. Net zoals jij hebben deze vaak maar één schot of trap nodig en objecten tegen iemand aantrappen is net zo dodelijk als een granaat. Je trapt een deur open, deze vliegt tegen de kop van iemand aan, die weer tegen iemand anders aanvalt, je gooit je pistool tegen een ander aan om deze tijdelijk uit te schakelen, raapt een ander wapen op om iemand naar te knallen, trapt een koelkast omver omdat dat kan en schopt diegene waar je eerder een pistool tegen aangooide nog maar even van het dak af. Dat allemaal in een kleine vijf seconden. Het is een heerlijke aaneenschakeling van absurd snelle beslissingen. Wel nadat je een level al meerdere keren hebt herhaald, omdat je zelf al een paar keer door je kop bent geschoten of van een dak gekukeld bent.

Dat herhalen gaat extreem vaak gebeuren. Sommige vijanden zijn wat flauw geplaatst, zodat je er in eerste instantie als een dwaas met een missie snel voorbij raast. Het tempo ligt namelijk nogal hoog. Daar komt de arcade stijl van de gameplay om de hoek kijken. Het draait om het herkennen van de levels, weten waar een bepaald type vijand je op staat te wachten en alles in level gebruikt om zo snel mogelijk bij de uitgang te komen. Is dat gelukt, dan zal je achterom kijken en glimlachen om die gigantische chaos die je in je weg hebt achtergelaten. Vrijwel alles in een kamer kan kapot geschopt worden en dat ga je zien ook. Bloedspetters op de muur, geen enkel stuk meubilair staat nog op de juiste plek en die toiletpot was toch al aan vernieuwing toe.

Sneaker king

Dit alles doet de game verspreid over vier zones met een escalerende hoeveelheid aan verschillende wapens, vijanden en sneakers. De game zelf is met een kleine zes uur aan levels niet heel lang, maar ieder level heeft een drietal missies die gebruik maken van de verschillende sneakers die je verzameld. Ieder paar sneakers komt met een soort modifier die je bijvoorbeeld een extra leven geeft of een trap waarmee je van de ene kant van een kamer naar de andere vliegt. Sommige zijn handig terwijl andere meer functioneren als een cheat die we nog wel kennen van vroeger. Denk dan bijvoorbeeld aan een bighead mode of een paar die confetti achterlaat. Sommige kan je zelfs gebruiken om shortcuts te vinden in eerdere levels. Zoals eentje die jouw karakter kleiner maakt. Mijn favoriet is het paar waarmee iedere vijand explodeert, nadat je ze met een punter richting een andere groep hebt getrapt. Hilarische situaties kan je daarmee creëren. Het verzamelen van alle paren is een leuke manier om de game te verlengen en het past natuurlijk bij het personage dat je speelt.

Ondanks de wat hoge moeilijkheidsgraad en een aantal frustrerende momenten, als je weer eens door iemand buiten beeld werd neergeschoten, is Anger Foot een heerlijk game. Je draai vinden gaat vrij rap en zodra je die hebt gevonden is het een kwestie van je stijl aanpassen. Het is een arcade game pur sang en doet er alles aan om je de actie in te zuigen. Is dat gelukt, dan maakt het niet uit of je een paar keer achter elkaar het loodje legt. Je staat gewoon meteen weer op en vliegt nog een keer met je voet door een deur om een brandblusser bij iemand in het gezicht te trappen. Zinloos  en komisch geweld kan goed voelen, maar doe dat alsjeblieft terwijl je deze game aan het spelen bent.