Resident Evil heeft het horror survival genre groot gemaakt, ondanks dat er wel een paar (kleine) dingen op aan te merken waren. Het grootste onderdeel was natuurlijk de besturing die aan de ene kant enorm frustrerend was, omdat je niet tegelijk kon rennen en schieten. Maar aan de andere kant zoveel toevoegde aan de game, omdat je wist dat je keuzes moest maken en je daarom enorm kwetsbaar ging voelen. Dit is een bewuste ontwerpkeuze van de makers geweest en daar is eigenlijk weinig op aan te merken. De nieuwste game in dit genre, Amy, heeft als startpunt de game Resident Evil genomen, maar daar houdt de vergelijking op. De game heeft een belachelijk slechte besturing, de rest is nog slechter uitgewerkt en dit allemaal onbewust. Welkom in het horrorverhaal dat Amy heet.
Lana en Amy
Op papier klinkt de game Amy erg interessant. Een downloadable titel, waarin de speler met twee karakters elk met zijn eigen mogelijkheden en beperkingen de boel moeten overleven in een horror setting. Maar voordat je ook nog maar één actie hebt uitgevoerd, druipt de matigheid er al vanaf en het wordt er helaas niet beter op. De intro laat een korte scene zien van Lana en Amy in een trein, terwijl de conducteur langskomt voor de kaartjes. Amy is enorm verlegen en zegt geen woord. Van Lana komen we te weten dat ze Amy ergens weggehaald heeft. De animaties zijn erg houterig, de voice-acting en graphics zijn matig en het verhaal en de relatie van de karakters wordt niet sterk naar voren gebracht. De trein komt in een botsing terecht, iedereen is weg of verandert in monsters en jij moet Amy vinden. En dan begint de nachtmerrie pas echt. De besturing in deze game is dramatisch en het is een lange tijd geleden dat ik een game heb gespeeld die zo slecht bestuurt. De camera draait elke keer weg, het bewegen gaat enorm traag en ongevoelig. Lana blijft overal achterhangen, onzichtbare muren die we niet kunnen zien en dit is alleen nog maar de eerste paar meters in de game. Het afdalen van een ladder duurt zeker 20 seconden en er is geen mogelijkheid om dit te versnellen of te omzeilen. Lana heeft de mogelijkheid om aan te vallen of een aanval te ontwijken, maar door de vertraging wordt je daar ook niet veel vrolijker van.
De game bestaat uit drie belangrijke gameplay elementen: ontdekken, vechten en puzzelen. Ontdekken is dus al een nachtmerrie en het vechten werkt voor geen meter. Puzzelen gaat vaak hand in hand met een horror game, maar hier verliest het elke connectie. Zo moet je voornamelijk sleutels verzamelen om deuren te openen of bepaalde voorwerpen vinden. Nadat ik eenmaal een uurtje ver in de game was, monsters had verslagen, puzzels had opgelost, schoot er ineens een monster uit een hoekje en had ik gewoonweg geen kans om me te verdedigen en ging ik dus game over. Je denkt gerust dat je bij de vorige deur een checkpoint was, of bij de vorige puzzel, of de vorige monsters, maar dit is helaas niet het geval. Ik moest HELEMAAL opnieuw beginnen, wederom de monsters verslaan, sleutels verzamelen en dezelfde puzzels oplossen. Dit gebeurde me meerdere malen op hetzelfde stuk en zelfs verderop in de game. De lol begon al snel in frustratie om te slaan, omdat de game ook nog eens op trial en error gebaseerd is. Oh, die deur moest openblijven, Oh, ik moest omlopen, Oh, ik kon daar een wapen vinden. De punten waar jij een knop om kan zetten of iets kan oppakken zijn pixel precies waarmee je ze regelmatig mist. Dit alles zorgt toch echt voor een onaangename ervaring.
Superkrachten, maar verder zinloos
Het spel probeert een relatie tussen Lana en Amy weer te geven, zowel in het verhaal als in de gameplay. Zo kan Lana niet door een luik heen kruipen (wat eigenlijk wel groot genoeg is), maar moet Amy dat doen. Amy kan dan een knop indrukken of een sleutel pakken. Daarentegen kan Amy weer geen trappen lopen en Lana weer wel. Amy is ongevoelig voor explosies en de infectie die rond dwarrelt in de game. Lana daarentegen gaat zonder Amy heel snel dood door de infectie en kan zo goed als geen klappen opvangen. Amy heeft bovendien een paar superkrachten die ze kan leren en gebruiken. Denk hierbij dan aan schokgolven of een gebied creëren waar je geen geluid kan maken. Het had een leuke toevoeging kunnen zijn, maar de uitvoering is zo omslachtig en onhandig dat het alle potentie verliest. Het meeslepen van Amy is bovendien enorm irritant en ze laat elke keer los als je tegen een opstakel aanloopt. Hiermee proberen ze de fantastische game Ico na te doen, maar het resultaat ligt zoveel lager.
De game bevat 5 hoofdstukken als je de uithoudingsvermogen hebt om door deze helse zit heen te komen. Er is zoveel mis met deze game en er had zoveel verbetert kunnen worden. Dit hadden ze toch moeten ontdekken toen ze de game gingen testen? De besturing werkt voor geen meter, de checkpoints ontbreken negen van de tien keer en de gameplay hebben we in andere games zoveel beter uitgewerkt gezien. Het verhaal weet het spel ook niet te redden. Een game die je zeker met al die andere toppers beter kunt laten liggen in de elektronische schappen.
