Het combineren van twee geweldige franchises zou moeten resulteren in een twee keer zo goed product. Zo hebben we dit al gezien bij Kingdom Hearts waar Final Fantasy met Disney gecombineerd werd. Kennen we Marvel vs Capcom, één van beste fighting games ooit en hebben we bij de Soul Calibur serie diverse andere personages gezien uit de Legend of Zelda, God of War en Star Wars franchises. Dit betekent meestal in een leuker product en dat zien we graag. Dit principe is niet uniek voor games, maar zien we ook in films, boeken en series terug. Eind jaren tachtig werden we opgeschrikt door twee nieuwe filmpersonages, de Aliens en de Predator. En op een bepaald moment werden deze twee buitenaardse wezens tegenover elkaar gezet en Aliens vs Predator was geboren. Zo hebben we comics, films en zelfs games gezien waarin we in de huid konden kruipen van een Alien, Predator of Marine. Rebellion de ontwikkelaar van het originele spel heeft er voor gekozen om het spel naar de eenentwintigste eeuw te tillen en Aliens vs Predator is hier het resultaat van.
1 verhaal, 3 singleplayer avonturen
In Aliens vs Predator kunnen we kiezen om met drie verschillende personages, Alien, Predator en Marine, het spel te doorlopen. Het verhaal is voor elk personage ongeveer hetzelfde en je komt ook dezelfde gebieden tegen. Het bedrijf Weyland Industries probeert van de Xenomorphs een biologisch wapen te maken. Dit loopt natuurlijk mis en heeft als resultaat dat er nu Xenomorphs overal rondlopen en de Predators gealarmeerd worden dat er weer kans is om zichzelf te bewijzen als jager. Het verhaal is niet erg interessant, maar dat was zeker in de films ook niet het geval. Het draait hier vooral om de interessante buitenaardse wezens met hun eigen krachten en de eeuwige strijd tussen hun. De honderden verwijzingen naar de films is erg goed gedaan en ze zijn erg trouw gebleven aan de films, zo zien we bijvoorbeeld van die typische “moderne” elektronica uit de jaren tachtig en worden alle geluiden gebruikt uit de films. Elke singleplayer is te doorlopen in vier a vijf uur, waarmee de totale singleplayer uitkomt op een respectabele vijftien uur, mits je ze alle drie wilt doorlopen.
De singleplayers verschillen namelijk enorm in hoe leuk ze zijn en dit is een gemiste kans. Bij de marines hebben we te maken met een middelmatige first person shooter die het beste te vergelijken is met Doom. Veel donkere en nauwe gangetjes en alleen maar een zaklamp, flares en een radar die je kunnen helpen om de vijanden op te sporen. Er zijn ook enkele levels die meer open zijn, maar waar nog steeds het gevaar van alle kanten kan komen. Je kunt enkele verschillende wapens vinden, waarvan de vlammenwerper de leukste is. En de schrikmomenten zijn erg leuk gedaan, want deze zitten er natuurlijk ook in. Vervolgens hebben we Xenomorphs, ook wel Aliens genaamd. Jij ontsnapt uit een lab en jij zult de opdrachten van je koningin moeten opvolgen. Deze singleplayer is het minst leuke van alle drie en dit komt voornamelijk door de saaie mogelijkheden van de Alien en de desoriënterende besturing als je over de muren klimt. Je kunt namelijk als je de rechter trigger indrukt over elk oppervlak klimmen. De gameplay bestaat voornamelijk uit kruiproutes zoeken en vijanden van achteren aanvallen. En dit gaat al snel vervelen en door de slechte besturing leg je deze al snel aan de kant. Tenslotte hebben we de Predator en dit is de leukste van de drie. Je hebt diverse gadgets die je kunt gebruiken, je kunt onzichtbaar worden en je kunt enorme sprongen maken. En dit is gewoon erg leuk. De honderden Aliens die je moet afmaken op diverse manieren en de goedwerkende mêlee aanvallen, maakt dit een erg vermakelijke mode.
Multiplayer en middelmatigheid
Naast de singleplayer die ondanks alles toch redelijk vermakelijk is, hebben we ook te maken met een multiplayer modus. Je zou zelfs kunnen zeggen dat de singleplayer voornamelijk bedoelt is als een training voor de multiplayer. Deze game biedt namelijk een goed gebalanceerde multiplayer tussen drie verschillende soorten rassen. Op het eerste gezicht zou je zeggen dat de marine de slechtste van de drie is, maar dit is zeker niet het geval. Jij hebt namelijk met je geweren de mogelijkheid om je vijanden al uit te schakelen voordat ze ook maar enigszins in de buurt zijn gekomen. De Alien is daarentegen snel en kan overal opklimmen. Dit kan een goed ras zijn, als mensen er tijd in willen steken om de besturing goed onder de knie te krijgen. En de Predator is dan weer het ras dat het makkelijkst op te pakken is. Ze hebben er wijs voor gekozen dat de Predator niet constant beschikking heeft tot zijn gadgets, want je zult deze eerst moeten verzamelen in het level. En hiermee zijn de rassen zeker aan elkaar gewaagd, hoewel je toch veel mensen voor de Predator ziet gaan. Er zijn genoeg verschillende modi en ze hebben allemaal net weer wat anders te bieden. Je kunt je dus zeker op multiplayer gebied een flink tijdje vermaken.
Maar desalniettemin hebben we te maken met een game die met enkele pluspuntjes zoals de verwijzingen naar de films en de Predator mode voornamelijk naar voren komt als middelmatig. Zo zijn de graphics van deze game ook middelmatig en kan hij niet meekomen met andere games die rond dezelfde tijd zijn uitgekomen. Bovendien kom je in de drie verhalen dezelfde omgevingen tegen, waarmee de omgevingen op een bepaald moment eentonig eruit gaan zien. De game is zeker niet lelijk, maar moet het afleggen bij een Mass Effect 2 of Bayonetta die ook zijn uitgekomen. Hiermee kunnen we concluderen dat Aliens vs Predator een middelmatige vermakelijke game is die vooral bedoeld is voor de fans van de films. Of de mensen die eens graag tegen een stel vrienden een potje willen knokken als Alien of Predator.
