Choppahhh
Toen Age of Empires: The Age of Kings nog verscheen voor de PC werd Ensemble Studios aan het werk gezet om de game te maken voor Microsoft. Ditmaal is het THQ die de touwtjes in handen heeft voor de Dual Screen versie. Opvallend genoeg kunnen RTS-games (noem het voor de aardigheid liever Turn-Based) namelijk gespeeld worden op de handheld. Of men die leuke, maar vooral originele gedachte ook kan laten samenvloeien met een goed resultaat was voor ons even afwachten, tot THQ ons een exemplaar wist te sturen van het spel.
De titel waar we nu over gaan praten bezit ten eerste niet de gameplay die we kennen uit het verleden. Het is geen drag and drop game waarbij we allerlei units in sneltreinvaart moeten verplaatsen en gaan bouwen voor ons leven. Het is namelijk een tactische game waarbij je moet denken, en zuinig moet zijn op diverse momenten. De bedoeling is dat je campaigns in de singleplayer gaat uitspelen. Hierdoor unlock je nieuwe campaigns, al kun je wel bij elk niveau vanaf level 1 starten. Je zult dus gewoon, als aanrader, de tutorial door moeten lopen om naar de Easy campaigns de overstap te maken. De campaigns bestaan uit de volgende helden die het basis-character vormen van de opdrachten: Joan of Arc (tutorial), Minamoto Yoshitsune (Easy), Genghis Khan (Medium), Saladin (Hard) en Richard the Lionhearted (Very Hard). Alles wordt vanaf het begin tot in de details uitgelegd. Als je het zelfs niet helemaal snapt kun je vragen om herhalingen van diverse opdrachten die je krijgt toegewezen. Je begint makkelijk met het verplaatsen van units, en gaat daarna langzaam in op de krachten van bepaalde eenheden en het verwoesten van gebouwen. Daarnaast is het natuurlijk ook belangrijk dat je gaat harvesten en ages omhoog gaat. Met harvesten bedoel ik het vergaren van grondstoffen (goud en voedingssupplementen). Hierdoor kun je uiteraard weer nieuwe gebouwen maken en nieuwe units. Het begint allemaal bij het towncenter, het belangrijkste gebouw van je gehucht. Als deze ingenomen wordt, of als je deze bij iemand anders overneemt, is de tegenpartij zo goed als verloren. Belangrijk is dan ook dat je telkens goed handelt en snel vooruit denkt. Upgraden wat betreft ages is zoals ik al zei een interessant element hierbij. Net als in de echte wereld staat niet alles namelijk stil. Door nieuwe technologieën te ontwikkelen kun je nieuwe wapens uitvinden, je eenheden versterken met nieuwe krachten en dergelijke.
Kort even nog de bedoelingen van de game, voor diegene die niet thuis zijn in het spel: Je krijgt namelijk elke dag één beurt. Je kunt hierbij diverse toepassingen uitvoeren. Het verplaatsen van units, het inleiden van een aanval (of direct aanvallen), het bouwen van een basis of het aan het werk zetten van villagers (resources verzamelen). Als je geen aanwijzingen meer kunt geven in een bepaalde turn (beurt) en klaar bent voor de aanval, verdediging, wat dan ook, kun je de dag laten aflopen om weer een nieuwe turn te verkrijgen. Uiteraard doet ook je tegenstander elke dag het een en ander en moet je hier dagelijks op anticiperen. Om de beurt kun je dus acties vervullen en units afslachten van de tegenstanders, gebouwen de hel in helpen en bewegingsstrategieën toepassen. Irritant aan het constant afronden van dagen is misschien wel het navigeren dat gerealiseerd moet worden voor het afsluiten van beslissingen. De hele tijd nieuwe dagen laten passeren had misschien beter vervangen kunnen worden door wisselende acties waaraan een tijdslimiet gebonden zit. Maar erg negatief is dit alles zeker niet te noemen.
Elke unit heeft logischerwijs zijn krachten. Health is natuurlijk een aspect hiervan, maar ook power, loopwaarden etc. zijn hierbij van grootse waarde. Ook staan bij alle units (indien beschikbaar) special abilities aangegeven. Dit zijn speciale krachten die een unit bezit en waarvan dus ook geprofiteerd moet worden. Met het unit type wordt aangegeven op welke manier je het beste aanvallen kunt uitvoeren. Zo is de een beter in het neerhalen van gebouwen, en kan de ander weer beter overweg met tegenstanders te paard. Ieder heeft zo dus zijn eigenschappen waar zeker op gelet moet worden.
Dan de rest nog…
Om ook weer niet te diep in te gaan op de gameplay wil ik het toch gaan hebben over de overige aspecten van de game. Opvallend bij het opstarten van de game is toch wel direct de soundtrack die je weer het aloude AOE gevoel terug geeft. De welbekende soundtrack brengt direct de positieve sfeer naar voren, maar ook de ingame sounds zijn gewoon goed en zeer bijpassend. Units geven commentaar bij het maken van een beweging en de aanvallen worden natuurlijk ook met geluid begeleidt, maar is dit nu de daadwerkelijke kracht van deze titel?
Nee, zeker niet. Age of Empires II voor de Dual Screen moet het namelijk gewoon hebben van de graphics. Het spel is schitterend vormgegeven. De interfaces zijn uitermate strak, het gebruik van de beide schermen wordt goed toegepast en ook de gevechten zijn leuk, maar misschien eenzijdig, geanimeerd. De strakke gebouwen, de omgevingen, de menu’s, het is allemaal even hoogstaand gemaakt om alles uit de DS te kunnen halen. Een PSP-niveau haalt het zeker niet, maar het speelse, maar toch ook zakelijke karakter straalt professionaliteit uit, zoals het hoort natuurlijk.
Iets wat zeker niet bij elke game nodig is, maar wat ik persoonlijk vooral zie als een leuk pluspunt is een multiplayer mode. Host een draadloze WiFi-game, of speel een hot seat game waarbij je gewoon met meerdere mensen op één DS een soort van skirmish mode kunt spelen. Het zijn van die dingen die extra speelwaarde geven aan een al zeer compleet spel. Daarmee hebben we het nog niet gehad. Je kunt namelijk ook bonus items kopen in de shop bij inlevering van Empire punten. Voorbeelden hierbij zijn Genoese Crossbowmen units, en diverse maps als France en Hannibal’s Crossing. De Library (bibliotheek) biedt, om af te sluiten, uitleg over heroes, units, buildings, ages, conquests en civilizations. Het maakt het allemaal nog completer, maar vooral duidelijker.
Age of Empires biedt precies wat je kon verwachten: Een rustige en overzichtelijke gameplay, hoogstaande graphics (zoals destijds in AOE2 op de PC), goede soundtracks met bijpassende geluidseffecten, duidelijke interfaces en natuurlijk een goede herspeelwaarde. Het is een totaalpakket dat je aanschaft met genoeg missies van dien en met een aardig hoge moeilijkheidsgraad. Ik vond het persoonlijk een stuk moeilijker dan de PC versie, maar dat mag je misschien niet al te veel met elkaar vergelijken. Door de toch wat andere manier van spelen, en de verscheidenheid in missies en opbouw van aanvallen etc. is het toch een onafhankelijke titel geworden die voor elke turn-based en/of RTS-fan.
