Ace Combat is terug van weg geweest. Het is ondertussen alweer een kleine 12 jaar geleden dat de vorige genummerde titel in de serie is uitgekomen. Her-en-der zijn een aantal spin-offs voor verschillende platformen uitgekomen. Echter is Skies Unknown het officiële volgende deel in het overkoepelende verhaal waarbij het beëindigen van de langlopende oorlog tussen Osea en Erusea centraal staat.
Voor de Ace Combat veteranen onder ons, Skies Unknown is in principe een direct vervolg op Ace Combat 5. Men kan dan ook regelmatig kleine verwijzingen verwachten naar gebeurtenissen en personages van dit deel. Nieuwkomers hoeven echter niet bang te zijn dat ze het verhaal niet volledig zullen begrijpen, want het algemene conflict in Skies Unknown staat redelijk op zichzelf.
Je start het verhaal als een naamloos personage met de bijnaam ‘Trigger.’ Een piloot van het mage squadron die wegens gebeurtenissen wordt herplaatst naar een squadron voor criminelen. Van de hoogste piek naar het absolute diepste dal. Vanuit daar is het een kwestie van je reputatie weer opbouwen, zodat je meerderen je weer gaan vertrouwen. Dat is zo een beetje waar het verhaal van het speelbare personage bij blijft. Het is eigenlijk ook niet heel erg van belang, omdat het vooral een excuus is om het bovenliggende verhaal over de oorlog een bepaalde kant op te sturen. Vanuit een gameplay perspectief is het zo-nu-en-dan ook totaal niet logisch, aangezien je in de nieuwste jets kan vliegen. Dat terwijl jouw squadron het eigenlijk zou moeten doen met jets die op de schroot thuishoren. Dit gaf ontwikkelaar Project Aces voornamelijk de vrijheid om de missiestructuur een stuk gevarieerder te maken dan simpelweg de absurditeit van de scenario’s te vergroten. Dat is behoorlijk goed gelukt. Uiteraard begin je met een simpele trainingsmissie terwijl je nog in het mage squadron zit. Al snel ben je bezig met grote aanvalsmissies en operaties waar stealth belangrijk is, totdat er iets gebeurt waardoor je eruit wordt gezet en je op minder belangrijke zaken wordt gezet. Daar bouw je je respect weer op, zodat later de actie weer wordt opgeschroeft en escaleert. Dat om dit alles heen een plot hangt dat gebracht wordt met net iets te lange overdreven en soms zelfs onnodig filosofische filmpjes is niet direct storend.
.jpg)
Dogfight voor je leven.
Wat je ook moet doen in het verhaal, het draait vooral om op hoge snelheden door de lucht vliegen en dogfights. Wat mechanics betreft is er niet echt iets veranderd in Skies Unknown ten opzichte van vorige delen. Het blijft neerkomen op het ontwijken van vijandelijke missiles, met behulp van helse capriolen die zelfs de meest doorgewinterde piloot niet uit kan voeren, het locken van vijandelijke jets en op een zo logisch mogelijk moment zelf je missiles afvoeren. Het is ongelooflijk arcade waarbij bloedstollende actie en halsbrekende maneuvers belangrijker zijn dan zo realistisch mogelijk je jet te landen. Dat moet je weliswaar ook doen, maar daar draait het totaal niet om. Dat je 120 missiles mee kan nemen tijdens een vlucht doet er dan ook niet toe. De besturing is dan ook soepel en ongekend responsief, totdat je in een storm terecht komt. Skies Unknown kent namelijk weer effecten met alle leuke voordelen en nadelen. Wordt je geraakt door een bliksemschicht? Weg HUD. Turbulentie? Daar gaat je perfecte schot. Net een lock-on terwijl je door een wolk vliegt? Daar gaat je missile. Natuurlijk kan je een wolk of een storm andersom gebruiken door er bijvoorbeeld in te schuilen. Het geeft net dat extra beetje strategie wat niet geheel ongewenst is. Tijdens een bepaalde missie dien je bijvoorbeeld een aantal ondergrondse bunkers op te blazen. Dit doe je door deze locaties nauwkeurig op de kaart te markeren. Ga je dan om een storm heen om het markeren makkelijker te maken of ga je er dwars doorheen om tijd te besparen?
Wellicht een klein minpuntje op de verder heerlijke controls. Het lock-on mechanisme heeft wel eens wat problemen met hetgeen selecteren wat je wilt. Met één knop wissel je van vijand. Er zit echter niet bepaald logica achter wat je volgende doelwit is. Zo wisselt hij zo nu en dan naar een jet waar je vizier niet eens in de beurt is. Tijdens een achtervolging kan dat nog wel eens voor wat irritatie zorgen, omdat je maar een paar milliseconden hebt voordat je doelwit zich weer losmaakt van je vizier.
Vliegen met vrienden.
Prominent aanwezig in het menu is ook de multiplayer. Dit klinkt wellicht een klein beetje kleinerend. Dat komt vooral omdat er niet bijster veel content aanwezig is in deze modus. Er zijn een vijftal maps, een aparte skilltree en alles wat je tijdens de singleplayer modus vrij speelt kan je ook gebruiken. Als modi heb je team deathmatch en free-for-all. Multiplayer is leuk en intens als alle spelers jets gebruiken van hetzelfde niveau. Dit gebeurt helaas vrijwel nooit. Matches worden daardoor al snel compleet gedomineerd door degene met een betere uitrusting. Deze speler wordt dan nog wel gemarkeerd en is meer punten waard, zodat je als team nog terug kan komen. De schade is dan meestal al te groot, omdat een match een kleine 5 minuten duurt en er nog andere rondvliegen die jou constant belagen. Met meer balans zit er potentie in, maar nu is het vooral een geinige bijkomstigheid.
De VR-modus is daarentegen een compleet ander verhaal. Als je van mening bent dat Resident Evil 7 in VR indrukwekkend is dan kan ik zeker aanraden om dit uit te proberen. Het is kort, dat zal ik niet ontkennen. Voor nu is het een voorproefje op wat kan komen en wellicht waar de serie naar toe kan gaan. Grafisch imponerend en fysiek uitputtend, doordat het net voelt alsof je zelf in de cockpit zit. Als dit de toekomst van virtual reality is, dan kan het nog wel eens een goed voorbeeld zijn om zelfs de meest sceptische persoon te overtuigen.
Uiteindelijk is Ace Combat 7: Skies Unknown een erg goed deel in de langlopende serie. Het matige verhaal en een multiplayer die niet veel om het lijf heeft zijn zeker een domper. De gameplay en variatie tijdens de singleplayer zorgen daarentegen voor een verschrikkelijk verslavend geheel. Je dient in een bepaalde mindset terecht te komen om het volledig te waarderen, maar zodra je dat hebt vliegen de uren (letterlijk) voorbij. Perfect? Nee. Aanrader? Absoluut.
