De aarde is een grote planeet. Zo op het eerste gezicht lijkt het wel mee te vallen, maar wanneer je helemaal alleen bent is het overduidelijk. Gelukkig zijn er nu nog medemensen om ons heen. In de nabije toekomst zal er echter maar één klein robotje achterblijven op aarde, Wall∙E. Hij is achtergelaten om de troep van de mens op te ruimen.
Waar o waar moeten ze heen?
Op de Nintendo DS zul je hem moeten helpen met het verplaatsen van het afval. Je zult allemaal puzzeltjes moeten oplossen waarin het vervoeren van afvalkubusjes centraal staat. Één zo’n puzzel bestaat meestal uit vier of vijf verschillende gedeelten. Zodra je de deur van het gebied open hebt kun je door naar het volgende, totdat je het laatste gebied hebt opgelost. In het begin is het allemaal erg simpel en zijn de schakelaren waarop je een blokje moet gooien erg gemakkelijk te vinden. Verder in het spel kunnen de puzzels soms dan nog wel erg pittig worden. Dit komt vooral door de vele monsters die dan in de omgeving rond lopen. Eerst heb je alleen nog maar tornado’s die je aan de kant drukken wanneer je te dicht bij ze in de buurt komt, zodat je bijvoorbeeld in een ravijn terecht komt. Later kom je echter veel irritantere wezens tegen, zoals een robot die je bekogeld met rode lasers of tornado’s met een elektrisch veld om zich heen.
Wanneer je door één van deze dingen geraakt wordt, of als je in een gat valt, zal er een streepje van je levensmeter onderaan het scherm verdwijnen. In totaal heb je vijf levens. Als je er eentje van kwijt raakt begin je gewoon weer opnieuw in het gebied waar je af ging. Raak je echter alle vijf levens kwijt, dan wordt je weer helemaal teruggegooid naar het begin van de puzzel. Gelukkig ben je niet helemaal hulpeloos tegen je vijanden. Er zijn namelijk verschillende soorten blokjes. Je hebt de normale die niks doen, rode, gele en blauwe. Vooral de rode zijn erg handig tegen vijanden. Deze ontploffen namelijk en drukken alles aan de kant met een kleine schokgolf. Op deze manier kun je dus gemakkelijk vijanden in afgronden duwen. Je kunt ze echter ook gebruiken om jezelf over kleine hellingen te blazen, zodat je over een gat kunt springen. De gele blokjes trekken alle levende dingen juist aan als ze ontploffen. Deze kun je dus ook gebruiken om vijanden de diepte in te trekken en jezelf over hellingen te laten springen.
Bijna geen kunstmatige intelligentie
De blauwe blokjes vormen een elektrisch veld om zich heen die alles wat erin zit tijdelijk verlamt. Wall∙E kan hier ook door verlamt raken, maar gelukkig zijn de meeste vijanden zo dom dat je geen problemen hierdoor zult krijgen. Ze blijven bijvoorbeeld rustig staan bij je kubussen en worden vervolgens verslagen. Sommige vijanden kun je ook verslaan doormiddel van hun slechte A.I. Er zijn namelijk robotjes die op je afkomen, zodra ze je zien. Als je dan voor een gat gaat staan en net van tevoren aan de kant gaat, zullen ze probleemloos het gat inrijden. Dit is één van de punten waaraan je gewoon kunt zien dat Wall∙E gewoon een game is die gemaakt is voor het wat jongere publiek. Een ander punt is het gebrek aan variatie. Veel meer dan de dingen die ik hierboven vertelde is namelijk niet te doen in het spel.
De schijn dat er wel variatie is wordt opgehouden door enkele speciale missies. Deze komen geregeld voorbij vanaf het punt in het verhaal waar je EVE tegenkomt. Hierin bestuur je EVE door een recht doorlopend pad, waarin zij allerlei obstakels moet ontwijken. Het enige doel wat je hierin hebt is het eind halen voordat de tijd voorbij is, of je levens op zijn. Deze zijn in het begin nog wel redelijk vermakelijk omdat je eventjes een afleiding van de puzzels krijgt. Hoe langer je ze echter speelt, hoe saaier ze worden. Ze lijken gewoon te veel op elkaar, waardoor ze alleen maar de schijn wekken dat er wordt afgewisseld, terwijl het gewoon levels lang hetzelfde idee is.
Poging tot het maken van een uitdaging
Iets wat THQ dan wel weer heeft geprobeerd te doen is het vormen van een uitdaging voor de speler. Dit hebben ze gedaan door muntjes te verstoppen in alle levels. Als op het eind van een puzzel of EVE missie alle munten zijn gepakt, dan heb je een leuke screenshot uit de film vrijgespeeld. Op zich is dit nog een redelijke beloning, aangezien ze er mooier uitzien dan alle andere beelden uit het spel. Helaas zijn het in totaal maar tweeëntwintig stuks. Visueel valt Wall∙E namelijk heel erg tegen. THQ heeft niet geprobeerd om de beelden uit de film zo mooi mogelijk over te brengen naar de kleine schermpjes. In plaats daarvan hebben ze een totaal eigen grafisch stijltje ontwikkeld. Daar is in principe niet veel mis mee. De beelden zijn echter heel erg blokkerig, zodat ze het zelfs weten te presteren om de tussenfilmpjes lelijk te maken. Natuurlijk zal een klein kind zich daar niet aan storen, maar de DS heeft in de loop der jaren toch echt wel bewezen mooie beelden te kunnen produceren. Wat mij betreft had THQ hier dan ook wel wat meer moeite in mogen stoppen.
Hetzelfde geld voor het geluid. In de film zal weinig worden gesproken, maar in het spel wordt naast de stemmen ook de muziek weggehaald. Het enige wat je hoort zijn de hoge geluidjes die vijanden maken wanneer ze je zien, of het geluid van Wall∙E’s rupsbandjes. Door het ontbreken van de muziek kom je ook totaal niet in de sfeer van het verhaal. Gelukkig bevatten de tussenfilmpjes dan nog wel genoeg humor om dit probleem een beetje te dogen. Het zit dus allemaal niet heel erg goed in elkaar.
Ik kan dan ook niet begrijpen waarom deze DS-versie van Wall∙E zulke hoge cijfers kreeg in Amerika. De elementen uit de puzzels zijn best wel intuïtief, maar het zijn er te weinig om zo vaak te worden gebruikt, zoals ze nu in het spel zitten. Het ontbreekt Wall∙E dan ook sterk aan variatie. De missies waarbij je als EVE kunt spelen zijn in het begin nog wel leuk, maar worden later ook saai en helpen dan alleen maar meer mee aan de ondergang van het spel. Met de kunstmatige intelligentie van de vijanden zit het ook niet erg goed. Ze zijn meestal erg onnozel en gemakkelijk te verslaan. Het is dan ook echt een spel voor jongere kinderen. Grafisch gezien stelt Wall∙E echt teleur. De beelden zijn erg blokkerig en zijn echt van een ondermaats niveau. Zelfs met het geluid gaat het mis. Het ontbreken van muziek helpt totaal niet bij het vormen van de sfeer, daar waar de tussenfilmpjes dit nog wel een beetje doen. Ook al houd je dus van puzzelgames, dan zou ik hem laten liggen. Wil je na het zien van de film echter nog je kinderen een plezier doen, dan is Wall∙E voor de DS nog een redelijke keus.
