Terug naar de tijd van de beste shooters
Je hebt snelle shooters en je hebt snelle shooters. Vroeger had je eigenlijk alleen maar Quake en DOOM op dat gebied en daar moest je het wel redelijk mee doen. Tegenwoordig moet je oppassen dat je niet dood gegooid wordt met shooters, waarbij de een net wat anders is dan de ander, en soms nog slechter dan weer ‘n ander. Mijn voorkeur lag altijd meer bij Quake, vooral Quake III, die echt het casual shooter-genre op de kaart zetten voor de multiplayer en vooral LAN-scene. Apogee doet echter een nieuwe poging met Turbo Overkill. Laten we zien hoe deze shooter zich staande kan houden.
In Turbo Overkill speel je als een karakter dat half-mens is, half-robot. Je bent een bionic persoon die allerlei lichaamsdelen kan misbruiken om daar kettingzagen en ander gespuis aan te hangen. Daarnaast bezit je de nodige wapens om van je af te spugen en niet zo’n beetje ook. Je bent Johnny Turbo, een jongen die een ketting aan zijn been heeft gekregen om zo zijn been te verlengen. Daarmee kan hij sliden, springen, hangen en vooral hard rennen om zo alle vijanden te slim af te zijn. Hij is op zoek naar zijn thuisplaats genaamd Paradise om daar zijn vrienden te vinden die zijn overgenomen door de Syn, een rogue AI die het op iedereen gemunt heeft. Het is aan jou om dan ook iedereen, maar dan ook iedereen op zijn plaat te krijgen en te vernietigen, voordat je einddoel is bereikt.
Hoog tempo en nieuwe abilities
Dat Turbo Overkill een snelle shooter is mogen duidelijk zijn. Het tempo zit er goed in en kan vergeleken worden met twee keer de snelheid bij elkaar opgeteld van Quake III. In het begin leer je nog redelijk hoe je moet rennen, sliden en je kettingzaag kunt gebruiken maar na verloop van tijd leer je steeds meer, waaronder tegen verticale muren aanlopen en het toevoegen van extra skills. Deze skills en verbeteringen zoals de kettingzaag kun je bevestigen aan je arm of bijvoorbeeld benen. Ook is er een cortex aanwezig. Het kunnen zelfs meerdere verbeteringen zijn per lichaamsdeel. Dit maakt je naast het schieten effectiever, vooral als er veel vijanden op een kluitje staan. Verder kun je ook nog verbeteringen aankopen en in de shops ook gaan voor health of extra ammo. Dat maakt dat je nooit zonder resources komt te zitten, normaal gesproken. Je bezit echter ook meerdere wapens, waaronder dual SMG’s of rocket launchers. Je kunt het zo gek niet verzinnen of er zit wel een kogel in. De omgevingen waar je opereert bieden daarnaast een non-lineaire vrijheid, waar je veelal geheimen kunt ontdekken of keycards moet zoeken die je weer toegang geven tot het volgende deel van het level. Wanneer uitgespeeld kun je verder gaan naar het volgende level. De geheime objecten, waaronder tapes en chips waarmee je upgrades activeren zijn een beetje vergelijkbaar met Wolfenstein en dus een uitdaging om allemaal te vergaren/vinden.
Het spel biedt verder lichte elementen die het de game wat leuker maken en meer gevarieerd, want het shooter-gedeelte op zichzelf is vrij eenzijdig en vooral chaotisch. Je hebt namelijk bazen die hun augment afgeven wanneer je ze killt en je hebt zoals ik al noemde de speciale verbeteringen, waaronder het lopen tegen een muur of het gebruik van een grappling hook. Het platformen is soms wel licht frustrerend als je weer naar beneden valt en je weer stukken opnieuw moet gaan spelen. Verder kun je geld verdienen door kills te maken en zo je wapens en abilities uit te breiden. Naast deze features kent de game naast de zeer uitgebreide campaign, die toch wel een kleine tien uurtjes in beslag zal nemen, ook nog twee andere game modi, waaronder een casual game mode en de Endless game mode, waarin je hordes aan tegenstanders in een kleine arena moet zien te verslaan en moet overleven met alle moeite van dien. Daarmee kent het spel dus inhoudelijk veel content voor haar prijs van twee tientjes. In de campaign ben je met zestien levels ongeveer een kwartier tot een klein half uur zoet per level. Dat zal ook liggen aan de moeilijkheidsgraad waarop je speelt, maar zelfs dan zijn de checkpoints lekker dicht op elkaar gezet waardoor je niet volledig opnieuw hoeft te beginnen.
Audiovisueel het minste
Dat was vooral het positieve; Nu iets minder positiefs. Het spel ziet er grafisch vrij matig uit, met vaak een flets en grauw contrast dat over de game heen hangt. Ook wordt er ontzettend veel gedaan aan object-repeatness, waardoor je veel elementen constant wel weer ziet terug komen in de levels. Elementen als water, muren, lichteffecten, maar ook vloeren waar je overheen loopt zien er stuk voor stuk aardig ongedetailleerd uit. Over het algemeen hangt er een onscherpte over deze shooter heen die ik maar moeilijk kon plaatsen. Het lijkt er een beetje op of men niet kon kiezen tussen pixelated en strak, waarmee dus een mix tussen beide aanwezig is. Ook het lettertype in de menu’s is wat ongelukkig gekozen, vooral in het instellingen-menu, dat daarmee dus lastig te lezen is. Gelukkig is er met de framerate en de laadtijden verder weinig aan de hand, dat loopt allemaal lekker snel en prima. De opzwepende muziek die weliswaar wat veel van hetzelfde wordt en storend wordt en later beter op de achtergrond past is verder net als de geluidseffecten niet heel bijzonder. Audiovisueel blinkt de game dus niet uit. Het spel kent daarnaast een licht auto-aim-systeem, waarmee het lijkt dat je beter lijkt dan je daadwerkelijk bent. Dat maakt dat het spel best wel bevredigend aanvoelt.
Turbo Overkill is een geweldige game die best wel open-werelden bevat. Het spel biedt platforming gecombineerd met heel veel schieten en dat werkt op zich best wel prima. De gameplay is dan ook het hoogtepunt van de game al lijkt elk level wel een beetje op de ander. De upgrade-features zijn op zich aantrekkelijk en vooral het verbeteren van je gerobotiseerde lichaam maakt dat de gameplay net ietsje verandert over tijd. De geheimen omgevingen, de geheime levels en de vele content van de game maken dat je in totaal een flink pakket aan inhoud te pakken zult hebben. De extra modi zijn verder niet bijzonder en ten opzichte van de PC-game zijn er geen multiplayer of mods aanwezig. Het platformen en het schieten werken geweldig goed, en zijn niet direct vergelijkbaar met een Quake of DOOM, maar speelt gewoon prima weg. Op een gegeven moment heb je het misschien wel ‘n beetje gezien, maar afgezien van dat kon ik de drie chapters, onderverdeeld in meerdere levels prima wegwerken. Houd je dus van veel chaos en hecht je niet zoveel waarde aan visuele kwaliteit, maar wel een goede gameplay? Dan is Turbo Kill misschien wel ‘de shooter’ voor jou.
