De Titanfall beta is tot een eind gekomen en dit geeft ons de tijd om eens goed terug te blikken naar de ervaringen van de afgelopen dagen die Titanfall ons heeft weten te geven. De grootste vijand is de verwachting die de verse ontwikkelaar Respawn Entertainment voor zichzelf heeft weten te creëren en de eerste vergelijkingen met Call of Duty zijn natuurlijk snel gemaakt als een groot deel van het team ook verantwoordelijk is voor het succes van de Call of Duty reeks. Maar na de beta kunnen we toch wel zeggen dat Titanfall qua ervaring flink anders is, hoewel er natuurlijk wel een groot aantal raakvlakken zijn.
Een strijd tussen titanen
De eerste paar minuten van Titanfall spreken voor zich, als je in de afgelopen jaren een first person shooter hebt gespeeld zijn de meeste onderdelen onder de standaard knoppen te vinden. De game bevat een erg duidelijke tutorial waarin naast de standaard onderdelen ook een paar nieuwe gameplay mogelijkheden worden geïntroduceerd. In Titanfall ben je namelijk veel wendbaarder vergeleken dan normaal. Je kunt dubbel jumps maken en over muren rennen waardoor elk obstakel verandert in een nieuwe manier om van punt A naar punt B te geraken. De drie verschillende classes waar je uit kunt kiezen worden voornamelijk bepaald door de twee wapens die je met je mee kunt nemen. Met drie speelbare classes en de mogelijkheid om je eigen combinatie samen te stellen, zorgt voor de variatie die we kennen van andere titels. Ga je aan de slag met een shotgun, een sniper of een meer universele machinegeweer die op alle afstanden zijn mannetje staat. En dan hebben we ook de keuze uit de nu al beruchte Smart Pistol. Dit wapen richt automatisch op tegenstanders en je hoeft alleen maar geduld te hebben om te locken op je tegenstanders. Dit lijkt op het eerste gezicht een veel te sterk wapen, maar omdat je drie locks moet verkrijgen op een menselijke tegenstander werkt dit in de praktijk meestal alleen als je tegenstander je niet in de gaten heeft. De game is namelijk erg snel en maar een paar kogels zijn al voldoende om je om zeep te helpen. De nadruk in Titanfall ligt voornamelijk op een erg vette ervaring waar het voornamelijk draait om gewoonweg fun te hebben. De game weet hier goed in te slagen, maar het voelt soms net iets té snel aan dan noodzakelijk is. Dit verandert gelukkig compleet wanneer de Titans het terrein betreden.
De Titans kun je meestal na een bepaalde tijd inroepen waarna ze na een paar seconden uit de lucht komen vallen. Je hebt twee mogelijkheden; je kunt meteen in je Titan springen of hem je laten volgen terwijl jij te voet verder gaat. Wanneer je te voet verder gaat, kan een Titan je een hoop bescherming geven of meer kills opleveren omdat je op twee plekken tegelijk kunt zijn. Maar als je toch het meeste eruit wilt halen, spring je er natuurlijk in. De Titans spelen veel trager en logger dan wanneer je een soldaat bent. Je kunt als een Titan niet springen, maar je kunt wel opzij dodgen. Je Titan heeft de beschikking over diverse wapens, afhankelijk van je samenstelling, en denk dan aan raketten, machine geweren of een granatenwerper. Een Titan kan ook kogels opvangen en afschieten, wat soms een tactisch spelletje tennis oplevert. Al deze elementen zorgen ervoor dat er veel meer strategie aan te pas komt om een Titan te besturen. Met een Titan zijn de tegenstanders te voet een erg makkelijk doel, maar als je eenmaal oog in oog komt te staan met een vijandelijke Titan dan begint de strijd toch echt. Samenwerking is hier vaak heel belangrijk, twee Titans tegen één maakt een enorm verschil en zorgt ervoor dat je veel langer veilig in je Titan kunt zitten. Wanneer je Titan teveel schade heeft opgelopen kun je jezelf eruit lanceren waardoor je een goed overzicht krijgt van het slagveld en je in de tussentijd je volgende stappen kunt plannen. Als tegenstander kun je ook door een goed getimede stoot de piloot voordat hij lanceert pletten of eruit trekken. Kortom de toevoeging van Titans zonder compleet over te stappen naar alleen mechs, maakt deze titel zo interessant. Zelfs na de zoveelste keer voelt het elke keer toch weer erg goed wanneer je Titan uit de lucht komt vallen.
Grunts, droids en matige graphics
De beta bevatte drie verschillende game modi: Attrition, Hardpoint Dominations en Last Titan Standing. Attrition is een veredelde Team Deathmatch, Hardpoint Dominations is vergelijkbaar met de Headquarters mode waarin je strijd om verschillende punten en Last Titan Standing start je meteen in een Titan en moet je het zolang mogelijk uithouden. Ik heb de meeste uren gestoken in Attrition en Hardpoint Dominations, ondanks dat deze twee modi niet heel veel nieuws doen. Het aantal spelers is laag per team, namelijk zes en toch heb je niet het gevoel dat er zo weinig spelers aanwezig zijn. Dit heeft namelijk te maken met de toevoeging van de Grunts en Droids. Deze AI gestuurde tegenstanders en teammaten vullen het slagveld en zorgt ervoor dat de game aanvoelt als enorm grootschalige strijd tussen honderden soldaten. Het enige probleem hiermee is dat veel van deze Grunts te “dom” zijn om iets toe te voegen, het voelt elke keer aan als gratis ervaringspunten. De uitdaging komt toch echt van de spelers en niet van de Grunts.
De Titanfall beta heeft laten zien dat de game goed in elkaar steekt en heeft waarschijnlijk veel twijfelaars kunnen laten zien dat ze goed weten waar ze mee bezig zijn. Maar er zijn nog steeds een aantal vragen. Zo is nog niet geheel duidelijk hoeveel content de game zal hebben, omdat we hier met een multiplayer only game te maken hebben. Ook wisten de graphics mij niet omver te blazen, hoewel dit allemaal nog in de komende tijd kan verbeteren. De game weet het juiste gevoel van fun en awesome over te brengen naar de spelers en dat zorgt ervoor dat de game toch weer net anders aanvoelt dan de meer serieuzere shooters. Titanfall staat nu in ieder geval veel hoger op mijn verlanglijstje en dat is een goed teken.
