Na Strange Horticulture uit 2022 bouwt ontwikkelaar Bad Viking verder op het succesvolle puzzelformule. Je kennis van vreemde planten kun je rustig vergeten, want Strange Antiquities gooit het over een andere boeg en verruilt de botanica voor occulte snuisterijen. Gelukkig is er ook deze keer een kat aanwezig, eentje die je uitgebreid kunt aaien tussen de opdrachten van klanten door. Hun wensen lopen uiteen van licht excentrieke voorwerpen tot ronduit duistere objecten. Welkom bij Strange Antiquities.
Waar kan ik je mee helpen?
Als je Strange Horticulture hebt gespeeld, dan zal Strange Antiquities weinig verrassingen bieden. De basis is hetzelfde: je runt een klein winkeltje in Undermere en voorziet de lokale bevolking van de juiste objecten. Alleen staan er dit keer geen planten, maar een bonte verzameling vreemde en occulte artefacten in de schappen. En dat bevalt me eigenlijk beter. Een antiekzaak vol mysterieuze voorwerpen spreekt meteen tot de verbeelding. Bovendien is het makkelijker in te schatten wat een dolk met een roodgloeiende steen kan doen dan een willekeurige groene stengel met blauwe bloemblaadjes.
Het spel vraagt je opnieuw om verbanden te leggen, aanwijzingen te combineren en af en toe te gokken. Klanten komen met vaag omschreven problemen of wensen, en jij moet het juiste object vinden dat hen verder helpt. Elk voorwerp kun je bekijken: waar is het van gemaakt, hoe ruikt het, hoe voelt het, en welk gevoel roept het op? Vervolgens duik je in de vele boeken die hints geven over symbolen, mineralen en andere occulte zaken. Net als in het eerste deel hebben keuzes soms echte gevolgen: een verkeerd advies kan iemand in gevaar brengen of het verhaal een andere wending geven. Het geeft wat extra gewicht aan een puzzelspel dat in de kern vooral rustig puzzelen is.
Een PC-port
De game komt van origine van de pc, en dat merk je in de besturing: een mix van knoppen en een cursor. Touchscreen werkt gelukkig ook, maar vaak moet je alsnog knoppen gebruiken. In het begin voelt dat wat omslachtig, maar het went snel. Sterker nog, op de Nintendo Switch 2 vond ik het overzicht juist prettig. Bladeren door naslagwerken, voorwerpen verslepen, inzoomen met het vergrootglas, het werkt allemaal soepel. Technisch is er ook niets aan te merken: op de Switch 2 draait de game als een trein. Snelle laadtijden, geen haperingen. Misschien vraagt het spel niet veel van de hardware, maar de soepele uitvoering draagt wel bij aan de hoge afwerking.
De hoge mate van polish valt dan ook echt op. Overgangen zijn vloeiend, particle effects bij het oplossen van puzzels of het identificeren van objecten geven een subtiele beloning, en zelfs de menu’s zijn strak afgewerkt. De ontwikkelaar heeft duidelijk oog gehad voor detail. Alles is snel te vinden en niets zit in de weg. Toch mis ik wel één ding: de klanten zijn geluidloos. Geen stemmen, geen gebrabbel, helemaal niets. Hoe interessant de teksten ook zijn, het voelt kaal. Een beetje stemwerk, al was het onverstaanbaar gemompel, had de winkel veel meer leven gegeven. Nu hoor je alleen de geluiden van de objecten zelf.
Afwerking met oog voor detail
Visueel is de game wisselend geslaagd. De voorwerpen zijn interessant en vol detail, en de interface is strak en overzichtelijk, precies wat een puzzelspel nodig heeft. Maar sommige personages, en helaas ook de kat, voelen minder passend. Ze balanceren tussen “schattig” en “eng” zonder echt een duidelijke keuze te maken. Voor mijn smaak had de stijl wat donkerder en consistenter gemogen.
Qua gameplay levert Strange Antiquities precies wat ik hoopte: een puzzelspel met een twist. Je leest, legt verbanden, ontcijfert symbolen en waagt soms een sprong in het duister. Het is nooit zo ingewikkeld dat je muurvast komt te zitten. Elke puzzel duurt maar een paar minuten, waardoor het spel zich perfect leent voor korte speelsessies. Even op de bank of onderweg: een raadsel oplossen en weer verder. De variatie houdt je scherp. Soms ligt de oplossing in een detail op een tekening, soms moet je terug naar eerder genoteerde aanwijzingen. Loop je vast, dan brengt een andere clue je vaak toch weer verder.
Meer van hetzelfde; in positieve zin
Strange Antiquities is een geslaagd vervolg dat de sterke punten van zijn voorganger herhaalt, maar dit keer met een interessanter thema en een verzorgde presentatie. De besturing verraadt nog steeds dat dit een pc-game in hart en nieren is, maar op de Nintendo Switch 2 werkt het verrassend goed. De grootste teleurstelling blijft het gebrek aan voice acting, waardoor de winkel soms stiller voelt dan je zou willen. En visueel had ik liever een donkerdere en consistenter stijl gezien. Maar dat zijn details bij een game die verder uitblinkt in sfeer en puzzeldesign. Het is cozy, mysterieus en biedt precies die kleine raadsels die je met plezier in een paar minuten oplost. Voor fans van het eerste deel is dit verplichte kost, en voor nieuwe spelers een uitstekend instappunt in de vreemde wereld van Undermere.
