Nog altijd niet weg te denken
Als je denkt aan de blauwe egel dan willen de meeste mensen al snel terug denken aan de goede tijden met de Mega Drive console. Het platform maakte het karakter tot een ware beroemdheid en ik heb het gestekelde mannetje dan ook vaak op TV mogen bewonderen. Snelheid is de belangrijkste eigenschap van Sonic en dat was dan ook het geval in de games, die een razendsnelle gameplay met zich meebrachten. Je vloog door de levels heen in een 2D omgeving die wel een lichte 3D-sfeer met zich mee kon brengen. Toch bleef alles vrij lineair, maar populair was het destijds zeker. Sonic probeert nu in 2007, na wat mislukte projecten op onder andere de Xbox 360 en de Wii, weer terug te keren naar de aloude roots met Sonic Rush Adventure, een game voor de Nintendo Dual Screen.
Allereerst iets over het verhaal van de game; De snelste egel van de wereld met een heldhaftige neiging om Dr. Eggsman te verslaan zal nu een handje helpen een eiland te herstellen waarop hij en Tails per ongeluk zijn geland. Over zee reizen is niet de gewoonte van onze blauwe vriend, maar hij kent geen andere keuzes. Met de geweldige schepen die het vosje Tails weet te bouwen kun je verschillende eilanden bereiken, maar je moet hiervoor natuurlijk wel het een en ander doen. Zo zul je allerlei materialen (waaronder brons, iron, rode, groene grondstoffen) moeten verzamelen gedurende de levels die je haalt. Ook zullen er allerlei eindbazen verborgen zitten in de levels die je moet verslaan. Op zich heeft het spel een relatief goed instaplevel. Niet ervaren spelers van deze Sonic-game zullen dan ook niet direct gewend hoeven zijn aan de snelheid van de gameplay. De reactiesnelheid speelt natuurlijk wel geregeld een rol, maar het verliezen van de eerste paar eilanden is vrijwel niet mogelijk. Ook de eindbazen, waaronder de eerste, de Ghost Rex, is een simpele klus die zo geklaard zal zijn. Daarna zal je uiteraard oplettendheid moeten ontwikkelen om alles tot een goed einde te kunnen brengen.
In Sonic Rush Adventure zul je natuurlijk hulp krijgen van diverse vrienden van Sonic. Zo zul je Blaze de kat, Marine de wasbeer, Setter en Tails tegen gaan komen. Zij maken het mogelijk om boten te bouwen, te praten, de opties van de game te veranderen en dergelijke andere dingen. Blaze helpt je daarnaast een handje mee door haar tegenstanders letterlijk in vuur en vlam te zetten.
Dan de game zelf…
Het spel zal je in het begin direct terug doen denken aan het verleden. De gameplay is vrijwel identiek, maar heeft een wat gevarieerder jasje aangetrokken. Ditmaal zul je namelijk ook op zee het een en ander moeten realiseren en je bezig moeten houden met de eilanden. Ook deze missies worden per boot die je hebt steeds anders, wat de variatie ten goede komt. Daarnaast hebben de levels ook een erg gevarieerde omgeving, steeds nieuwere mogelijkheden, en ook enige 3D-aspecten die je kunt gebruiken. Vooral bij de eindbazen is het niet constant dezelfde taak die je moet realiseren. De snelheid van de gameplay maken deze game tot een zeer snelle game, maar je hebt het spel zeker niet in ekele luttele uurtjes uitgespeeld.
De bediening van de game lijkt complexer dan het is, maar is vrij simpel te noemen. Je hebt allerlei speciale jumps en stunts die je kunt uitvoeren, waaronder de Air Trick stunt, de Grind Trick, de Humming Top (sprongstap), de Super Boost(meer snelheid) en de Jump Dash (knalzweven). Allemaal tuckjes die je met enkele drukken op de knop kunt gebruiken, maar die je zeker niet altijd hoeft te gebruiken tijdens de levels. Ze zijn in ieder geval wel handig om je spanningsmeter te doen verhogen. Wanneer je Trick actions uitvoert of een vijand verslaat in de Act levels wordt de Tension Gauge aan de linkerzijde van je scherm verder opgeladen. Om de Super Boost te gebruiken zal de spanningsmeter hoog moeten zijn want dat kost uiteraard veel energie. De kleur van de meter zal veranderen van blauw naar oranje en wordt daarna rood, wat aangeeft hoeveel energie je in het bezit hebt.
De vervoersmiddelen in deze game brengen de grootste variatie in de game met zich mee. Je moet van eiland naar eiland varen en dat kan na enige tijd met diverse vervoersmiddelen, waarvoor je moet sparen en welke Tails voor je in elkaar zet. Je hebt de waterfiets, de zeilboot, de hovercraft en tenslotte de onderzeeër. De zeeën zullen steeds weer overwonnen moeten worden op interessante manieren die de act levels weer lijken te verfraaien. Constant act levels spelen verveelt namelijk na enige tijd ook wel ’n beetje. In de act stages heb je echter wel power ups die je nodig zult hebben. 5 ring bonus, 1 up, high speed, barriers en invicible maken het mogelijk om door deze levels heen te kom en op een makkelijkere manier. Als je de singleplayer niet uitgebreid genoeg vindt kun je via DS wireless play of via Nintendo WFC de game gaan spelen. Ook tegen spelers die de game niet in handen hebben kan gespeeld worden via de DS Download Play mogelijkheid.
Als je allereerst kijkt naar hoe Sonic in elkaar is gezet voor de DS dan lijkt er niet al te veel indrukwekkends te zien aan de game, maar het ziet er gelikter uit dan je zult denken. Zo zijn vooral de act levels erg vet. De bewegingen van Sonic door de versnelde ruimtes zijn ook geregeld 3D en het is dus niet een simpele 2D-game waarop het zou lijken. De 3D-stukken waarin bijvoorbeeld een vijand verslagen moet worden zijn echter wel vaak vrij statisch en de tussenstukjes die je vaak tegenkomt en waarbij je bijvoorbeeld over moet springen naar veilige banen zijn ook niet echt van een hoge kwaliteit, maar het brengt iets meer dimensie in het spel. De filmpjes die vaak ergerlijk door het beeld heen komen, en die ook in vele getalen aanwezig zijn blijken verder ook wel aardig in elkaar te zitten, maar zijn niet al te interessant te noemen. Meestal skip je ze na enkele luttele seconden waarna je weer verder gaat spelen. De animaties van de eilanden zijn verder lekker scherp, zoals de meeste ingame elementen van het spel. Soms sta je versteld van het feit dat de DS al die snelle grafische aspecten kan verwerken.
Van uitstekende kwaliteit
Het geluid en de muziek van het spel klinkt lekker helder, maar het moet je wel ’n beetje liggen. De muziekstijl is ’n beetje ala Sonic maar persoonlijk kon het me niet echt boeien. Toch mogen de soundtracks zeer helder genoemd worden en voor het toch al matige geluid dat een DS produceert kan je alleen maar tevreden spreken over de kwaliteit geluid die deze game produceert. Ook de ingame geluiden zijn als vanouds en passen precies bij de game, zoals het hoort.
Dat deze titel enkel bij de Sonic-fans in de smaak zal vallen is zeker niet het geval. De casual gamer die een leuke DS-game wil van een aardig hoog niveau mag met dit spel vrij tevreden zijn. Het spel verveelt wel na enige uren spelen, maar laat het spel dan simpelweg ’n paar dagen liggen en ga dan weer aan de gang, je zult het dan weer opnieuw erg aantrekkelijk vinden om dit spel te spelen. Het lineaire dat men vroeger ’n beetje in de reeks had zitten is er vrij goed uitgewerkt (al is het ook weer niet super gevarieerd) en kwalitatief is dit zeker geen snel afgewerkte game. Online, offline, het is een spel dat de tijd goed in zal kunnen vullen, maar niet leuk blijft na vele uren achter elkaar spelen. Daar is het toch weer iets te lineair en eenzijdig voor.
