Met een nieuw stel consoles op de markt, betekent het automatisch ook dat developers hun kunnen met de nieuwe hardware willen laten zien. CryTek biedt ons hun eerste grote paradepaardje, Ryse – Son of Rome. Een game die zich afspeelt in een fictief Rome, maar wel met tenminste één bestaand personage. Nero Augustus Caesar, een dikke smerige man die we al in de eerste gameplay beelden hebben kunnen zien. Jij speelt hem niet, maar wel Marius, een van het slagveld terugkerende Centurion die vermoeit en vol wraak naar huis keert. Of Ryse – Son of Rome de game geworden is die we verwachten, dat lees je verder op in deze review. Ik moet echter wel waarschuwen voor een aantal flinke kritiekpunten, zeker voor de hardcore gamer.
Ryse and Ryse again
Ryse begint met de terugkerende Marius, die bij zijn vader en familie op bezoek gaat. De hel breekt echter al snel los, nadat Marius een oud en legendarisch mes van zijn vader heeft gekregen. Dit mes wordt hem overhandigd na een kort verhaal over de Mythe rond Damocles, een krijger die verraden zou zijn door zijn generaals en daarna wraak neemt. Tot dusver het verhaal in het begin.
De game kent een goede start met het verhaal, maar helaas blijkt het nogal mager te zijn. Wanneer er een belangrijk personage word vermoord, gaat het qua geloofwaardigheid snel bergafwaarts. Helaas komt dat ook niet meer goed. De gevechten en dialogen tijdens het verhaal worden wel uitstekend in beeld gebracht, maar de magere gameplay slaan dat weer kapot. En tijdens het verhaal krijg je ook de keuze een soort van geld te spenderen aan nieuwe skills en executies, maar dit systeem, door CryTek bedacht, is zo nietszeggend en waardeloos, dat het al snel gaat vervelen. Heel jammer, want hoe gek het ook klinkt na de vele kritiek die ik nu al geef, Ryse heeft mede door de actie en de gruwelijkheden wel behoorlijke potentie. Mijn vermoeden is dat dit magere spelletje van CryTek vooral komt omdat we met nieuwe consoles te maken hebben. Echter zou ik dan ook naar de launchgames van de Xbox 360 moeten kijken, want dan kom ik betere titels als King Kong en Viking – Battle for Asgard tegen.
Grafisch gezien is er echter weinig tot niets mis met de game. Het uitzicht is soms adembenemend, de hoofdpersonages zien er fantastisch uit, evenals de bijrollen die in de game zitten. Helaas ook hier weer een puntje van kritiek, want de karaktermodellen van de barbaren zijn nogal magers en weinig divers. Dit wordt later in de game wel iets beter, maar veel veranderd het niet. Het is typerend voor studio’s die games voor een nieuwe console maken, dus misschien was het van Konami wel verstandig om eerst nog even niet PES uit te brengen voor de nieuwe consoles.
Te makkelijk
De game kent ook bepaalt geen hoge moeilijkheidsgraad en dat is erg jammer. Zo heb ik na een paar slagen, en slechts enkele upgrades, de eerste mini bosses al neer. De zwaardere jongens later in de game kun je ook zonder geraakt te worden neerhalen. Ook hier word dus flink de plank misgeslagen, mede door een behoorlijk makkelijke manier van executies maken en het ontwijken van vijanden. Erger nog zijn de vijanden die soms op totaal onverwachte momenten toeslaan, in de zin dat ze het helemaal niet zouden moeten doen. Je word dan of meteen doodgeslagen, of jij bent degene die de tegenstander doodslaat in een oogwenk. De balans is een beetje zoek in Ryse. Qua besturing is er dan ook nog wel het één en ander aan te merken.
Besturing vrij houterig
Ryse bestuur je op een vrij houterige manier, waardoor je niet altijd executies of aanvallen goed kunt uitvoeren of ontwijken. Zoals ik eerder al zei is de balans een beetje zoek en dat is vooral te merken in de besturing, die niet alleen houterig is, maar ook vrij onvast aanvoelt. Wanneer je een speer wilt oppakken, of achter een turret wil gaan staan, dan moet je soms een paar keer drukken voor Marius de speer pakt. En zo zitten er in Ryse – Son of Rome veel van dit soort kleine irritaties. De game is qua verhaal ook nog eens te kort, waar die in het begin nog redelijk lang lijkt te duren. Na je campagne in Brittannië gaat het echter snel, zowel met het verhaal als de geloofwaardigheid ervan. En helaas kan ik er dan ook weinig meer aan toevoegen.
Middelmatige tot zwakke game
Hoewel Ryse – Son of Rome er uitstekend uitziet, biedt het in de gameplay, de besturing en het verhaal echter weinig voor de volle prijs op de markt. Ook kleine irritaties, als bij het oppakken van spullen, het slechte talentsysteem en andere onvolmaaktheden maken deze game zwak tot matig op meerdere punten. Ik kan dan een lang onzinverhaal gaan ophangen, maar ik raad de lezers van deze review eens aan naar gameplay beelden te gaan zoeken. Het enige bijna perfecte in de game zijn de visuele effecten, maar die laten de rest van de game dan ook ver achter zich. Het zwakke, en later, ongeloofwaardige verhaal verandert daar niets aan. De voice acteurs, in het bijzonder de Romeinse, maken dan wel weer het een en ander goed. Vooral Marius en zijn directe meerdere springen er echt uit, maar het zal de game bij lange na geen gold award geven. Ook de multiplayer is wat dat betreft niet bijzonder te noemen. Crytek had de game echter als een singleplayer game bedoeld, iets wat niet af te kijken is als je Ryse speelt. In de toekomst hoop ik echter wel op een Ryse 2, maar dan moeten er wel eerst een hoop dingen omgegooid worden.
