Je ziet steeds vaker voorkomen dat oude klassieke series weer tot leven worden gebracht. THQ is bijvoorbeeld actief bezig geweest om de licenties op te kopen van series zoals Alone in the Dark en Gothic. En nu ongeveer 10 jaar later krijgen we plots een nieuw deel van de legendarische point & click adventure Monkey Island, Return to Monkey Island. Bedenker Ron Gilbert vond het eindelijk tijd om de trilogie te voltooien. Deze serie was de doorbraak van het genre en kent ook vele fans. Ondanks dat ik al heel wat jaren game heb ik helaas nooit het genoegen gehad om deze spellen zelf te spelen. Het enthousiasme is dan ook merkbaar bij de fans die wél de originele spellen hebben gespeeld. Nu is natuurlijk de grote vraag of dit nieuwe deel dan ook alleen bedoeld is voor de fans van de oude games of dat nieuwe spelers hier ook genoeg plezier aan kunnen beleven.
Humor van de bovenste plank
Voor de nieuwe spelers onder ons is een korte introductie wel op zijn plaats. Zodra je het spel opstart heb je prettig genoeg de optie om een korte samenvatting te krijgen over het verhaal tot nu toe. Niet dat het verhaal zo diepgaand is maar wel fijn dat de speler een introductie kan krijgen. Je bent wederom wannabe piraat Guybrush Threepwood die als grootste droom heeft om de geheime schat van Monkey Island te vinden. Met deze enorme kluns kom je in de vreemdste situaties terecht en kom je op één of andere manier toch steeds dichterbij de grote schat. Door dit gestuntel is het heel erg lastig om Guybrush serieus te nemen en dat is precies waar het om gaat in Monkey Island. Gaandeweg leer je de meest vreemde personages kennen en neem je het ook op tegen jouw grootse vijand, die toevallig ook op zoek is naar de schat, LeChuck. Een zombie piraat kapitein die echt een enorme hekel aan je heeft. Samen met zijn zombie bemanningsleden maken ze jou het leven zuur. Door het uitstekende schrijfwerk kom je er echter wel later achter dat niet alle bemanningsleden zo slecht zijn en begin je met sommige zelfs een band op te bouwen. Dat dit spel zichzelf niet serieus neemt wordt ook ondersteund door de grappige grafische stijl en de flauwe grappen. Sommige grappen balanceren wel op het randje van té flauw maar door de maffe wereld toveren ze toch een glimlach op je gezicht. Het is ook leuk om te zien dat er ook grappen in zitten die te maken met de huidige maatschappij. Op een gegeven moment ben je namelijk in een kroeg waarbij er twee andere piraten high aan het worden zijn van het opblazen van een kogelvis en dat vervolgens weer inademen. Dat is uiteraard een knipoog naar de ballonnetjes waar de jeugd tegenwoordig gebruik van maakt. Dit soort subtiele referenties zorgen ervoor dat je grotendeels van de tijd met een glimlach op je gezicht speelt. Hoewel de getekende stijl er zeer fraai uit ziet merk je toch dat de Switch het af en toe lastig heeft met bepaalde gebieden. De frames schieten dan kort naar beneden wat toch niet echt nodig is. Gelukkig is dit nooit storend en komt dit ook niet vaak voor. Verder loopt het spel als een zonnetje en zijn er zelfs geen laadschermen waardoor je lekker snel kan doorspelen.
Hersenkrakers
Point & Click adventures zijn tegenwoordig niet meer zo populair. Het aantal uitgekomen games in dit genre kan je op ongeveer één hand tellen de afgelopen jaren. Dat is niet zo gek natuurlijk, met al het game geweld van deze tijd zijn trage spellen zonder actie niet de eerste keuze van de meesten. Return to Monkey Island is ook geen spel waarin de actie je om de oren vliegt. Het is een traag avonturen spel waarbij je klusjes voor mensen doet en puzzels op lost. Deze puzzels zijn eigenlijk het belangrijkste onderdeel van de gameplay en kunnen je af en toe flink aan het denken zetten. Je krijgt aan het begin wel een speciaal boek die je te allen tijde kan raadplegen voor hints, maar die wil je uiteraard zo min mogelijk gebruiken. Toch ontkwam ik er niet aan om het boek af en toe te tevoorschijn te halen om verder te kunnen komen. Buiten de puzzels om is ook de omgeving een belangrijk element. Je zal tijdens je avonturen voorwerpen tegenkomen waar je op dat moment helemaal niks aan hebt, maar later in het verhaal ineens wel. Zo vond ik op een gegeven moment een stuk of zes schedels waarvan ik eigenlijk niet wist wat ik ermee moest. Voor de zekerheid had ik ze stuk voor stuk maar meegenomen en dat bleek later een goede keuze. Hierdoor is het ook zeer belangrijk om alles goed te onderzoeken voordat je verder gaat naar een ander gebied. De rest van de gameplay is vrijwel onveranderd gebleven vergeleken met vroeger, maar nergens voelt het aan als een ouderwets spel. Je merkt echter de eerste paar hoofdstukken wel dat je maar één richting opgeduwd wordt en er geen ruimte is om je eigen weg te bepalen. Gelukkig verandert dat op een gegeven moment en heb je de vrijheid om zelf te bepalen welke taken je eerst gaat doen en op welk eiland je dat doet.
Nu was de grote vraag natuurlijk of dit vervolg ook leuk was voor nieuwe spelers. Met een glimlach op mijn gezicht kan ik zeggen dat dit zeker het geval is. De flauwe grappen en maffe personages worden ondersteund door de opvallende grafisch stijl. Ontwikkelaar Terrible Toybox en bedenker Ron Gilbert bewijzen dat het point & click genre nog zeker niet dood en begraven is. Het is een genot om door de wereld te lopen met de kluns Guybrush en de vele puzzels op te lossen. Return to Monkey Island is een meesterwerk in zijn genre en gaat je dan ook een hoop plezier opleveren.
Ik snap de kritiek niet op de grafische stijl. Ik vind het geweldig vet eruit zien.