Met de derde film nog maar net achter de rug en nog vers in mijn hoofd gaan we in sneltreinvaart door naar een nieuwe game voor de Nintendo Wii. Over de films zijn de laatste tijd nogal gemengde gevoelens overheersend. Je moet ervan houden maar de actie en het altijd zwakke verhaal dat als bijzaak dient verdienen wel respect, maar de veeleisende filmkenners zullen er met weinig liefde naar kijken. De games zijn echter een ander verhaal. Zo zullen de meeste ongetwijfeld de reeks wel eens aangeraakt hebben en weet iedereen dat deze niet al te veel met de films te maken hebben. Resident Evil: The Umbrella Chronicles slaat een wat andere weg in dan diens voorgangers en het is dan ook niet zo gek dat dit spel op de Wii verschijnt, na het grote succes van de port Resident Evil 4 op hetzelfde platform.
Hell on Earth
Umbrella Chronicles heeft weinig te maken met Resident Evil 4. Enige overeenkomst is de uitbraak van het T-virus, een onderzoek dat zou moeten zorgen voor bescherming van menselijke ziektes, maar uitmont in de ondergang van de Umbrella Corporatie. Het virus zorgt voor een wereld vol zombies waaraan niemand meer kan ontkomen. Uiteraard zal jij in het heetst van de strijd geworpen worden. Je zult echter niet alleen zijn. Je kunt namelijk als Jill Valentine, al dan niet Carlos Oliveira aan de slag. Jill haar doel is het ontmaskern van de Umbrella corporatie. Carlos, lid van Delta A van de UBCS, is een kille moordenaar die al heel wat ervaring opgedaan heeft in diverse battles. Beide zullen meer van elkaar te weten krijgen gedurende de game. Samen zul je door de levels heen moeten gaan, maar dit kan zowel met een A.I. medespeler, als met een tweede speler die met een WiiMote, al dan niet tweede Wii Zapper aan het spel deelneemt. Jammer is dat niet alle levels ondersteuning bieden voor meerdere spelers. Overigens maakt het geen verschil welk character je kiest. De dialogen zijn in feite ingame vrijwel niet aanwezig en het enige dat dan ook gezegd wordt door je mannelijke, al dan niet vrouwelijke medespeler is of het wel goed met je gaat als je healthbar in het rood staat.
De horde aan zombies kan neergeschoten worden door het gebruik van diverse materialen. Zo heb je het ouderwetse pistool, een shotgun, submachinegeweer, magnum en de granate launcher. Daarnaast heb je ook nog granaten als het gespuis je te veel wordt. Items liggen daarnaast verspreid in de levels, welke je kunt oppakken met de A-button. Soms moet je hierbij wel snel reageren anders zul je deze laten liggen en dus missen. Kruiden zijn voor extra health, dat je ongetwijfeld nodig zult hebben in diverse stukken. De spray zal je gehele gezondheid optimaliseren en kun je ook tijdens het spelen opsparen tot een maximaal van 3 om zo variabel te gebruiken. Items zullen verder gearchiveerd worden in een virtuele koffer die je meeneemt.
Het spel kan zowel met of zonder Nunchuck gespeeld worden. Op je Wii Zapper is natuurlijk wel plaats voor de tweede controller maar echt nodig blijkt deze niet te zijn. Je kunt namelijk je camerapositie hiermee veranderen, iets dat niet echt nodig is aangezien de camera volledig onrails alle benodigde beelden laat zien. Alleen een WiiMote volstaat dan ook zeker en met een beetje vaste had blijkt ook al snel dat de Wii Zapper overbodige luxe is voor dit spel. Het gooien van granaten, het plaatsen van een counterattack en het simpele gebruik van de knoppen om zo aanvallen te ontwijken (snel indrukken van de B- of A-knop of het snel heen en weer bewegen van de WiiMote bijvoorbeeld) maken het spel tot een simpele shooter. Echter is dit vooral wat betreft het gebruik het geval want de eindbazen en de grote hordes aan tegenstanders maken dit spel tot een vrij pittig geheel. Vooral bij de eindbazen is ontwijken een must-do aangezien je op een andere manier vaak niet zult overleven aan het geweld. Daarbij komt ook nog eens dat het spel soms verdacht weinig checkpoints bezit waardoor je moeilijkere stukken vaak geheel opnieuw zult moeten doen, wat nogal frustrerend kan zijn.
Na het voltooien van een level zul je een rank toegewezen krijgen met daarbij statistieken voor de aardigheid. Je kunt bijvoorbeeld zien hoeveel objecten je verwoest hebt en hoeveel tegenstanders je omgelegd hebt. Umbrella Chronicles is eigenlijk een arcade game die je in de speelhallen tegen zou kunnen komen. Je moet reloaden met bepaalde wapens door je richtkruis even buiten het beeld te verplaatsen en het schieten gaat geheel bewegingsgericht. Omdat ook alles on-rails is heb je verder weinig macht over de speler. Op zich is dit misschien nog wel de grootste tegenvaller van het spel. Dit maakt alles namelijk veel te statisch en het herspelen niet waard. Ook het strijden in een duo is te bekropt. Diverse scenario bezitten geen multiplayer support waardoor ook de aanwezige multiplayer een vrij loze belofte blijkt te zijn.
Wel typisch Resident Evil
De sfeer van Resident Evil begint eigenlijk bij het introfilmpje. Men heeft bij Capcom geprobeerd om alles zo sfeervol mogelijk te houden en niet af te wijken van het vroegere concept. De graphics geven vooral weer aan dat het spel niet al te veel is veranderd in vergelijking met vroegere delen. De beelden zijn vaak grauw en chaotisch. Alles kan gelukkig in 480p gedraaid worden maar de scherpte mist ongetwijfeld nog. De camera beweegt vaak op en neer in bepaalde kamers en lijdt je naar de tegenstanders toe en dat is op zich aardig gedaan, maar nogmaals, een eigen besturing zou veel meer waarde toevoegen voor de spelers, waardoor het spel al snel te eenzijdig wordt en dynamiek mist. Terugkomende op het grafische aspect van de game kan geconcludeerd worden dat het spel er zeker niet scherp uit ziet, maar dat het al met al wel als aardig beschouwd mag worden. De gezichtanimaties van de characters zijn mooi weergegeven en ook de filmpjes zijn zeer behoorlijk, maar als je vervolgens weer terugschakelt naar ingame valt het allemaal weer ’n beetje tegen. Uiteraard zijn beide ook niet echt vergelijkbaar waardoor het minder lijkt dan het is. Grafisch mag de game er namelijk wel zijn.
Ook over het geluid kun je gemengde gevoelens verwachten. Het geluid van voetstappen op bepaalde ondergronden is uitstekend maar de schrikmomenten zijn niet aanwezig. Het spel maakt dan ook te weinig indruk voor een horrorgame en maakt het allemaal verre van spannend. De zombies zijn daarnaast ook vrij stilletjes en maken hierdoor niet echt een schrikbarende indruk op de speler. De soundtracks lijken ’n beetje ala Marilyn Manson uit vorm, maar zijn ook niet zo doeltreffend als bijvoorbeeld in de eerste film het geval was.
Als je nagaat dat de verwachtingen van mijn kant voor deze game erg hoog gespannen waren dan valt het eindresultaat eigenlijk vrij tegen. Het spel is niet dynamisch genoeg, lekt aan alle kanten wat betreft spanning en ook grafisch is het niet zo mooi als men liet zien in de hoogstaande trailers. De multiplayer is daarbij ook niet echt doeltreffend uitgewerkt en de gebruikersopties zijn te arcade en te statisch. Het komt vooral aan op richten, de B-knop inrammen en soms ’n bepaalde knop indrukken indien dat wordt aangeraden door het spel. Verder is het telkens maar weer gangen doorkruisen met zombies en ander gespuis waarna je weer ’n eindbaas mag gaan omleggen om daarna weer hetzelfde scenario te gaan herspelen in een iets hoger niveau met een iets andere omgeving. Het spel komt dus constant op hetzelfde neer waardoor de verslavingsfactor vrij laag blijft. Het spel is zeker geen mislukking, maar is kwalitatief te ver weg van hoogstaand.
