“Mijn hart bonst als een op hol geslagen drilboor. Ik bekijk mijn scherm aandachtig. Met trillende ogen en knikkende knieën tuur ik voorzichtig naar een filmpje met konijntjes. Moordzuchtige konijntjes. Gemuteerde konijntjes, van een planeet hier héééél ver vandaan. Konijntjes die zich stiekem allemaal al jaren onder de grond hadden verstopt. DAAAAH!, bulderen de venijnige knaagdiertjes in koor. Als bezetenen knagen ze alles op hun pad de verdoemenis in. Maar och, wat is dat nu? Een ledemaatloos mannetje komt met gebalde vuisten aangestormd. Welnu, het is Rayman!”
Knap staaltje marketing…
Bovenstaande situatie beschrijft maar al te goed mijn eigen beleving bij het zien van het door Ubisoft vrijgegeven filmpje. Het gebeurde allemaal op de E3. Ubisoft verraste vriend en vijand bij het tonen van dit filmpje. Dit niet alleen, want tevens liet de van origine Franse gamegigant nog een hoop filmpjes omtrent Rayman zien. Allerlei doldwaze filmpjes waarin werd laten zien wat die konijntjes nu eigenlijk níet kunnen. Zo hebben ze moeite met toiletteren en bakken ze niets van voetballen. Maar dansen, dat kunnen ze wel. ‘Bunnies can’t play soccer, bút theeeey can dance. Daaaaaah!’. Deze erg humoristische filmpjes trokken veel bekijks, en het is Ubisoft gelukt om rond dit Rayman-deel een ware hype te bouwen. Wat al snel opvalt, is dat allerlei games op de hak worden genomen. Zo zie je een konijn met Sam Fisher-uitrusting, en een konijn in een doos (Solid Snake anyone?). Erg vet!
… maar de game dan?
Kortgeleden kreeg men in een interview te lezen dat Rayman, in tegenstelling tot de voorgaande delen, een heuse partygame zou worden. Dit was best een opzienbarende keuze. Rayman was immers groot geworden met zijn action-adventure-gameplay. Toch, de game weet zo veel humor uit te stralen, grafisch kan het mee, en de sfeer is zo klaar als een klontje. Verwarring alom. Enerzijds kan het juist hartstikke leuk uitpakken. Rayman staat immers garant voor een grote dosis fun. En daarom pást een partygame er juist zo goed bij. Maar wat gebeurt er nu met die ‘ouwe vertrouwde’ Rayman, die destijds zoveel harten heeft gewonnen.
Ik hoop echt van harte dat Ubisoft erin slaagt om van zo’n andersoortig genre tóch een geslaagde game te maken, maar nu kan ik daar zelf nog niet echt een inschatting van maken.
Chillen met Rayman!
Dat Rayman niet de hele dag op zijn derrière zit wordt je al gauw duidelijk. Doormiddel van de Wii-controller kan je allerlei vreemde spelletjes spelen. Zo is er het spelletje ‘Whack-a-Rabbid’ waarin je driftig virtueel op de konijntjes kan rammen. En hier zijn er nog een heleboel van. Deze spelletjes zijn allemaal binnen luttelige secondes onder de knie te krijgen. Daarnaast zijn er ook nog thema-minigames:
Dansen: De dans-minigames hebben heel wat weg van de bekende dansmat-spelletjes. Echter, bij dit spel is geen dansmat aanwezig, maar maak je de bewegingen met je controller. Tijdens dit spel lopen er allemaal konijnen door het beeld heen die je aanwijzigingen geven. Naar verloop van tijd komen ze steeds sneller langs en is het zaak ze bij te houden.
Racen: Dit kan Rayman op eigen houtje doen, door in propellerformatie (door het roteren van zijn haar) naar beneden te zweven. Daarbij is het de bedoeling om door allerlei ringen te vliegen die je bij de afdaling tegenkomt. Daarnaast is er ook een andere manier om te racen: het rijden op een beest. Hierbij gebruik je gewoon de analoge-stick om het beest van richting te veranderen. De motion-sensor dient er in dit geval voor om als zweep te gebruiken. Als je wilt dat je beest wat harder rent, geef je hem gewoon een zwiep met je zweep en dan zal ie waarschijnlijk vanzelf wel harder gaan draven.
Shooter: In een tiental gebieden kun je er met Rayman op los gaan. Met toiletontstoppers kun je de konijnen te lijf gaan, door goed te richten en op het juiste moment te schieten. Dit geheel is allemaal on-rails. Dit houdt in dat je gedurende het spel ‘vastzit’ en je voortdurend een al vooraf ingestelde weg volgt.
Wordt het wat?
Rayman: Raving Rabbids heeft veel potentie. Gezien de hoeveelheid die het spel te bieden heeft, zou er eigenlijk niks kunnen misgaan. Maar toch, het is eerst nog maar eens afwachten hoe lang dit leuk blijft. Verveling slaat al gauw toe bij dit genre. En daarnaast: partygames zijn in je uppie ook nooit echt leuk om te spelen. Maar wie weet, voor hetzelfde geld zal dit spel de leukste partygame ooit worden, zelfs voor de singleplayer! Time will tell…
