Het maken van een spel kan een lange onzekere weg zijn en ontwikkelaars willen dan ook graag zo snel mogelijk weten of de game die ze aan het maken zijn de juiste kant opgaat. Maar hoe kom je hierachter? Een methode is om de eerste paar levels of een proloog op Steam te lanceren en met spanning af te wachten wat het publiek vindt. One Way Road: Firehunt is de proloog voor One Way Road, een space shooter met een focus op een filmische ervaring. De proloog geeft een goed beeld wat we kunnen verwachten en de vraag is dan ook smaakt dit naar meer of heeft de ontwikkelaar nog een lange weg te gaan en is het enkeltje richting de prullenbak?
Kapitein James Dekker
De speler volgt het verhaal van James Dekker, een kapitein van de Space Fleet Command. Je komt al snel samen terecht met een paar nieuwelingen in een oude roestbak van een ruimteschip en moet je aarde en de rest van het Melkweg redden van een groep ruimtepiraten. Het weet in een paar minuten een interessante wereld neer te zetten en doet veel denken aan Mass Effect en de schaal waarop het verhaal verteld wordt. Sinds de laatste Mass Effect is het gat van een dergelijke sci-fi game niet gevuld en je wilt hier snel meer weten wat er allemaal speelt. De game zit vol cut scenes en je hebt hier net zoveel te maken met gesprekken met verschillende personages als actie en grote ontploffingen. Het is wel jammer dat de cut scenes doen denken qua kwaliteit aan de eerste Mass Effect. De game wordt door een indie ontwikkelaar gemaakt en grafisch is dit niet de meest indrukwekkende game.
Tijdens de grote hoeveelheid actie en cut-scenes zal de speler regelmatig moeilijke keuzes moeten maken. Zo is de eerste keuze bijvoorbeeld of je een groep gevangenen wilt redden van een ander ruimteschip of dat je ze gewoon aan hun lot overlaat. Deze keuzes hebben niet alleen impact op het verhaal, maar ook op de gameplay. Zo kun je ook op zoek gaan naar extra hulp en zullen extra schepen je in het volgende hoofdstuk helpen. Het is tof om te zien dat de keuzes niet zo snel zwart en wit zijn en je keuzes kunt combineren of volgordes kunt bepalen. Als dit door de volledige game zit dan zijn we erg benieuwd naar het verloop en de rest van het verhaal.
Drie shmups in één
De gameplay is een indrukwekkende combinatie van die verschillende shooters. Het grootste deel van de proloog bestuur je een grote logge cruiser die gehele vloten kan uitschakelen. De cruiser bevat diverse wapens die je kunt inzetten. Zo werken de vlammenwerpers goed tegen kleine zwermen drones en kun je een grote laserstraal inzetten om alles in een rechte lijn uit te schakelen. Het feit dat het schip langzaamaan naar rechts beweegt en je alleen omhoog en naar beneden kunt zweven, is een erg leuke en frisse twist op het shmup genre. Het geeft ook veel ruimte voor nieuwe wapens en het uitbouwen van je schip. Je komt in de proloog een groot aantal verschillende schepen tegen en moet je zelfs een enorme eindbaas, in de vorm van een joekel van een t-schip, uitschakelen. Het knallen, zweven en wisselen van wapens werkt als een trein en de enige kritiek zit hem dan ook in de eindbaas. Je moet hier het t-schip kantelen en dit vraagt ineens om een vliegensvlugge reactie van de speler. Een kleine tweak zou dit al snel een betere ervaring maken en ik hoop dan ook dat in de volledige game verholpen zal worden.
De andere twee shooter gedeeltes worden ingezet als afwisseling op de cruiser en geven de speler meer snelheid en actie. In de tube shooter gedeelte, vergelijkbaar met een Starfox, kun je een beetje heen en weer bewegen en moet je alles raken wat op je afkomt. Dit werkt erg goed en de bonuslevel waar je tegen de klok moet racen laat zien dat de basis van deze game veel mogelijkheden geeft voor de toekomst. De balans en moeilijkheid is hier en daar uit balans, maar de levels zijn niet al te lang, waardoor je met gemak het nog een keer kunt proberen. De game bevat een enkele top-down shooter gedeelte en dit voelde aan als de minst uitgewerkte van de drie. Je vliegt hier voor de cruiser en probeer je de aankomende schepen en obstakels uit te schakelen. Er gebeurt hier een hoop buiten het scherm, waardoor het overzicht soms zoek is. Maar toch blijft het interessant. Je hebt hier meer beweging en zit je hier niet vast aan een rechte lijn. Het lijkt meer op een game als Asteroids en minder op een Galaga.
Anderhalf uur plezier
De proloog One Way Road: Firehunt heb je in een anderhalf uurtje doorlopen en smaakt naar meer. Als de ontwikkelaar het pad weet door te zetten met de variatie in gameplay, de vele verschillende wapens en upgrades en de keuzes in het verhaal dan kunnen we hier nog wel eens te maken hebben met onverwachte hit. Het grootste minpunt zit hem dan ook in de kwaliteit van de cut-scenes. De ambitie en schaal is groot en het zou mooi zijn als de game de kwaliteit van de modellen en effecten iets meer zou pushen. Er ligt een grote focus op de personages en deze ogen echt als modellen van een paar generaties terug. We houden de game in de gaten!
