Dat was even geleden
Als je een titel tot je krijgt die je bekend voorkomt dan denk je al snel terug aan het verleden. Need for Speed is zo’n game die al tientallen jaren meegaat en de laatste jaren eigenlijk uit het slop heeft moeten komen. De eerste Need for Speed die uit kwam wist aan mij voorbij te gaan, simpelweg wegens het feit dat ik toen nog niet in het bezit was van een PC of console. Als relatieve laatbloeier die vaker bij andere mensen games speelde op de SNES of op een DOS-computer kwam ik dan ook voor het eerst in aanraking met de franchise toen Need for Speed II uit kwam, en geloof me, dat was een hele ervaring. De eerste Need for Speed Underground game was al snel de opvolger met deel 3 binnen de reeks waarbij het mogelijk was om politie te spelen, of om juist te ontsnappen voor het blauw dat je tegen kwam op de wegen. Inmiddels zijn we ’n tiental jaren verder en kun je aan de gang met de echte opvolger die de Need for Speed reeks weer op de kaart moet zetten.
Vele gamers zullen positief gereageerd hebben toen ze hoorden dat Criterion Games aan de nieuwe Need for Speed zou gaan werken. Hen kennen we uiteraard van de immens populaire Burnout franchise. Daarnaast verleent ook DICE weer haar hulp, daar waar zij vooral ervaring hebben met shooters, maar uiteraard ook hun skills kunnen delen op gehele andere gebieden. Need for Speed: Hot Pursuit lijkt daarmee al bijna geslaagd, al moeten we uiteraard nog een oordeel geven. De game brengt allereerst een feature die we in het verleden nog niet eerder hebben gezien en welke volgens EA zeer belangrijk blijkt voor het spel. Het gaat om het Autolog-systeem. Met dit online netwerk kunnen spelers direct contact houden en elkaars statistieken vergelijken, of juist foto’s aan elkaar laten zien van hun ingame ervaringen of bolides. Echt interessant is dat allemaal niet, al moet ik zeggen dat ik altijd nieuwsgierig kijk naar racetijden die andere vrienden van me hebben neergezet in de campaign. Autolog is zeer interessant voor de mensen die geilen op statistieken, of elkaar willen verslaan wat dat betreft. Daarvoor is een speciale Autolog modus in het leven geroepen, waarbij je vrienden uit kunt dagen, en dat is zeker een toevoeging.
Niet te zuinig
De campaign van Need for Speed: Hot Pursuit is niet mild, en dat bedoel ik wat betreft moeilijkheid als wat betreft forsheid. Je zult in een omgeving terecht komen die onderverdeeld is in verschillende chapters waarin je kunt rijden. Battles variëren van slechts 5 kilometers tot zo’n 20 kilometers en bieden de nodige variatie door het Hot Pursuit gedeelte. Als je namelijk aan Hot Pursuit denkt, dan moet je natuurlijk weer de oude herinneringen van het eerste deel naar boven kunnen halen. In deze game is het dan ook weer mogelijk om met je eigen politiewagen achter het kwaad aan te gaan. Drugshandelaars die op de vlucht staan kun je natuurlijk niet in je eentje zien te achterhalen, en daarvoor heb je hulpmiddelen, waaronder heli’s met spijkermatten, spijkermatten die je zelf neer kunt leggen, een EMP-pulse en blokkades die mede-agenten op de weg kunnen plaatsen. Achtervolgingen kunnen ingezet worden op slechts 1 tegenstander, maar het kan ook zo zijn dat je ’n zestal tegenstanders van de weg moet zien te rammen. Afhankelijk van je eigen bolide, die van de opponent uiteraard, en de mogelijkheden die je krijgt (2x EMP, 2x blokkade bijvoorbeeld) zal het de ene keer lastig zijn om iemand helemaal kapot te rammen, en de andere keer kinderspel zijn om ze in de vangrail te parkeren.
Naast het politietje spelen, wat ik persoonlijk echt het leukste vindt van het spel (met uitzondering van het reageren op een melding), is er ook de mogelijkheid om simpelweg races te racen tegen andere A.I. tegenstanders. De ene keer zal politie je hierbij achtervolgen, en de andere keer rijd je simpelweg in een race tegen de klok of enkel tegen de beschikbare A.I. tegenstanders. Echter kon mij deze speelmogelijkheid allerminst boeien. Het niveau van de game is daarvoor misschien iets te hoog. Elke fout die je maakt is moeilijk te corrigeren met de immens hoge snelheid die je tegenstanders rijden, en dat maakt het spel bijvoorbeeld ’n stuk lastiger dan games als Blur van Bizarre Creations. Nu is de ene persoon wat minder fouten-tolerant dan de ander, maar ’n keer of 2 tegen ’n rondrijdend voortuig aan crashen moet wat mij betreft toch kunnen. Dat maakt dat sommige lange races die je rijdt de eerste 10 kilometers perfect verlopen, waarna je op het einde toch nog 4e kunt eindigen, wat natuurlijk frustrerend is als je minimaal bij de beste 3 moet horen. Je moet er ’n beetje van houden dus wat mij betreft.
In de campagne mode kun je vanuit 2 fronten levelen, als politie zijnde, en als racer zijnde. Het levelen zal tergend langzaam lijken te gaan, maar dat komt simpelweg door de vele stages en substages die de game te bieden heeft. Alle banen lijken op het eerste gezicht wel ’n beetje op elkaar, en kunnen zowel overdag, als ’s nachts, als in de regen of in zonlicht gereden worden. Het zicht zal daarbij dus wisselend zijn, waardoor het de ene keer een stuk gemakkelijker zal zijn dan de andere keer. De singleplayer biedt weliswaar variatie aangezien je kunt kiezen voor achtervolgingsraces als politie zijnde, of voor standaard races, maar na de nodige dagen zal het toch wel wat eenzijdig gaan worden. Daarnaast zijn tuning mogelijkheden in de game afwezig (buiten het kiezen van de bolide kleur) waardoor het maken van speciale foto’s van je voertuig overbodig zal zijn. Enkele customize mogelijkheden zouden dan ook niet verkeerd zijn, zij het dat je bergen met bolides in de game tegen zult gaan komen van diverse topmerken.
Als je offline ’n beetje verveeld raakt, al zal wat dat betreft de uitdaging nooit het geval zijn tegen de pittige A.I., kun je ook online aan de gang gaan met het spel. Uiteraard is hier ook de Hot Pursuit mode aanwezig waarbij je elkaar op de hielen kunt zitten maar er is uiteraard ook een ontsnappingsmode aanwezig. De multiplayer biedt daarmee het grote gros dat de singleplayer campaign ook te bieden heeft, maar is uiteraard interessanter aangezien je hier met of tegen echte mensen kunt gaan racen.
Reageert anders dan eerdere NFS-games
Maar we hebben het nog niet gehad over hetgeen waar het natuurlijk om gaat: De gameplay en besturing. En zoals we gewend zijn van Criterion zit die weer goed in elkaar. Verschillende auto’s reageren ook verschillend afhankelijk van de snelheid en wendbaarheid en dat zorgt voor de nodige kleine aanpassingen die je zult moeten doen tijdens het rijden. Het driften in de bochten om vervolgens weer met de turbo uit de bocht te kunnen flitsen voelt lekker aan, en je zult ook merken dat je daadwerkelijk 300 kilometers per uur lijkt te gaan door de ontzettend snelle beelden die voorbij vliegen. Dat maakt het spel soms zelfs bijna onnavolgbaar snel waardoor je af en toe best eens tegen ’n voertuig dat met een snelheid van rond de 70 kilometers per uur over de weg zwalkt. Verder is ook het gebruik van hulpmiddelen als politie zijnde simpel. Middels de cursorknoppen aan de linkerzijde van je controller kun je deze snel en gemakkelijk inzetten. De response in de game lijkt voor nieuwkomers die nooit eerder in aanraking zijn gekomen met games van Criterion laag te zijn, maar zal al snel wennen. Het is dus geen controller lag, maar simpelweg een uitermate geschikt reageren van de gameplay in combinatie met de controller.
En als we nog niet alles gehad hebben moet je ook nog even letten op de grafische aspecten van de game die aan je neus voorbij lijken te vliegen zodra je het gaspedaal in drukt. Het spel ziet er grafisch niet echt uniek of bijzonder uit, maar oogt gewoon degelijk en vrij natuurlijk. De beelden flitsen zonder enige framedrop voorbij met een snelheid van boven de 300 en dat maakt dat je veelal niet eens kunt genieten van de omgevingen en hetgeen om je heen gebeurt. Jammer is soms wel dat het kijken in de diepte wat lastig zal zijn door de onscherpe details, waardoor objecten en tegenliggers soms laat tevoorschijn kunnen komen, maar dat zal de reflexen des te oplettend weten te houden. Ook qua sound klinkt het allemaal lekker stoer, met de nodige muziek die voorbij komt. Vooral de ingame menu soundtrack maakt persoonlijk op mij wel indruk, alhoewel de simpliciteit ervan af druipt. Ingame is het allemaal niet veel bijzonders. Het gebrom van motoren en de politie monologen die naar je toe geworpen worden zijn verre van indrukwekkend, laat staan imponerend.
Toen ik in het begin Need for Speed: Hot Pursuit speelde kwam de vergelijking met Blur al snel naar boven op de een of andere manier. Toch geniet laatstgenoemde nog altijd mijn voorkeur door de wat meer arcade approach en het meer gebalanceerde niveau van de opponenten. Deze racer is namelijk minder foutentolerant en dat kan ook averechts werken, dat terwijl je misschien een tweetal foutje maakt in een verder perfecte race. Het racen an sich is verder ’n beetje eentonig, maar daar tegenover staat vette achtervolgingsactie als je in de huid kruipt van de politie. Need for Speed kent daarmee 2 gezichten, een gezicht met een grote glimlach, en een neutraal gezicht welke een indruk van racemoeheid achterlaat.
