Vossen en driehoeken
Kijk naar één screenshot van Kitsune Tails en je ziet direct de inspiratie. Als je tenminste oud genoeg bent en wel eens een (Super) Nintendo hebt aangeraakt. Dat is de reden waarom deze game mij aansprak. Veel van de 2D platformers op de oudere consoles hebben, ten opzichte van nieuwe 2.5D spellen, een bepaalde charme die ik lastig in woorden kan gieten. Het kan de kleurrijkheid van de graphics zijn, de simpliciteit van de gameplay, de eenvoudige herkenning van de chiptune muziek of een combinatie daarvan. Nostalgie speelt natuurlijk ook een gigantische rol. Kitsune Tails doet je natuurlijk meteen denken aan Super Mario Bros 3. Een game met een legendarische status en eentje die je niet zo maar even evenaart.
Aangezien de game er zelf niet om heen draait, doe ik dat ook maar niet. Kitsune Tails kan geclassificeerd worden als een game die onderwerpen van de LHBTIQ+ gemeenschap aanspreekt. Je wordt er niet constant mee dood gegooid, maar het is ook niet zo subtiel als in bijvoorbeeld Timespinner. In Kitsune Tails betreft het een driehoeksrelatie tussen drie vrouwelijke personages waarvan twee mythische wezens (Kitsune’s). Eén daarvan wordt jaloers, ontvoerd de ander en het hoofdpersonage, Yuzu, die zelf aseksueel is, gaat op avontuur om haar te redden. Lekker boeiend, maar ik wil het toch gezegd hebben.
Super Tails Bros 3
Kitsune Tails is vervelend om te oordelen zonder te kijken naar de oudere Mario spellen. Er zijn regelrechte kopieën van power ups en zelfs de structuur van de verscheidene werelden zijn zowat identiek. Je hebt je aarde, lava, wind en water wereld. Iedere wereld heeft een spookhuis a’la Super Mario World met een baas die zich bijna hetzelfde gedraagt als Boom Boom van Super Mario Bros 3. Inclusief het theater thema dat diep in de bits en bytes van die game zit.
Hetgeen is echter dat Kitsune Tails niet de afwerking heeft van een gemiddelde 2D platformer van weleer. Alhoewel het platformen in het algemeen heel goed aanvoelt zitten er momenteel nog wat barsten in de fundering die niet allemaal even makkelijk genegeerd kunnen worden. Wat mij betreft is een 2D platformer een uitblinker wanneer levels zo zijn opgebouwd dat ze een goede uitdaging vormen, onverwachte dingen op je afgooit, je reactiesnelheid test en dit binnen zijn perken houdt, zodat je niet constant ergens tegenaan loopt waar je niets aan kan doen.
Dit doet Kitsune Tails meestal goed, totdat de game besluit om een level in de mix te gooien die je op de meest effectieve manier dient te spelen. Zwemlevels in deze game zijn een hel, totdat je een power up krijgt waar je beter mee kan zwemmen. Dan zijn ze opeens doodeenvoudig. In latere levels krijg je een power up waar je een dubbele sprong mee kan doen en zweven. Het resultaat? Platformen is doodsimpel. Verticale levels zijn ook niet altijd even eerlijk, omdat er vaak ongezien ineens vijanden bovenop je springen en je geen enkele mogelijkheid hebt om ze te ontwijken.
Meestal goed, soms tergend
Ongeveer twintig procent van de levels zijn helaas zo. De overige tachtig procent bestaat uit redelijk originele ideeën of snel platformen met je adrenaline op tweehonderd. Door blijven rennen met je duim op de knop om te rennen en niet stoppen. Als je dan eenmaal het einde hebt gehaald, voelt dat gewoon goed.
De game zelf lijkt het daar mee eens te zijn, want in het tweede deel van het spel speel je met een ander personage dat een stuk behendiger is en een standaard aanval heeft om vijanden onschadelijk te maken. De snelheid van de game is een stuk hoger. Vrijwel alle nadelen die ik hierboven heb genoemd spelen hier geen rol. Het is alleen een beetje zonde dat je exact dezelfde levels nog een keer moet spelen. Verhaaltechnisch is het een stuk logischer, maar het is wellicht een stuk leuker geweest als je vanaf het begin kon kiezen.
Desalniettemin is Kitsune Tails een leuke 2D platformer met een aantal levels die het bloed onder je nagels halen. De graphics en soundtrack gooien je terug in de tijd toen alles simpeler en vooral vrolijker was. Heb je geen zin in allerlei complexe systemen of wil je een kijkje in hoe games vroeger waren, dan is dit geen verkeerde game om eens te proberen.
