Suda 51 is een bekende naam in de game industrie hoewel de naam of zijn games niet bij iedereen een belletje laten rinkelen en dat heeft voornamelijk te maken met de inhoud. Killer 7, Lollipop Chainsaw of Shadows of the Damned zijn enkele voorbeelden van de games waar de Japanse designer verantwoordelijk voor is en dit zijn games waar nieuwe dingen worden geprobeerd zowel op gameplay en inhoud met aparte ervaringen als resultaat. Killer is dead is de nieuwste game van Suda 51 en de game laat je zelfs zulke aparte dingen meemaken dat je gaat twijfelen aan je creativiteit. Maar weet Killer is dead kwalitatief ook te verwonderen?
Mondo op de maan, geesten, tijgers en spinnen
De ervaring van de combinatie van vreemde gebeurtenissen is de grootste aantrekkingskracht van deze actie hack & slash game, maar dit is dan ook het onderdeel waar regelmatig weinig van te begrijpen is. In Killer is dead volgen we Mundo Zappa, een huurmoordenaar gewapend met een katana en een biomechanische arm in de vorm van een geweer. Het is de nabije toekomst waarbij mensen op de maan leven en iedereen een huurmoordenaar kan inhuren. In Killer is dead volgen we in 12 missies, twaalf huuropdrachten waar Mundo wordt ingehuurd om een moordenaar om zeep te helpen. De kreet “Killer is dead” zul je dan ook aan het eind van elke missie voorbij horen komen. De eindbazen zijn elke keer een moordenaar (wat enorm kan verschillen van boze treinen tot een spin monster) met als einddoel de biomechanische slechterik Bryan. Gedurende de missies wordt je bijgestaan door een groep karakters, die een context moeten geven omtrent wat je nou aan het spelen bent. Maar ook bij deze karakters zit er allemaal een schroefje los, waardoor de ene foute oneliner na de andere voorbij komt. Helaas wordt je hierdoor zomaar het diepe in gegooid en zelfs aan het eind heb je eigenlijk geen idee wat je nou hebt gespeeld. De vreemde combinatie van locaties, vijanden en karakters zorgen voor een ervaring die je niet eerder bent tegengekomen. De Suda 51 games staan hier dan ook bekend om, maar deze game zal net te vreemd zijn voor de meeste spelers.
Hoewel de game ook voor een groot gedeelte bestaat uit stijlvolle tussenfilmpjes is de game een niet al te diepe hack & slasher en heeft het wat weg van zijn vorige games Lollipop Chainsaw en No More Heroes. In het begin heb je nog maar met een beperkt aantal aanvallen te maken, maar hoe verder je komt en meer mogelijkheden, zoals schieten, dodgen en guard break, er vrij komen, verandert het tot een leuke hack & slasher. Maar doordat de besturing zo simpel is gehouden kom je al ver met gewoon snel achter elkaar op een knop te drukken. De game is dan ook niet heel erg moeilijk en het is dan ook aan te raden om hem op Hard te spelen. Je zult dan echt gebruik moeten maken van finishing moves, waar je dan weer leven en je speciale aanval balk mee kunt aanvullen. Deze balk wordt dan weer gebruikt voor je geweer arm en speciale aanvallen. Helaas bevat de game ook nog wel een paar technische foutjes en missen er net een paar dingen om het spel tot meer dan gemiddeld te toveren. Je kunt niet springen, er is geen lock, je camera werkt niet altijd mee en sommige acties op kritieke punten vragen om een enorme accuraatheid die niet in de lijn van de rest past. De eindbazen zijn erg vet, maar het volk wat je tussendoor tegenkomt is erg saai en standaard en dit heb je dan ook wel snel gezien. Er zit net niet genoeg diversiteit in de vijanden om het spel voor de gehele 6-7 uur interessant te houden.
Highscores en sidequests
Met de 6-7 uur hebben we het dan over het hoofdverhaal en dit is niet heel lang. Er is wel geprobeerd om spelers te motiveren het spel meerdere keren te spelen door elke missie leaderboards te geven. Je kunt een heleboel extra’s vrijspelen en dit zal je niet in een enkele playthrough halen. Na elke missie krijg je ook toegang tot de nu al beruchte Gigolo missies. Tijdens deze missies moet je proberen om meisjes te versieren door te kijken naar hun vrouwelijke vormen wanneer ze wegkijken en cadeautjes te geven. Als je ze eenmaal verleidt hebt en met ze naar bed bent geweest (je ziet het niet, maar er wordt naar gehint), krijg je als beloning een nieuwe outfit of wapen. Er wordt gezegd dat dit een hint is naar James Bond, maar dat vindt ik persoonlijk erg vergezocht. Het is niet moeilijk en maar een vreemde toevoeging. De eerste keer is het wel even gniffelen, maar na de zoveelste keer heb je het wel gezien. Ook de bril zodat je door kleding heen kunt kijken voelt aan als een erg “Japanse” toevoeging.
Grafisch ziet de game er erg spectaculair uit. Er is voor een soort cell shaded stijltje gekozen, waardoor de omgevingen en karakters er erg stijlvol uitzien. De voice acting en muziek is ook erg strak en de mogelijkheid voor de Japanse stemmen is een leuke toevoeging.
Killer is dead is hiermee een middelmatige game geworden in een leuk uitziende verpakking met een rare inhoud. De gameplay is vermakelijk als je door de technische schoonheidsfoutjes heen kunt kijken en de eindbazen zijn hierbij het hoogtepunt. Het visuele stijltje past erg goed bij de game en de voice acting is dik in orde. Maar de game is gewoonweg te vreemd om iets van te begrijpen. Dit wordt dan ook gezien als een van Suda 51 zijn mindere games. Als je een vreemde ervaring zoekt en je de voorgaande games van hem al hebt gespeeld dan zul je hiermee ook vermaken. Maar voor andere mensen blijft dit een vreemde trip in de vorm van een niet al te diepe hack & slasher.
