Niet onbekend
Toen inFamous voor het eerst een bezoekje bracht aan de PlayStation 3 was iedereen laaiend enthousiast. We hadden zo’n beetje de beste PlayStation 3 game in handen destijds en een vervolg kon dan ook niet uitblijven. Sucker Punch besloot snel verder te gaan met een vervolg en deze is er dan ook gekomen deze maand. Of die het hoogtepunt van deel 1 kan overtreffen is natuurlijk de vraag en veel vernieuwing lijkt dan ook gewenst, alhoewel, het verlengen van een al perfecte game is ook nooit verkeerd.
En dat is eigenlijk precies wat er met deel 2 is gerealiseerd. Men heeft het verhaal van deel 2 verlengd en voor 80% dezelfde gameplay elementen aan het spel toegevoegd. InFamous 2 speelt namelijk vrijwel hetzelfde als deel 1, zij het dat je enkele nieuwe krachten tot je krijgt, waaronder het schieten van tornado’s en het vuren van ijspegels die uit de grond komen. Een beetje ala Prototype dus, al zijn ze ditmaal blauw, en steken ze iets minder hard. InFamous borduurt dus vooral voort op het succes van deel 1 en dat valt op alle fronten te zien. Niet alleen is de gameplay vrijwel identiek aan die van deel 1, ook grafisch is het spel amper vooruit gegaan. Maar wees niet teleurgesteld, het spel is weer van een zeer degelijke kwaliteit.
Het monster is nog slechts 200 km van de stad verwijderd
Maar laten we starten waar we horen te starten, bij het verhaal. Hoe loopt het verder? Zoals we in deel 1 zagen heeft ‘het beest’ een flink spoor der verwoesting achtergelaten heeft in Empire City. Nu je verhuisd bent naar New Marais besluit het beest om ook daar naar toe te trekken. Natuurlijk gaat dat allemaal niet zo vlotjes als dat jij bent en het is dan ook nog even wachten tot het beest de stad heeft bereikt. Tot die tijd wordt er op een originele manier de spanning toch licht opgebouwd door constant voordat je speelt en in het startmenu te vermelden hoe ver het beest verwijderd is van New Mariais. Tot die tijd kun je aan de gang in het gebied en je prepareren op de aanval die komen gaat. Helaas valt de uiteindelijke climax op het eerste gezicht een beetje tegen, al zal ik daar niets over verklappen.
Wat opvalt is dat je voor het eerst in het bezit komt van een nieuw melee wapen, The Amp. Hiermee kun je dus naast schieten ook van dichtbij aan de gang en iedereen in elkaar slaan. Daarnaast kun je gebruik maken van combo’s via het driehoekje om zo vijanden op een originele manier van kant te maken. Op zich is dit een goede toevoeging en ook de combo’s zijn ongetwijfeld vet uitgewerkt. Echter hoeft het combineren zelf niet in de hand gehouden te worden, aangezien je enkel het driehoekje hoeft in te tikken en ervoor moet zorgen dat je de tegenstander zult raken. Verder zijn er vettere eindbazen aanwezig die je neer kunt hakken of van een afstand kunt aanpakken. De goede- en slechte karma is ook weer aanwezig en is ditmaal wat beter uitgewerkt dan voorheen. Zo kun je mensen helpen terwijl ze worden overvallen door de militie, kun je tijdbommen uitschakelen, maar kun je ook het slechte pad kiezen door straatmuzikanten af te slaan. Daarnaast heb je ook hoofdpersonen die je beide de goede of juist slechte kant opsturen. De belangrijkste mensen hierbij zijn Kuo en Nix, waarbij Nix vooral kiest voor de brutale kant en weinig voelt voor de medemens. Kuo daarentegen wil alles wat minder radicaal oplossen en wil zo min mogelijk mensen in gevaar brengen. Zij is dan ook de wat lievere en mooie kant van het verhaal en dat valt ook te zien aan haar gezichtje, dat weinig kwaad uitstraalt. De ruzies tussen Nix en Kuo vliegen dan ook geregeld over tafel daar waar ze 2 verschillende karakters met elkaar laten botsen. Het mooie van het goede en kwade is dat het spel in feite bij veel missies dus 2 verschillende oplosmogelijkheden te bieden heeft. Hierdoor is het spel zeer goed herspeelbaar en zul je missies veelal op een andere manier kunnen ervaren. Omdat het spel uit tientallen chapters bestaat, ik zal niet verklappen hoeveel exact, en dan ook zo’n 15 tot 20 uur in beslag neemt kun je dit aantal wie weet wel verdubbeld zien tot 30 uur als je besluit het spel nogmaals uit te spelen, maar dan met een karakter van de tegenpool.
Zelf missies maken
En dan komen we uiteindelijk bij de grootste vernieuwing van het spel, namelijk de mogelijkheid om zelf missies te maken. Nu ben ik persoonlijk niet zo van de LittleBigPlanet ontwikkeltools, de LEGO character creation dozen en de level creatie tools van inFamous 2, maar gezegd moet worden dat het toch vrij gebruiksvriendelijk is vormgegeven. Je kunt namelijk gebruik maken van voorbeeldcreaties van de developer en het mooie is dat Sucker Punch zelf het voorbeeld geeft door zelf ontwikkelde levels in het spel te stoppen. In diverse gebieden kom je dan ook levels tegen die je kunt spelen. Een voorbeeld is het overleven van een tunnel waarin een wave aan tegenstanders het tegen je op zullen nemen. Je kunt kiezen voor heel wat verschillende speelwijzen, zoals een race of juist een overlevingsmissie en dat maakt dat de speler al haar creativiteit de vrije loop kan laten gaan. Ook een aardige diversiteit aan objecten kunnen geplaatst worden. Een goede zet dus van de ontwikkelaar dat als alternatief biedt voor een multiplayer, die hiermee vrijwel onnodig lijkt. Met het spelen van online missies en de nog overblijvende side-quests in de game ben je dus weer heel wat extra uurtjes kwijt in de game. Genoeg uurtjes om een groot deel van de zomer binnen te blijven gamen, als je daar zin in hebt natuurlijk.
Het is jammer dat Sucker Punch op technologisch gebied, ook wel kwalitatief, er niet zoveel op vooruit is gegaan met inFamous 2. Het spel laat net als in deel 1 aardig wat kartels op het scherm tonen en dat is jammer. Het verfijnen van de engine uit deel 1 had het spel kwalitatief net weer wat beter kunnen maken en dat lijkt een gemiste kans te zijn. Het spel lijkt hierdoor eigenlijk te veel op deel 1, zowel qua gameplay als wat grafische aspecten betreft. De tussenfilmpjes zien er op zich prima uit, net als de artwork-achtige filmpjes, welke adembenemend zijn, maar dat eigenlijk ook al waren in deel 1. De omgevingen zijn gelukkig wel iets gedetailleerder en gevarieerder gemaakt, waardoor je niet constant het gevoel hebt dat je in dezelfde stratenblokken aan het werk bent. Ook qua geluid is het spel niet veel veranderd. Cole’s stem is ook in het Nederlands prima, al wil de synchronisatie soms wel eens botsen met de mond van Cole (in het Nederlands dan). De geluidseffecten zijn verder exact overgenomen uit deel 1.
Toen ik inFamous 2 het eerste uur speelde vond ik eigenlijk dat ik vooral te maken had met een kopie van het eerste deel. Qua gameplay is er weinig veranderd, zij het dat je een nieuw melee wapen hebt en enkele andere gameplay toevoegingen kunt ervaren. Daarnaast valt van de audiovisuele kant hetzelfde te zeggen. Echter is het verhaal ditmaal beter uitgewerkt en is de toevoeging van een missie-creator een dermate goede toevoeging, dat inFamous 2 zeker de moeite waard zal zijn. Het spel doet waar deel 1 zo in uitblinkt, en breidt dat nog iets verder uit. Hoewel je dus weinig nieuws onder de zon hoeft te verwachten zul je opmerken dat vooral het avontuur iets verfijnder aan zal voelen en dat is voor de fans van deel 1waarschijnlijk ook genoeg om je wederom vele uren achter de TV gekluisterd te houden. Mij heeft het in ieder geval vele dagen met plezier bezig kunnen houden.
