Weer terug in de wereld van Diablo
We hebben in de afgelopen tijd al regelmatig te maken gehad met Diablo. Natuurlijk was daar de introductie van Diablo III, de aankondiging van de expansion op de GamesCom 2013 en inmiddels is daar de next-gen versie. Wij speelden de PlayStation 4-versie, The Ultimate Evil Edition.
Na Diablo II waren de verwachtingen van het derde deel erg hoog gespannen. Grotendeels kon Blizzard niet aan de behoeftes van de fans voldoen met het derde deel. Het is daarom dat ze het afgelopen jaar enkele grote veranderingen hebben aangekondigd met de komst van Reaper of Souls. Voorheen vond je als speler veel (vooral grijze en blauwe) items waar je eigenlijk niets mee kon. Echt goede items vielen maar heel sporadisch. De verdeling wat betreft drops is nu beter verdeeld. Er droppen nu (mede afhankelijk van de moeilijkheidsgraad) betere items die meer zijn toegespitst op jouw karakter. Daarnaast zijn ook de moeilijkheidsgraden aangepast. Normal, Nightmare, Inferno e.d. bestaan niet langer. Het is nu aan de speler om op ieder willekeurig moment een van de vijf niveaus te kiezen (Normal, Hard, Expert, Master, Torment (Torment kan pas worden aangezet nadat één van de karakters level 60 heeft bereikt. Binnen Torment zijn overigens nog eens zes moeilijkheidsniveaus te kiezen). Dit maakt het spel vanaf het begin wel al wat uitdagender. Als het dan toch te eenvoudig blijkt kun je het altijd weer een stapje moeilijker instellen. Des te hoger de moeilijkheidsgraad, des te groter de opbrengsten wat betreft XP, items, enzovoorts. De speler kan een keuze maken tussen private en public multiplayer. Bij een private game kan een keuze worden gemaakt uit twee speltypes: campaign en adventure. In adventure mode staan in de vijf acts verschillende bounties uit. Simpel gezegd moeten hierbij nog veel meer demonen worden uitgeroeid (het is niet voor niets een hack ’n slash!). Hiervoor krijg je bonusitems e.d. en kun je ook zogenaamde Nephalem Rifts betreden. Hierin vind je Rift Bosses die je nog eens wat extra items geven wanneer je ze vermorzeld. Bij een public game kan daarnaast voor Monster Slaying, Brawling en Key Warden worden gegaan. Offline kan het spel met maximaal 4 spelers gespeeld worden, wat erg goed werkt. Je kunt weliswaar niet uit het scherm lopen, maar meestal zorgt dat ook niet voor problemen. Goed is ook dat wanneer je items oppakt die niet voor jou optimaal zijn, deze in de inventory van teammaten terecht komen. Ben je dus level 50, om maar iets te zeggen, en laat je een medespeler van level 1 joinen, dan krijg jij niet alle low-level gear in jouw inventory. Zodra je het spel start valt nagenoeg direct op dat ook de map is aangepast die je vaak gebruikt om te checken waar je bent en om te teleporteren naar een ander gebied. De map geeft nu visueel weer waar je je in de wereld ergens bevindt. Bovendien kun je nu ook bij het openen van de map naar een bepaald gebied teleporteren.
En dan dit nog…
Er zijn ook nog wat andere ontwikkelingen. Zo kennen alle voormalige karakters een nieuwe aanval en kan tot level 70 nieuwe passive skills worden aangeleerd. Omdat nu tot level 70 in plaats van 60 kan worden geleveld zijn er meerdere en sterkere items (ook gems!) te vinden in Sanctuary. Leuk is ook dat nu legendary items speciale krachten kunnen bezitten. Wanneer een karakter een hoger level bereikt ontstaat er een soort explosie van licht om het karakter heen. Deze doet vanaf nu damage. Nadat level 70 is bereikt kan de speler paragon levels opbouwen. Voorheen zaten hier restricties aan, maar dit kan vanaf nu onbeperkt. Daarbij kunnen paragon-punten worden gespendeerd in het versterken van het karakter of bijvoorbeeld het verbeteren van de vindbaarheid van items. Opgebouwde paragon-levels gelden voor al je karakters (zit wel een verschil tussen softcore of hardcore). Sommige bossfights zijn ietwat aangepast. Het level van je hulpje is nu gelijk aan jouw level en is ook een stuk in kracht toegenomen. Het behalen van missies brengt niet enkel meer geld en XP op, maar kan ook items opleveren. Zo… dat is in ieder geval een rijtje met wijzigingen. Het zullen ze niet allemaal zijn, maar dat ontdek je wel tijdens het spelen! Al deze wijzigingen zouden de game voor de fans weer interessant moeten maken. On top of that hebben ze ook een nieuwe uitbreiding ‘Reaper of Souls’ uitgebracht…
Een nieuw karakter heeft in de uitbreiding het strijdtoneel betreden, de Crusader. Deze heilige krijger gebruikt zijn schild als wapen en heeft een gevarieerd arsenaal aan skills en aanvallen. Een erg krachtig karakter dat veel verlammende en helende aanvallen kent. Daarbij kan hij zelfs een tweehandig wapen in één hand dragen! Leuk om mee te spelen en ook interessant om wat andere combatskills te mixen. De speler krijgt de hulp van een nieuwe vendor, Myriam de Mystic. Je redt haar in Act V en ze kan items andere eigenschappen en looks geven. De wijze waarop de vendor wordt benaderd en ontwikkeld is hetzelfde gebleven. Er zijn wel nieuwe materialen verschenen die je kunt verzamelen en spenderen aan het maken en ontwikkelen van je items.
De vijfde act geeft een uitbreiding van de verhaallijn, die, wat mij betreft, niet bijster bijzonder te noemen is. Het is een redelijk korte en niet erg goed uitgedachte act. Als je een goed verhaal verwacht kom je bedrogen uit, maar als het je enkel gaat om het inhakken op monsters, dan zit je goed! Er zitten namelijk heel wat vijanden in de uitbreiding! Daarbij zitten natuurlijk voornamelijk nieuwe monsters. Ik moet eerlijk zeggen dat, hoewel ze er wat anders uit zien, ze niet veel nieuws ter tafel brengen. Er zitten wel een aantal leuke nieuwe aanvallen tussen, maar de ervaring is grotendeels hetzelfde. De bosses kennen ook een aantal aardige eigenschappen, maar zijn ook niet echt gruwelijk spannend. Ik houd wel van hakken en vind het niet geweldig erg, maar ietwat meer inspiratie en afwisseling was wel leuk geweest. Wat omgevingen betreft zit dit laatste er in Westmarch wel in. Een erg leuk gebied om je in voort te bewegen. Overige gebieden trokken me wat minder aan.
Maar hoe speelt het op de PS4?
Deze conclusie trokken we uiteraard al op de PC, waarmee de overgang naar de PS4 niet echt anders is. De controls werken zoals ook op de PS3 al het geval was prima. Het touch pad wordt gebruikt om je inventory/magie menu te openen, al heeft dit totaal geen toegevoegde waarde op de PS4. De nieuwe act in de game, die we ook al op de PC speelde, is vrij kort en kan binnen ’n uur of 6 uitgespeeld worden. Het is dan ook jammer dat men niet gekozen heeft voor het toevoegen van meerdere acts, hoewel de act in Reaper of Souls attractiever is en meer side-missies kent dan in Diablo III zelf. Het is in de PS4-versie mogelijk om een save-game uit de PS3-versie te importeren, waarmee je de game dus niet volledig opnieuw hoeft te spelen. Een leuk detail dus waardoor het makkelijk mogelijk is om de overstap naar next-gen te maken. Grafisch is het spel vergelijkbaar met de PC-versie en deze ziet er dan ook prima uit. Echt concrete verbeteringen zijn er echter niet ten opzichte van de PS3-versie, enkel qua scherpte is het spel wat verbeterd en opgepoetst.
Met Diablo III: The Ultimate Evil Edition krijg je een compleet pakket. Toegegeven, je hoeft je niet te vervelen met deze game en expansion, al kan deze vooral karig aanvoelen wanneer je Diablo III al eens gespeeld hebt op de PC of PS3. Vooral na het overzetten van een savegame zal de expansion vrij kort aanvoelen. Diablo III is en blijft erg lineair, iets waar men in de toekomst zeker verandering in zou mogen brengen. De verandering van de drop-rate en de wijzigingen qua loot zorgen ervoor dat het spel overzichtelijker is en blijft. Je komt dus niet meer te zitten met immens gevulde inventory, wat zeker een verbetering is. Toch is Diablo III, net als de expansion, misschien niet hetgeen waar de echte fans op hadden gehoopt (vooral niet na Diablo II), maar al met al zorgt het spel voor heel wat vermakelijke uurtjes.
