In het derde deel van Diablo worden de laatste van de zeven duistere machten verslagen en opgesloten in de Black Soulstone. Er lijkt eindelijk vrede in Sanctuary en de aartsengel Tyrael doet alles in zijn macht om de duistere Steen der Zielen te verbergen. Malthael, ooit een van de grote der aartsengelen, vindt de steen en wil het gebruiken om het eeuwige conflict tussen engelen en demonen te beslechten. Malthael is opgeslokt door de duisternis en wordt nu ook wel de engel des doods genoemd. In gevecht met Tyrael loopt Malthael nog geen schrammetje op. De hoop lijkt verloren. Totdat opnieuw de Nephalem, het nageslacht van zowel de demoon als de engel, te hulp schiet. De speler belichaamt dit machtige wezen en moet de balans in de wereld opnieuw herstellen. De strijd brengt je in gebieden als Westmarch, de Blood Marsh en het Pandemonium Fortress. De taak is aan jou om de wereld te redden van de ondergang en om de dood en zijn gevolg voor eens en voor altijd te vernietigen.
Fouten herstellen
Na Diablo II waren de verwachtingen van het derde deel erg hoog gespannen. Grotendeels kon Blizzard niet aan de behoeftes van de fans voldoen met het derde deel. Het is daarom dat ze het afgelopen jaar enkele grote veranderingen hebben aangekondigd. Dit betekent dat verschillende aspecten in de game zijn gewijzigd. Zo is het Auction House uit het spel gesloopt. De speler moet nu zelf (of online met vrienden) al vechtende zijn arsenaal aan wapens en armor verzamelen. Het lootsysteem is eveneens aangepast. Voorheen vond je als speler veel (vooral grijze en blauwe) items waar je eigenlijk niets mee kon. Echt goede items vielen maar heel sporadisch. De verdeling wat betreft drops is nu beter verdeeld. Er droppen nu (mede afhankelijk van de moeilijkheidsgraad) betere items die meer zijn toegespitst op jouw karakter. Daarnaast zijn ook de moeilijkheidsgraden aangepast. Normal, Nightmare, Inferno e.d. bestaan niet langer. Het is nu aan de speler om op ieder willekeurig moment een van de vijf niveaus te kiezen (Normal, Hard, Expert, Master, Torment (Torment kan pas worden aangezet nadat één van de karakters level 60 heeft bereikt. Binnen Torment zijn overigens nog eens zes moeilijkheidsniveaus te kiezen)). Ben zelf op Hard begonnen. Dit maakt het spel vanaf het begin wel al wat uitdagender. Als het dan toch te eenvoudig blijkt kun je het altijd weer een stapje moeilijker instellen. Des te hoger de moeilijkheidsgraad, des te groter de opbrengsten wat betreft XP, items, enzovoorts.
De speler kan een keuze maken tussen private en public multiplayer. Bij een private game kan een keuze worden gemaakt uit twee speltypes: campaign en adventure (adventure is te selecteren na uitspelen van de game). In adventure mode staan in de vijf acts verschillende bounties uit. Simpel gezegd moeten hierbij nog veel meer demonen worden uitgeroeid (het is niet voor niets een hack ’n slash!). Hiervoor krijg je bonusitems e.d. en kun je ook zogenaamde Nephalem Rifts betreden. Hierin vind je Rift Bosses die je nog eens wat extra items geven wanneer je ze vermorzeld. Bij een public game kan daarnaast voor Monster Slaying, Brawling en Key Warden worden gegaan.
Zodra je het spel start valt nagenoeg direct op dat ook de map is aangepast die je vaak gebruikt om te checken waar je bent en om te teleporteren naar een ander gebied.
De map geeft nu visueel weer waar je je in de wereld ergens bevindt. Bovendien kun je nu ook bij het openen van de map naar een bepaald gebied teleporteren.
Er zijn ook nog wat andere ontwikkelingen. Zo kennen alle voormalige karakters een nieuwe aanval en kan tot level 70 nieuwe passive skills worden aangeleerd. Omdat nu tot level 70 in plaats van 60 kan worden geleveld zijn er meerdere en sterkere items (ook gems!) te vinden in Sanctuary. Leuk is ook dat nu legendary items speciale krachten kunnen bezitten. Wanneer een karakter een hoger level bereikt ontstaat er een soort explosie van licht om het karakter heen. Deze doet vanaf nu damage. Nadat level 70 is bereikt kan de speler paragon levels opbouwen. Voorheen zaten hier restricties aan, maar dit kan vanaf nu onbeperkt. Daarbij kunnen paragon-punten worden gespendeerd in het versterken van het karakter of bijvoorbeeld het verbeteren van de vindbaarheid van items. Opgebouwde paragon-levels gelden voor al je karakters (zit wel een verschil tussen softcore of hardcore). Sommige bossfights zijn ietwat aangepast. Het level van je hulpje is nu gelijk aan jouw level en is ook een stuk in kracht toegenomen. Het behalen van missies brengt niet enkel meer geld en XP op, maar kan ook items opleveren. Zo… dat is in ieder geval een rijtje met wijzigingen. Het zullen ze niet allemaal zijn, maar dat ontdek je wel tijdens het spelen!
Al deze wijzigingen zouden de game voor de fans weer interessant moeten maken. On top of that hebben ze ook een nieuwe uitbreiding ‘Reaper of Souls’ uitgebracht…
Een kruistocht
Een nieuw karakter heeft in de uitbreiding het strijdtoneel betreden, de Crusader. Deze heilige krijger gebruikt zijn schild als wapen en heeft een gevarieerd arsenaal aan skills en aanvallen. Een erg krachtig karakter dat veel verlammende en helende aanvallen kent. Daarbij kan hij zelfs een tweehandig wapen in één hand dragen! Leuk om mee te spelen en ook interessant om wat andere combatskills te mixen. De speler krijgt de hulp van een nieuwe vendor, Myriam de Mystic. Je redt haar in Act V en ze kan items andere eigenschappen en looks geven. De wijze waarop de vendor wordt benaderd en ontwikkeld is hetzelfde gebleven. Er zijn wel nieuwe materialen verschenen die je kunt verzamelen en spenderen aan het maken en ontwikkelen van je items.
De vijfde act geeft een uitbreiding van de verhaallijn, die, wat mij betreft, niet bijster bijzonder te noemen is. Het is een redelijk korte en niet erg goed uitgedachte act. Als je een goed verhaal verwacht kom je bedrogen uit, maar als het je enkel gaat om het inhakken op monsters, dan zit je goed! Er zitten namelijk heel wat vijanden in de uitbreiding! Daarbij zitten natuurlijk voornamelijk nieuwe monsters. Ik moet eerlijk zeggen dat, hoewel ze er wat anders uit zien, ze niet veel nieuws ter tafel brengen. Er zitten wel een aantal leuke nieuwe aanvallen tussen, maar de ervaring is grotendeels hetzelfde. De bosses kennen ook een aantal aardige eigenschappen, maar zijn ook niet echt gruwelijk spannend. Ik houd wel van hakken en vind het niet geweldig erg, maar ietwat meer inspiratie en afwisseling was wel leuk geweest. Wat omgevingen betreft zit dit laatste er in Westmarch wel in. Een erg leuk gebied om je in voort te bewegen. Overige gebieden trokken me wat minder aan. Grafisch gezien prima, maar niet meer dan dat. Geluidstechnisch heb ik niet veel te melden. Het is wat we gewend zijn van Diablo III. Wat besturing betreft is de game wat eenvoudiger geworden. Dit komt met name door de afname van de hoeveelheid knoppen. Natuurlijk komt dit door de wijzigingen als het verdwijnen van het Auction House. De besturing van je karakter e.d. is hetzelfde gebleven.
De dood overwonnen?
Al met al heeft Blizzard niet stil gezeten. Ze heeft flink haar best gedaan om de game wat betreft gameplay beter neer te zetten. Dat is wat mij betreft wel aardig gelukt. Ik ben blij met het verdwijnen van het Auction House en de herindeling van het lootsysteem en de niveaus van moeilijkheid. Het afmaken van monsters moet namelijk wel iets opleveren, maar toch wel uitdagend blijven. Een lastige balans om te vinden. Wel ben ik benieuwd hoelang het voor mensen interessant blijft. De toegevoegde act met Malthael is wat mij betreft geen groot succes. Natuurlijk leuk om een vijfde gebied er bij te hebben en nieuwe vijanden te moeten bestrijden, maar op Westmarch (en wat kleine andere scènes) na is het niet geweldig aantrekkelijk en de verhaallijn is niet erg doordacht. De Crusader is wel een leuke toevoeging en ook de Mystic maakt het ietwat aantrekkelijker. Ik kan de veranderingen in de game en de uitbreiding niet van elkaar los zien, daarom heb ik het eindcijfer op beide gebaseerd. Ik denk dat Blizzard een aantal leuke stappen heeft gezet, maar dat er nog wel wat werk te verzetten is om de speler geïnteresseerd te houden. Enerzijds doet zij dit natuurlijk door het inbouwen van verschillende speltypes, maar anderzijds zou naar een betere balans in de acts gekeken moeten worden. Er zitten een aantal leuke, maar ook een aantal trage en slepende quests en gebieden tussen, die het speelplezier en de replay geen goed doen. Al met al een aardige game, maar niet veel meer dan dat voor de fans.
