Oordeel zelf…
Biechten, het is een woord dat menigeen niet eens meer zal kennen, laat staan dat ze het doen in de Kerk. Een biechtstoel is veelal niet meer gevuld, laat staan dat er iemand tegenover je zit die je zonden kan vergeven. In Deathless Death vul jij echter die stoel als priester en is het aan jou om mensen te veroordelen, of te vergeven met hun verhaal. Het is een zware last die ons gegeven is. Echter kun je gratis je oordeel vellen met deze game, dus laat je geweten eens werken.
Het mogen dan een puzzel-game zijn, maar dit spel is meer een op het verhaal gedreven titel. Er zijn in totaal vier karakters die in de biechtstoel komen te zitten. Bij chapter 1 had ik nog mijn bedenkingen wat nu precies de bedoeling was van het spel, maar vanaf chapter 2 kreeg ik door dat het de bedoeling is om allerlei objecten in een omgeving te vinden die van links naar rechts grondig onderzocht kan worden. Dit verloopt erg traag en rustgevend, waarbij de tekstuele toelichtingen je om de oren worden gegooid en soms zelfs door de user interface heen verschijnen. Dit leidt tot een reconstructie van het volledige voorval. Vervolgens wordt er in de biechtstoel gesproken met de priester over wat er allemaal is gebeurd. In chapter 2 bijvoorbeeld is een vrouw verdronken. Had jij echter meer kunnen doen of niet? Het is aan jou om te oordelen en om te veroordelen of om te vergeven. Wat de game goed doet is inspelen op je gevoel en om je allerlei vragen zelf te laten beantwoorden. Had iemand iets kunnen doen aan diens zonden of is het simpelweg pech of kan de persoon er niets aan doen? Het kan zelfs betekenen dat de persoon tegenover je er zelf een einde aan maakt door jouw judgement.
Het spel kent een gesloten oog dat links beneden in het scherm geopend kan worden om je hints te geven. Bij het zoeken van gerelateerde objecten dienen namelijk lichte taken uitgevoerd te worden welke een achtergrond geven van de persoon die aan het biechten is. Brieven, foto’s en andere accessoires vertellen meer over wat er is gebeurd en maken het vellen van een oordeel wat makkelijker. Het spel kent dus vier personen waarover je kunt beoordelen en duurt een kleine twee uurtjes. De rustgevende muziek, wat een beetje Beethovens’ aanvoelt, en rustige graphics, die een wat cel-shaded-achtige indruk achterlaten zien er op zich prima uit, waarmee het spel kwalitatief best wel behoorlijk is. De illustraties waarbij soms ‘n oog knippert of wat stof door het beeld dwarrelt brengt een bepaalde sfeer naar je toe die erg past bij de setting van de game.
Deathless Death is geen game die je weg zal blazen met actie of interessante plot-details, maar is simpelweg een rustgevende game waarin je simpelweg je oordeel kunt vellen over mensen in een setting die eenvoud en best wel enige diepgang weet te bieden. Het doorzoeken van ruimtes om zo achter de details te komen van de persoon in de biechtstoel kan lastig zijn wanneer je het hint-systeem niet gebruikt, maar het is goed dat men het overlaat aan de speler om hier wel of niet gebruik van te maken. Jaloezie, wraak en emotie spelen hierbij een belangrijke rol bij het vellen van jouw oordeel. Het spel liet mij af en toe achter met een gevoel van, ‘heb ik wel goed gehandeld hier?’, en dan weet men al snel een snaar te raken bij mij. Dat het spel misschien een beetje meer pit had mogen hebben en soms erg onduidelijk is in de interactie die je moet doen (bijvoorbeeld bij het uitmaken van de kaars op het eind), neem ik dan maar voor lief. Toch is Deathless Death een titel die eens wat anders doet, zonder een detectiveachtige titel te worden die te langdradig wordt. De trage pace is misschien even wennen, maar ik kon deze titel persoon wel waarderen.
