Toen Manhunt 2 aangekondigd werd kon ik mijn ogen bijna niet geloven. Take Two nam al een risico met de eerste versie, maar wat een boer niet kent, dat wordt ook nog niet verbannen, zo bleek wel. Pas na enkele maanden besloot onder andere de Dixons het spel maar eens uit de rekken te halen. Met weinig succes bleek dat meer instanties en landen/continenten het spel begonnen te verbieden. De game bleek echter nog goed beschikbaar te zijn in diverse zaken en spelers raakten alleen maar meer geïnteresseerd in de game, die vooral op de PC uitgroeide tot een succes. Het balletje ligt nu echter wat anders dan destijds het geval was…
Manhunt 2 werd aangekondigd en tot ieders verbazing besloot Take Two zich weinig aan te trekken van ene heer Jack Thompson, die alweer in de startblokken stond om er tegen in te gaan. In ieder geval slaagde Take Two erin om het project voort te zetten en de screens stroomden langzaam maar zeker binnen. Grof en bruut als het eruit zag trok niemand zich wat aan van de gevolgen, maar dat is deze week wel anders gebleken. Amerika, de UK en Ierland hebben het spel bij voorbaat al weten te verbannen en ook Italië, Duitsland en Australië weten niet goed wat ze aan moeten met deze game. De hoge piefen hebben het weer klaar gekregen om een grootse hype aan banden te leggen: de grens is overschreden.
Je kunt natuurlijk de discussie aangaan rondom de veiligheid van deze jeugd die in acht wordt gehouden door het verbieden van deze game. Maar feit blijft dat Jack Thompson momenteel een gelukkig man is. De ESRB-rating is een gouden uitvinding voor de anti-gamer en de titel lijkt uit te draaien op een miljoenenfiasco voor Take Two, uitgever van de game. Ergste is misschien nog wel Rockstar, dat straks het spel moet gaan censureren, modificeren, al dan niet moet annuleren. Het zal in ieder geval geen miljoenenseller gaan worden, dat staat vast. Manhunt 2 is natuurlijk een grof spel, maar kom op, we leven in de 21e eeuw. Het draait tegenwoordig om grof geweld, en of je dat met deze spellen stimuleert, daar twijfel ik nogal over, en waarom mogen wij als volwassenen zelfs niet in handen komen van dit spel? Ten eerste kun je toch wel stellen dat de ouders van kinderen, willen zij in handen komen van Manhunt 2 (stel), te weinig controle hebben over hun jonkies. Je kan zeggen wat je wil, het verschil tussen moorden op een PC en een gezellig potje Hartenjagen ziet zelfs mijn halfdemente stiefzuster, die ik overigens niet heb (met alle respect trouwens). Manhunt 2 gaat daarnaast helemaal niet verder dan een globale horrorfilm als Hostel of Saw III, wat gewoon als leedvermaak beschouwd mag worden en ook hint naar diverse moordpraktijken. En geef nou toe, het trekt de mensen erg goed en snel aan. Dat Manhunt 2 dan ook inspeelt op dit genre heeft ook te maken met hoe mensen tegenwoordig tegenover het leven staan en er tegenaan kijken. Grofheid, moorden, brute wapens, het is attractief, en als je al moordplannen had, dan versterkt Manhunt 2 de bizarre gedachten van een mens heus niet. Als je wilt moorden, dan kan dat ook zonder stimulerende middelen tegenwoordig. Of wil je zeggen dat je nu je plannen toch veranderd in het gebruik van plastic zakken, in plaats van het standaard mes waar velen gebruik van maken? Je kan er hele theorieën op loslaten, maar ik ben geen psychiater.
Dat kinderen in eerste instantie in handen kunnen komen van dergelijke games; okay, dat is al een grote fout, maar dat ze er ook door zouden gaan moorden? De ministers en de buitenlandse stropdassen denken er ongetwijfeld wel zo over. Maar hebben zij wel enig benul van waar het hier nu om gaat? Het verbannen van een game maakt ons heus geen poeslieve samenleving en keert zich alleen maar tegen de regering, zo zie ik het… Dat kleine moordende kindjes daarnaast in verband worden gebracht met games is een simpele kwestie, je moet toch iets de schuld geven, vooral als je als ouder niet kunt constateren dat je toch iets fouts hebt gedaan bij het opvoeden van je kinderen. Daar hoort zoiezo dus ook het spelen van Manhunt bij. De ESRB-rating is dus zo onnuttig als maar kan, aangezien vrijwel niemand er rekening mee houdt. Het spel is dus gewelddadig, maar er bestaat ook zoiets als ‘verantwoordelijkheid’. Om dan games de schuld te gaan geven is de beste en makkelijkste uitweg. Veel mensen houden er ook nog van, vooral de non-gamers, gek hé? Zolang je het allemaal maar gelooft en die negativiteit blijft opzuigen wordt de realiteit vergeten.
Dat games vaak de schuld krijgen van moorden is niet zo gek. Je moet toch iets als slachtoffer citeren en je eigen fouten afschuiven op iets dat entertainment zou moeten zijn. Dat is altijd makkelijk en zegt wederom iets over de karakteristieke eigenschappen van veel mensen; eigenbelang is een belangrijk woord in zowel het privé-leven van een mens, als in de politiek en bij de ESRB, want zeg nou zelf: wat heeft het in godsnaam voor zin om een perfect scorende game als Manhunt 2 te verbieden? Veranderd dat de wereld in positieve zin? Right…
