Eigenlijk is alles niet klote. Een oud Nederlands leraar van me sprak tot mij ooit de wijze woorden “als je mensen wilt laten lezen wat je schrijft, moet je een boeiende openingszin bedenken”. Het is net als wanneer je ergens een mooi meisje of leuke jongen ziet staan; wil je dat het ooit iets tussen jullie wordt, kom dan met een goeie ijsbreker. Bij deze dus. Maar nu over op wat ik wil dat jullie lezen.
De laatste dag van de E3 was alweer een tijdje geleden en er is weer veel nieuws aangekondigt. Nieuwe games, nieuwe franchises, van alles wat. Zeker, de E3 heeft grond moeten inleveren aan andere opkomende gamesbeurzen (als die in Tokio en Leipzig) maar blijft voor mij persoonlijk nog steeds de moeder aller gamesbeurzen.
Jammer maar helaas: dit jaar viel mijn vakantie samen met de E3 en waar ik normaal voor de computer gekluisterd zit, het net afspeurend naar elk nieuwtje over mijn grootste hobby, genoot ik dit jaar van een lekkere frisse Nederlandse regenbui in het pitoreske Flevolandse dorpje Zeewolde. Ik ben niet veeleisend en hoewel ik liever met een zachte zuiderwind op het strand had gelegen bij een temperatuurtje van zo’n 25 graden celsius met in mijn ene hand een biertje (alleen Bavaria, niets anders!) en in de andere een mooie dame (blond, blauwe ogen, zo rond de 1.75 als het kan) vond ik het niet zo heel erg dat ik de hele dag binnen moest blijven zitten bij een temperatuur van 15 graden, met een stormwind, lauw bier en geen kans om leuke dames te ontmoeten. Maar goed: vakantie blijft vakantie. Met een paar vrienden een bungalow park onveilig maken blijft toch altijd leuk en wanneer de zon onder ging was het ook hier gamen geblazen. Mijn heimwee naar het nieuwste van het nieuwste (hetgeen op de E3 werd aangekondigt) verdween als sneeuw voor de zon (of meer passend: als zon achter de wolken) omdat ik ontdekte dat ook “ouwe” games nog voor veel vermaak kunnen zorgen.
Ik ben in games namelijk echt een serie-speler. Ik koop wel losse delen maar als ik een serie echt goed vind, dan blijf ik ook alle delen van de serie kopen. Ik speel dan altijd het laatste deel van de serie net zo lang tot een nieuw deel zijn doosje in de rekken van de gamesstore laat zien en dump dan het ouwe deel net zo snel als, laten we zeggen: de vogelpest Pino omzeep kan helpen. Ik kijk verder niet meer om naar de oude delen en het komt er dus op neer dat ik altijd alleen maar de nieuwste games speel, tot het niet meer de nieuwste games zijn. Ook betekend dit dat er bijvoorbeeld 12 delen van Final Fantasy in mijn gameskast staan die ik nooit meer aanraak. Als je tegen mij zou zeggen: “trek eens een deeltje onder de 10 uit die serie, want ook die zijn nog best vermakelijk”, zal ik je waarschijnlijk aankijken alsof je net tegen mij verteld hebt dat “Summer Sports: Paradise Island” op de Wii het mooiste en tofste spel van het jaar 2008 is.
Maar goed, ik had het dus over het ’s nachts gamen op mijn vakantie. Verslaafde als we toch zijn hadden we een aantal game-consoles meegenomen naar ons vakantie adres én een hoop games die je met zoveel mogelijk man tegelijk kon spelen. Zoals ik al zei zaten er echte ouwetjes bij en had ik nooit gedacht mezelf nog te vermaken met spellen uit de FiFa reeks die zich nog niet in de 21ste eeuw afspeelde, Mario Kart waar je nog met twee blije poppetjes in één wagentje kan, Mario Party waarbij je de pixels die gebruikt zijn voor een character nog op één hand kon tellen en de oudste delen uit de Halo en Call of Duty franchise. Dit alles terwijl er ook een PlayStation 3 en Xbox 360 aanwezig waren en games als COD4 en GTA IV gewoon aan het schreeuwen waren gespeeld te worden.
Don’t get me wrong, toen ik thuis was ging ik gewoon verder met MGS4 en nog steeds raak ik oude games liever niet aan. Wat ik wel even als “goed advies” mee wil geven is het volgende: kijk je games nog eens na. Die oude juweeltjes van vroeger, die games die je zoveel speelde? Echte schoonheid vergaat niet en die games zijn nog steeds diamanten van spellen. Trek ze uit de kast en speel ze weer eens, vooral de multiplayer is vaak nog erg leuk. Of trek ze niet uit de kast maar denk er in ieder geval eens bij na. Hoeveel van jullie hebben niet net als ik GTA 2 gespeeld? Rollercoaster Tycoon? Age Of Empires 2? Rome: Total War? Krijgen jullie niet spontaan zin om die games weer uit de kast te pakken? Ach, als iemand die dit stukje tekst las één van zijn oude games uit de kast heeft getrokken is het in ieder geval niet voor niks geschreven. Denk er eens bij na, die games die je toen 100 gulden per stuk kostte zijn die nu zó waardeloos dat je ze niet een keer meer wil aankijken?
Nou, ik werd er bijna sentimenteel van. Jeugd-herinneringen blijven toch iets waar ik niet goed mijn vinger op kan leggen. Nog zo iets wat ik me afvraag trouwens: zou bij de eind zin hetzelfde gelden als bij de openingszin van een verhaaltje, is ook de eind zin een cruciaal onderdeel van je stuk tekst? Ik neem in ieder geval het zekere voor het onzekere en sluit als volgt af.
“Eigenlijk is alles maar klote”.
