Nostalgie is voor veel mensen een nogal groot woord. De betekenis is in feite echter wel eenzijdig. Nostalgie zorgt er namelijk voor dat oude herinneringen naar boven kunnen drijven bij het zien van oude beelden, de aankoop van een retro-product, of door simpelweg te verdrinken in oude gedachten. Nostalgie kwam bij mij onlangs weer aan het bod toen ik een oude 3DFX-kaart in de kast zag liggen (Voodoo 3 2000 PCI). De mooie herinneringen aan vroeger kwamen weer naar boven drijven toen ik een artikel van 3DFX aan het lezen was op de website van Wikipedia. Het concern dat in de jaren 90 uitermate succesvol was en later helaas overgenomen werd door het machitge Nvidia na een gemist succes van de Rampage VGA-chip, die nooit verscheen, brengt altijd iets naar boven dat me emotioneel raakt. De oude tijden zijn dan ook vooral iets positiefs in mijn leven waar ik graag naar terug wil kijken. De oude tijden waarin je tevreden was met een 3DFX Voodoo 3 en een overgeclockte Pentium 1 processor, ongelofelijk. Tegenwoordig zijn we vrijwel nergens meer tevreden mee, al heb je ’n Nvidia GeForce 8800 SLI-configuratie in je PC hangen. Het doet ons weinig.
Als ik iets lees over een product, waarmee ik vroeger veel te maken had, en me nu realiseer dat het gaat om enkel geschiedenis, dan pas zie je dat we het zo slecht nog niet hadden in die tijd. Het is dan ook niet direct het gemis van 3DFX zelf dat de klok slaat, maar vooral het gemis van die goede oude tijden, waarin we nog Quake III (Jailbreak) speelden op aloude PC’s op een LAN-party. Die tijden zijn nu allemaal voorbij. Toch probeer je zoiets weer nieuw leven in te blazen en dat heb ik dan ook gedaan door een aloud product te herbestellen via het internet. Het betreft de 3DFX Voodoo 5, welke mij weer terug in de tijd zet. Het klinkt misschien allemaal uitermate raar en ongewoon om iets aan te schaffen waarmee je ein feite niets meer kunt, maar ik denk dat je zelf ook wel een bepaald gevoel hebt bij een bepaalde game die je rond deze tijd weer herspeelt. Iets waarmee je weer terug in de tijd gaat denken en het gevoel hebt; dat waren nog eens tijden… Zoiets heb ik kleinschalig ook met Carmageddon 2, Dune 2000, maar natuurlijk ook met CounterStrike 1.3, welke we dagen achtereen gespeeld hebben op LAN-party’s, tijden waarin ik nog lokaal met vrienden, die ik inmiddels vrijwel niet meer tegenkom in de grote wereld, speelden met het grootste plezier vandien. Dat gevoel van historische meerwaarde, dat heet nostalgie. Nostalgie is voor iedereen anders, klinkt voor de één heel gek, voor de ander is het een overeenkomstig verhaal, en voor weer één ander bestaat er geen nostalgie. Zoiets moet je misschien wel niet delen met het publiek, maar lekker voor jezelf houden en naar boven halen terwijl je in een stille ruimte dat mooie 3DFX logo weer tevoorschijn haalt. Het is misschien een gebrek dat je hebt in deze tijd van ontevredenheid waardoor je weer een stap terug wilt nemen in je leven, daar waar we nog tevreden waren met een stuk printplaat dat je in een PCI-slot stak en waarmee je het meeste plezier beleefde met de oudste klassiekers.
