Vroeger, toen we nog tevreden waren met een 486’er die draaide op 66Mhz was de mens veel sneller tevreden. Alle games waren toen origineel en met enkele diskettes konden we onze harde schijf al volproppen met troep. Als ik terug denk aan vroeger, waar ik overigens wel goede herinneringen aan heb, denk ik aan een oude gele 386’er waar ik geregeld plezier op heb beleefd.
Aangezien ik toen nog niet de ballen verstand had van een pc, laat staan ms-dos, was het soms een heel gezeik destijds met dat besturingssysteem.
Waar het toen allemaal om draaide was natuurlijk het gamen. Met erg compacte, simpele games als Dune, Supaplex, Doom, Wolfenstein, Sensible Soccer, Keen en Wacky Wheels kon iedereen zich dagen, al dan niet weken, vermaken. Daarnaast maalde niemand om de grafische kwaliteit en het ontbreken van een multiplayer modus (al hadden enkele games die wel al). Iedereen was lekker tevreden en accepteerden de huidige technologie die nu al ver voor ligt ten opzichte van toen logischerwijs.
Waar ik vroeger veelal van genoot was toch wel Sensible Soccer, een humoristische voetbalsimulatie die volgens mij nooit echt succesvol door de tests heen is gekomen. Het spel bevat bijvoorbeeld geen ‘exit’ knop en moet dan ook op een harde manier afgesloten worden door middel van de reset knop, maar wat doet dat er toe, die krengen booten sneller dan dat ik tot tien kan tellen.
Zo goed als elk weekend ging ik dan ook weer naar mijn familie toe om maar weer wat gameplezier te kunnen beleven, toen die generatie toch wel achterhaald was en games als Red Alert 2 en Quake III om de hoek kwamen kijken begon het toch wel wat anders te worden. De eerste upgrades kwamen langzaam op gang en ik kreeg in die tijd m’n eigen pc voorgeschoteld (P1 met later een Voodoo3). Omdat Half-Life ook al gereleased was kon ik door de bomen het bos niet meer vinden. Welk spel wil ik als eerste spelen! GTA? Soldier of Fortune? Quake?
Tegenwoordig ben ik dit gevoel een beetje kwijt geraakt, als een game uitkomt ben ik vrijwel niet meer enthousiast over het resultaat. Ik kijk uiteraard nog wel uit naar games en de gebeurtenissen in de wereld der games, maar in de huidige omstandigheden is het vrij onopvallend als een game eigenlijk zeer goed geslaagd is. Je speelt het enkele dagen, enkele uurtjes achter elkaar, en gooit het weer in de kast zoekend naar het volgende spel.
Waardoor dit komt? Misschien omdat we te verwend worden, te verwaand, we zijn te veel gewend en krijgen te veel. Daarnaast denk ik dat ook het internet een grote invloed heeft gehad op het brein van de jeugd, veel mensen zitten liever dagen achter een instant messenger pratend tegen mensen uit Uzbekistan of weet ik veel waar en spelen liever leuke minigames om zo hun virtuele sociale leven wat op te kunnen krikken, ieder zijn hobby natuurlijk.
Of de toekomst van de mensen nog zonder computers is voor te stellen? Nee, absoluut niet! Of de toekomst nog zonder games zal komen te zitten? Daar zet ik een groot vraagteken bij, ik hoop het niet maar ik wacht nog steeds op dat beetje vernieuwing dat de gameswereld veel goed kan doen. Wie of wat dat moet brengen zou ik zelf totaal niet weten, maar god laat ons dat retro gevoel weer terug krijgen, als dank hiervoor zal ik u dan eens uitnodigen voor een aloud potje Scorched Earth.
