Ik heb voor eens en altijd bewezen dat gamen niet oppervlakkig is. Ik bedoel daarmee, dat gamen weldegelijk een sociale functie heeft. Enkele dagen terug was ik aan het gamen. Ik had geen zin meer om in mijn eentje Duitsers meerdere lichaamsopeningen te geven en ging dus online om dit met meerdere mensen te doen. Ik had al enkele potjes achter de rug – en ik moet zeggen dat ik het best goed deed – toen ik iemand tegenkwam genaamd “BlackAngelz”. Hij was als het ware mijn aartsvijand voor de komende 10 potjes. Het doel van een potje was niet langer om te winnen, of om eerste te worden maar om hoger te eindigen dan mijn Black-broeder. Hoe kan het ook anders, op een gegeven moment werd ik door de auto-assign functie in COD4 toegewezen aan het vijandelijke team. Ik kwam dus bij mijn doodsvijand in het team. We werkten de resterende potjes samen en raakten een beetje aan de praat. Hij kwam ook uit Nederland. Mooi, het gesprek ging verder in het Nederlands. Brabant? Ja, natuurlijk kom ik uit Brabant! Hoe groot was de kans dat ik van de honderdduizenden gamers nou juist een Brabander tref? Vanwaar hij nu aan het gamen was was mijn volgende vraag. Hij zei: vanuit mijn zolderkamer in Oss.
Op dat moment viel mijn bek echt open. Ook ik kom uit Oss, ben er jaren geleden geboren en nooit meer weggegaan. Hoe groot was die kans! Nu kon het natuurlijk niet meer voorkomen worden en zijn straatnaam, naam en school werden gevraagd. De jongen bleek een oud klasgenoot van mij te zijn, iemand waarmee ik jaren bevriend was geweest. Ik was hem uit het oog verloren toen hij naar een andere school ging als ik. Sinds dat ik hem online heb gevonden heb ik al enkele malen met hem afgesproken, zowel online als in real life. Ik heb dankzij mijn verslaving aan de computer een oude vriend teruggevonden!
En toen ging ik verder denken. Zou dit nu vaker gebeuren? Zouden we dagelijks met mensen spelen die we kennen, maar door stom toeval of pech het gewoon nooit te weten komen? Dat is natuurlijk volkomen onzin, en de potjes die ik gisteren heb gespeeld waren vrijwel kompleet Nederlanders-loos (jep, een nieuw woord). Toch denk ik dat voor veel gamers het sociale netwerk dat wordt opgebouwd wel degelijk een reden is om te gamen. Je speelt je game met mensen, ze zijn ouder of jonger dan jou, van hetzelfde of het andere geslacht, ze wonen duizenden kilometers van je vandaan maar omdat jullie dezelfde hobby delen zijn jullie in contact gekomen met elkaar. Een beetje clan in een game als Call Of Duty 4 speelt dagelijks. Het is dus mijns inziens goed mogelijk dat je de medeclanleden na enkele weken gewoon verdomd goed kent. Dan komt er bij dat als je iemand online wel mag er vaak mail/msn-adressen worden uitgewisseld. Hierdoor ga je ook in real-life met diegene praten en als er een persoon is waar je goede tijden mee hebt, iemand waar je op kan rekenen en veel tijd aan kwijt bent dan is het een maat. Cyber-maat of in real-life, dat is geen verschil meer. Als je 90% van je tijd achter de computer zit, wat heb je dan aan vrienden in het echte leven? Dan kun je beter zoeken naar iemand die in dezelfde situatie zit als jou, om samen in jullie nogal zinloos leventje gelukkig te worden.
Als ik denk aan mensen die 90% van de tijd achter de computer zitten dan kan ik het niet helpen om aan World Of Warcraft-spelers te denken. Ik weet het, er zijn zat mensen die de game gewoon met mate kunnen spelen – zoals ik – maar we kennen allemaal de hopeloze figuren die zich in deze gigantische cyberwereld verborgen houden. Ik betrek WoW erbij om te laten zien hoe groot de impact van cyber-vrienden hier is. Ik maak een gewaagde statement door te zeggen dat de game vrijwel compleet op sociale contacten draait, maar het is naar mijn mening wel waar. Waarom zou iemand zich nog bevinden in een digitale wereld als niemand hem zou bewonderen om zijn hoge level of super-armor? Nee, het is de kick om iets exclusiefs te hebben, iets waarmee je andermans ogen kan uitsteken. De game is ook haast onspeelbaar zonder clan, op de hogere levels. Je hebt cyber-vrienden nodig. En er zijn genoeg cyber-vrienden, anders was de game nooit zo groot geworden.
Natuurlijk weet ik wel dat je best een zielig leven hebt als je geen echte vrienden hebt. Ik spreek mezelf dan ook gigantisch tegen door te zeggen dat ik denk dat echte vrienden niet vervangen kunnen worden door die op het internet. Toch doe ik het, en we weten allemaal dat het waar is. Je kunt veel kontakten hebben via een game, of via internet maar als alles wat je doet vanachter je PC gebeurd heb je in mijn ogen toch een vrij leeg leven. Ik persoonlijk ben dan ook blij dat ik mijn oude kameraad weer heb teruggevonden. Met hem kan ik vrienden zijn in alle situaties. Online gaan we door het leven als de 2 Blacky’s, vechtend tegen de Duitsers en iedereen in hun pad. In het echte leven staan we bekend als de 2 vrienden, vechtend tegen het leven en alles wat hij op je pad gooit.
Leuke column, lees hem nu pas. Goed geschreven en herkenbaar. Jammer dat je al tijden geen columns hebt geschreven voor EG.