“Hoi, mijn naam is Boyan en ik ben een gamesverslaafde”
Ik had laatst een ‘Eureka!-dag’. Een ‘Eureka!-dag’ is voor mij zo’n dag waarop alles goed gaat en je ineens weet hoe je ‘het’ moet aanpakken. ‘Het’ is voor iedereen anders. Hoe je die ene solo op je gitaar sneller kan doen, hoe je dat leuke meisje uit jou straat beter kunt leren kennen, hoe je dat ene leveltje in die moeilijke game kunt halen, dat soort dingen. Ik had dus zo’n moment en wou er een column over schrijven. Ik zat bij mijn vriendin (ja, ook een full-time gamer als mij kan er sociale contacten aan overhouden) toen het mij ineens allemaal duidelijk was. Ik kustte mijn meisje gedag, rende naar mijn fiets toe en reed naar huis op een tempo waar mening flitspaal van op hol zou slaan. Ik kwam thuis, gooide mijn fiets neer en rende naar mijn computer.
Toen ik achter mijn computer plaats had genomen had ik geen idee meer waar mijn ‘Eureka!-moment’ over ging en daarom nu totaal iets anders. Deze maand weer een lekkere vergezochte onzin column. Ik was namelijk een aantal dagen geleden op mijn werk (nee, full-time gamen brengt geen geld in het laatje) en de zoemer ging. Zoals velen met mij zullen vinden luidt dit een fantastisch moment in van de gemiddelde werkdag: de pauze. Ik at mijn boterhammetjes netjes op en dronk een kopje koffie, net als de dag daarvoor, en de dag daarvoor. Het was de sleur dames en heren, de sleur was mijn leven met grote passen binnengelopen. Op weg naar buiten voor het broodnodige sigaretje (dames en heren: roken is slecht voor je*) bedacht ik mij ineens dat het hele leven bestaat uit zichzelf continu herhalende patronen. En hoe heet iets waar je zelf geen nee tegen kunt zeggen, maar waartoe je gedwongen wordt te doen? Juist, een verslaving. Het kopje koffie: cafeïne verslaafd. Het boterhammetje: honger (als het ware ook een verslaving, toch?). Het sigaretje: nicotine. Mijn ontdekking was niet bijster schokkend voor mij omdat het algemeen bekend is dat je van sigaretten verslaafd raakt en dat je moet blijven eten om niet dood te gaan.
Het zette mij echter wel aan het denken over mijn overige verslavingen. De dingen die ik het meest doe in mijn leven, waar het meeste tijd aan op gaat: het zijn allemaal verslavingen (op school na, hoewel dat ook iets is waar je zelf geen nee tegen kunt zeggen maar wel toe wordt gedwongen). Mijn grootste verslaving bleek gamen te zijn. Hier gaat een groot deel van mijn dag aan op. Nu ben ik niet zo zielig als ik eerder liet doen blijken (ik game heus niet full-time en heb ook een sociaal leven) maar die paar uurtjes gamen elke dag tikken lekker aan als je het op week- of maandbasis gaat bekijken. Ik heb dit onderwerp al eens eerder aangetikt (in een column die “De zin van het leven” heette, eveneens op deze site) maar vraag me nog steeds af waarom ik nu zo ‘verslaafd’ ben aan dat gamen. Ik bereik er niets mee. Geen respect van mijn vrienden, geen geld, geen sociale contacten. Maar zoals bij alle verslavingen is er wel een kick. De kick van dat doelpunt in Fifa, de kick van het eerste worden bij een potje Motorstorm, een mooie headshot in Gears, dat soort dingen.
Ik blijf dus gamen om dezelfde reden waarom ik dat kopje koffie drink. Omdat ik verslaafd ben aan een ingrediënt van het goedje wat ik tot mij neem. Ik moet en zal die kick krijgen! Dat laat zich heel goed zien in een situatie waarin ik totaal niet kan winnen. Als ik vijf potjes Fifa achter elkaar speel zonder te winnen leg ik de controller weg. Of liever gezegd: ik smijt het ding gefrustreerd door mijn kamer heen, terwijl ik mij herinner dat het ding geen snoer meer heeft en hij nu dus die massief betonnen muur wél haalt. Ik kreeg ditmaal geen kick, dus mijn verslaving bracht mij niets op en dús heeft het voor mij geen zin meer om nog verder te gamen. En dat is ook de reden waarom ik nu aan het zoeken ben naar een eind voor deze onzinnige column, zodat ik weer lekker achter mijn console kan schuiven. Ik moet en zal mijn kick behalen. Ik zal winnen. Ik GA winnen. Ik MOET winnen. IK MOET SPELEN!
“Goedemorgen Boyan, welkom bij de Anonieme Games Addicts”
* Echt.
