In 2003 kwam de WWII game Medal of Honor Allied Assault. Deze game werd met open armen ontvangen en word deze dagen nog steeds veel gespeeld. Na het succes van deze game ging een groot deel van het team van Medal of Honor een eigen weg. Ze richtte een eigen bedrijf op en begonnen aan een concurrent voor MOHAA. Call of Duty werd deze game genoemd, en zo begon de strijd voor de beste WWII game.
No one stands alone!
Nu werd Call of Duty is grotendeels ontwikkeld door een groot deel van het MOHAA team, maar betekend dat dan dat je een soort kloon krijgt van deze game alleen dan met wat veranderingen erin? Als je de game opstart zie je al gelijk een heel groot verschil ten aanzien van MOHAA. Met MOHAA stond je bijna altijd alleen, je ging á la Rambo een Duits kamp binnen en je slachtte alles af wat er ook maar ademde. Bij Call of Duty is dit niet zo, je speelt de gehele game samen met een hele hoop andere soldaten, wat je het gevoel geeft dat je dus ook echt meedoet aan een gigantische oorlog.
Als eerste begin je met de training. Hierin leer je de basiselementen van de game. Zo is de eerste objective dat je naar een paar borden moet kijken die vertellen dat je altijd dekking moet zoeken, granaten moet gooien om vijanden uit een gebouw te drijven, en ga zo maar door. Dan krijg je parcours waarin je leert hoe je moet bukken, helemaal op de grond moet liggen, moet springen of hoe je ladders moet opklimmen. Eenmaal goed afgerond kom je bij de wapens. Dit zijn enkele simpele opdrachten, je pakt het wapen op wat er ligt, en je schiet op een bord. Niks bijzonders maar je leert wel hoe de wapens reageren. De training is vrij kort maar krachtig en daarna mag je al beginnen met het echte werk.
Je word gedropt midden in de nacht in een stadje en je bent helemaal alleen. Je eerste doelstelling is om je bij een sergeant te voegen. Je sluipt het stadje door midden in de nacht en ziet een Nazi die tegen een boom staat te pissen. Na een welgemikt schot met je A1 Carbine valt hij als een zoutzak in zijn eigen pis en kun je verder. Je kunt ervoor kiezen om zijn wapen af te pakken of je eigen wapen te houden, wat wel aan te raden is want zijn wapen heeft niet bijzonder veel kogels. Je zoektocht gaat door en je ziet dat de sergeant in de boom is blijven haken met zijn parachute en zo dood als een pier is. Dan moet je maar doorgaan in je eentje om de doelstelling te vervullen. Deze is om een radio bacon aan te zetten zodat de rest van de mannen kunnen landen op de desbetreffende plek. Na een welgemikte granaat in een bunker had ik 2 Nazi’s uitgeschakeld en kon ik verder het veld op waar de radio stond. Eenmaal die aangezet te hebben krijg je de doelstelling om het veld te verdedigen zodat de andere veilig kunnen landen. Dan begint de chaos, er komt een zenuwachtig, doch mooi, muziekje opzetten en dan begint het. Van alle kanten komen dolle Nazi’s aangehold om jou naar een ander veld te schieten en dekking zoeken was het eerste waaraan ik dacht. Wat magazijnen verder en wat Health Points minder waren eindelijk alle Nazi’s weg en kon de rest veilig landen. De kick die je dan krijgt als je het maar net overleefd is niet te beschrijven, heerlijk!
Dat was een klein voorbeeld van de 1e missie van CoD. En zo zitten de meeste missies wel in elkaar. Elke keer is het een grote chaos en tijdens de vuurgevechten moet je maar hopen dat jij geen kogel in je kont krijgt. Deze gedachte en de geweldige muziek die erbij komt maakt de Single player modus een ervaring die je niet snel zal terug zien in andere WWII games.
Lad or Comrad!
In de Single player heb je ook nog de keuze uit 3 campaigns. Namelijk die van die Russen, de Amerikanen en de Britten. Elke campaign speelt zich af in verschillende landen wat voor veel variatie zorgt. Toch had dit principe beter gekund. Zo zit er bijna geen verhaal in. Natuurlijk snapt iedereen dat het met de 2e Wereldoorlog te maken had maar de missies hadden beter op elkaar kunnen aansluiten. Zo ben je bezig om in Normandië te vechten en de missie erna vecht je opeens in Stalingrad. Niet echt storend maar het was wel iets leuks geweest als het allemaal wat logischer in elkaar zat. En de Single player is veel te kort. Als je de moeilijkheids graad niet zo hoog hebt staan heb je CoD vrij snel uitgespeeld.
Ook de AI van de tegenstander en je mede-soldaten laten wat te wensen over. Ze reageren niet op de situatie maar doen alles volgens het script, wat kan leiden tot ergernissen. Zo moet je een veld oversteken waar aan de overkant een MG42 staat. Een logische keus die iemand zou maken die niet dood wil is dekking zoeken, maar nee, jouw mannen sprinten erop af zonder na te denken dat het wel eens mogelijk zou zijn dat ze geraakt worden. Erg realistisch is dit dus niet, want zo deden de soldaten het in die tijd echt niet.
Toch vallen deze minpuntjes in het niet vergeleken met de rest van de game. De hele game is gebouwd op actie en dat is te merken. Alle missies, van het verdedigen van een veld tot aan een drive-by in een Frans dorpje zijn gewoon helemaal te gek. Je schiet op alles wat beweegt en blijft maar schieten totdat je de letters Mission Complete op je beeldscherm ziet staan. De sfeer tijdens de missies is gewoon perfect te noemen. Een groot deel daarvan word mogelijk gemaakt door de muziek. Want zeg nou zelf, als jij in Stalingrad met de Russen dat plein oprent met de gedachte dat je wel door moet blijven rennen, want anders word je neergeschoten door je landgenoten, en er ook nog prachtige muziek bij komt, dat je daar een enorme kick van krijgt. Deze missie heb ik dan ook vaker gespeeld simpelweg omdat ik het gewoon een fantastisch moment vond in de game.
War online
Dan is de Singeplayer wel kort, dat maakt allemaal niets meer uit als je de Multiplayer gaat proberen. Je hebt 5 verschillende modes;
Behind enemy lines: daarbij is er een klein groepje Geallieerde die zijn omsingeld door veel meer Duitse troepen en de Geallieerde krijgen punten door in leven te blijven en zoveel mogelijk Duitsers neer te schieten.
Retrieval: Hierbij moet 1 team belangrijke documenten stelen in deze terug brengen naar de thuis basis, een soort Capture The Flag met documenten dus.
Search&Destroy: Dit is de meest populaire mode. Hierbij moet 1 team de kanonnen van het andere team opzoeken en opblazen. Eenmaal je neergeschoten bent blijf je ook dood totdat de ronde is afgelopen.
Deathmatch: Hierbij ben je in je eentje en moet je alles en iedereen neerschieten.
Team Deathmatch: Je bent met een team samen en moet zoveel mogelijk kills maken bij het andere team.
Niet echt vernieuwend deze modes, maar wat wel vernieuwend is, is de Killcam. Hierin zie je ongeveer de laatste 5 seconde van de tegenstander die je neerschoten heeft en dan zie je hoe hij jou neerschoten heeft. Dit kan een hoop gezeik voorkomen als ze bijvoorbeeld keihard cheater noemen en ze nu zien dat het eigenlijk een simpele kill was. De MP van CoD is niet vernieuwend, maar wel heel gaaf.
Call of Duty franchise (Part 2) >>
