Eind jaren negentig en begin van het millennium waren het gouden tijden voor het platform genre op de PC. Jazz Jackrabbit, Cave Story en Earthworm Jim zijn een paar voorbeelden die veel spelers waarschijnlijk bij naam kennen. Uitdagende platformers met humor, een beetje verhaal en ijzersterke gameplay en level design. Nu komt Morningstar Game Studio en de Youtuber Andrew Kenady, ook wel bekend als Nintendrew, met de platformer C.A.R.L. Een platformer over een klein robotje met de naam C.A.R.L. die op zoek is naar een groot aantal chips verstopt in een enorme fabriek. Doet deze platformer de voorgenoemde titels eer aan? Het antwoord vindt je hier.
D.U.M.P. en vrienden
C.A.R.L. start op de D.U.M.P., een grote afvalbult vol met robot en computeronderdelen. Op deze bult kom je verschillende personages tegen met elk een naam in de vorm van een afkorting. De game neemt zich zeker niet al te serieus. De dialogen zijn op een leuke en vlotte manier geschreven en elk personage is memorabel. Zo kom je bijvoorbeeld D.O.U.G. tegen wie duidelijk een jongen is verkleed als een robot en D.O.U.G. is op zoek naar zijn honkbalkaarten. De naam van de dokter spelt F.A.R.T. en vandaar dat je hem gewoon Doc mag noemen en de slechterik in dit alles is Kent, een gekke uitvinder die de wereld wilt veroveren met zijn gevaarlijke robot handlangers. Je wordt gelukkig bijgestaan door een onderzoeker die voorheen voor deze slechterik werkte. Al met al het verhaal weet deze platformer om te toveren tot een leuk avontuur.
Op de afvalbult heb je niet alleen toegang tot de vier verschillende gebieden met elk vijf levels, maar kun je hier ook alle locaties vinden met diverse upgrades. Door genoeg voorwerpen te verzamelen in de levels speel je nieuwe wapens, capaciteiten en mogelijkheden vrij. Zo kun je meer hartjes verkrijgen bij de dokter, bij een Sergeant kun je jouw aanvallen krachtiger en sneller maken. Bij de barman kun je jouw uiterlijk veranderen door verschillende drankjes te drinken en kom je uiteindelijk een verdacht persoon tegen die je wel nieuwe wapens wilt verkopen. Er is dus genoeg te ontdekken en de vier verschillende gebieden zijn niet meteen beschikbaar. Het laatste level in elk gebied bevat namelijk een eindbaas die jouw een nieuwe vaardigheid geeft die je vervolgens moet gebruiken om het volgende gebied te bereiken. Door de vergelijking met Cave Story had ik eerst iets meer Metroidvania elementen verwacht, maar de game is uiteindelijk erg rechtlijnig.
Rechttoe, rechtaan
Je begint met een lasterpistool, een paar hartjes en een simpele jump. De besturing is lekker strak en direct. De eerste levels bevatten een groot aantal schakelaars die je moet omzetten om zo verder te komen. Het leveldesign geeft genoeg uitdaging zonder dat het oneerlijk aanvoelt. De meeste levels speel je binnen tien minuten uit, mits je niet op zoek gaat naar alle verstopte voorwerpen. De levels zitten bomvol met diverse schatten die je kunt verzamelen en deze zul je in veel gevallen niet allemaal in één keer vinden. Sommige zijn zelfs zo goed verstopt dat je hier flink wat extra tijd in moet steken om ze te verzamelen. Het aantal chips geeft je toegang tot het volgende level en als je bij het vijfde level komt, zul je een eindbaas moeten verslaan. Deze eindbazen zien er leuk uit, maar worden steeds makkelijker naarmate je verder vordert in de game. Dit is jammer, want de noodzaak van het verzamelen van nieuwe wapens gaat hiermee verloren. De grootste missers en frustraties zijn dan ook vooral aanwezig aan het einde van de game.
De gemakkelijke eindbazen is zeker niet de grootste misser. Met elk gebied wordt er een nieuw element geïntroduceerd. Zo speelt het derde gebied zich bijvoorbeeld af in het donker en zul je in het vierde gebied ineens een groot aantal nieuwe gameplayelementen tegenkomen. En dit is waar alle elementen samen voor wat onduidelijkheid zorgen. Je kunt uiteindelijk double jumpen, dashen en een stomp aanval uitvoeren. En vooral de dash zit je regelmatig in de weg omdat je tweemaal de stick naar links of rechts moet bewegen. Dit doe je regelmatig en het kwam dus vaak voor dat ik per ongeluk dashend door het level vloog. Ook is er een verschrikkelijk level waarbij je gekloond wordt en je twee robots omhoog moet leiden in spiegelbeeld. Dit vraagt om pixel precieze besturing, omdat elke fout al snel resulteert in een herstart van het level.
Heerlijke chiptunes
Gelukkig weet de game deze paar missers volledig goed te maken met de heerlijke chiptunes en zijn de filmpjes tussendoor erg leuk vormgegeven. De game is niet te lang en eindigt op zijn hoogtepunt met een mooie afsluiter. De game is meer Jazz Jackrabbit dan Cavestory en dat is zeker niet een slecht iets. Je vliegt door de levels heen en als je alles wilt verzamelen dan kun je zeker een paar uur toevoegen aan de speelduur van deze titel. De game heeft een klein prijsje waardoor dit een leuke titel is om in een weekendje in één ruk uit te spelen.
Dit ziet er lekker old school uit. Wellicht eens kopen binnenkort. Is hij ook voor de PS5?
Ik houd wel van deze stijl eerlijk gezegd. Lekker old school. Beetje Commander KEEN-achtig.