In het land van de rijzende zon, Japan, komen er genoeg games uit die nooit het daglicht zullen zien hier in Europa. Voor de mensen die dit erg jammer vinden is er toch eindelijk een game uitgekomen waarvan er eerst werd gedacht dat deze nooit in Europa zou verschijnen. Boing! Docomodake DS is een game die gebaseerd is op een mascotte van een Japans Telecom bedrijf NTT Docomo. Deze mascotte is blijkbaar zo populair geworden dat ze er een game op gebaseerd hebben. Deze puzzelgame met platformelementen of platform game met puzzelelementen is jammerlijk een compleet commercieel product en helaas gaat dit ook gepaard met de verschijnselen ervan.
Paddo’s, familieleden en een festival?
Het verhaal dat deze game bevat , is enorm simpel en eigenlijk kun je het moeilijk een verhaal noemen, maar eerder een reden om je de puzzels te laten spelen. Er is namelijk elk jaar een festival in het Docomodake woud, maar de Docomodake familie is spoorloos verdwenen. Jij als speler neemt de rol op van Papa Docomodake om zijn familie op te sporen en weer op tijd bij elkaar te krijgen voor het jaarlijkse festival. Het verhaal is zeker niet je van het, maar gelukkig kan je het verhaal ook terzijde leggen waardoor er een matige platform/puzzel game overblijft.
Deze game draait allemaal om Papa Docomodake die een aantal handige eigenschappen heeft om diverse obstakels te overwinnen. Ten eerste is er de mogelijkheid om rond te springen en te lopen. Dit gebeurt met of de vierkantstoets voor rechtshandige mensen en de ABXY toetsen voor de linkshandige mensen. Bovendien kun je op bepaalde plekken naar beneden graven en bestaat er de mogelijkheid om je op te splitsen in meerdere kleinere versies oftewel Mini’s genoemd. Deze Mini’s kun jij aanspreken door op ze te klikken met de stylus en ze te verplaatsen. Ook kun je ze op elkaar stapelen en ze gebruiken als platformen of kogels. En dit is dan ook meteen het idee waar deze gehele game omdraait. Door al deze eigenschappen van de Mini’s en Papa Docomodake zo te combineren dat je het eindpunt van het level kunt bereiken. Het eerste gevoel wat dit met zich meebrengt, is oppervlakkige gameplay en dit klopt ook. De kleine hoeveelheid puzzels en levels worden wel elke keer steeds uitdagender, maar er komt nooit een moment wanneer de game écht uitdagend is. Alles lijkt op elkaar en de puzzels lijken door de beperkte mogelijkheden ook erg vaak op elkaar. Het idee van het uit elkaar laten splitsen van je personage en zo puzzels oplossen is leuk gevonden, maar net te beperkt om lang leuk te blijven.
Ergernissen ondanks al die paddo’s
Daarnaast zijn er ook een aantal punten van de besturing van de game die al snel gaan ergeren. En dat is ten eerste al de combinatie van de vierpunts toets en de stylus. Dit speelt namelijk niet erg lekker tegelijk, waardoor het regelmatig gebeurde dat ik een platform miste doordat ik niet goed kon springen. Daarnaast is één van de grootste ergernissen het feit dat er soms Mini’s uit beeld vallen, waardoor je ze niet meer kunt pakken of verzamelen. Er is wel een mogelijkheid om ze allemaal terug te roepen, maar dit gaat niet op als je al op een Mini als platform staat. Wat regelmatig resulteerde in een flink deel van het level opnieuw doen. Daarnaast gebeurt het ook nog wel eens dat je een deel van een level niet kunt bereiken omdat je ergens al bent gevallen. Waardoor je regelmatig verplicht wordt om een level opnieuw te doen om alle muntjes te verzamelen. Dit kan wederom op ten duur gaan irriteren.
Grafisch gezien is de game niet geweldig maar ook niet slecht. De game bevat helaas geen filmpje en alleen maar een paar plaatjes met tekst eronder. Ook legt de game helemaal niks uit over het personage. Enige diepgang was mooi geweest, zeker voor de Europese mensen die het gehele personage niet kennen. Wel zien de levels er kleurrijk uit, maar helaas is het kleurenpalet gedurende de gehele game erg hetzelfde. De game bevat wel redelijk wat diverse deuntjes en muziekjes. Deze werken wel na een tijdje op je zenuwen, maar ze zijn zeker niet slecht.
Ergernissen ondanks al die paddo’s
Daarnaast zijn er ook een aantal punten van de besturing van de game die al snel gaan ergeren. En dat is ten eerste al de combinatie van de vierpunts toets en de stylus. Dit speelt namelijk niet erg lekker tegelijk, waardoor het regelmatig gebeurde dat ik een platform miste doordat ik niet goed kon springen. Daarnaast is één van de grootste ergernissen het feit dat er soms Mini’s uit beeld vallen, waardoor je ze niet meer kunt pakken of verzamelen. Er is wel een mogelijkheid om ze allemaal terug te roepen, maar dit gaat niet op als je al op een Mini als platform staat. Wat regelmatig resulteerde in een flink deel van het level opnieuw doen. Daarnaast gebeurt het ook nog wel eens dat je een deel van een level niet kunt bereiken omdat je ergens al bent gevallen. Waardoor je regelmatig verplicht wordt om een level opnieuw te doen om alle muntjes te verzamelen. Dit kan wederom op ten duur gaan irriteren.
Grafisch gezien is de game niet geweldig maar ook niet slecht. De game bevat helaas geen filmpje en alleen maar een paar plaatjes met tekst eronder. Ook legt de game helemaal niks uit over het personage. Enige diepgang was mooi geweest, zeker voor de Europese mensen die het gehele personage niet kennen. Wel zien de levels er kleurrijk uit, maar helaas is het kleurenpalet gedurende de gehele game erg hetzelfde. De game bevat wel redelijk wat diverse deuntjes en muziekjes. Deze werken wel na een tijdje op je zenuwen, maar ze zijn zeker niet slecht.
Een teleurstellende paddo trip
Boing! Docomodake DS is een matige game met weinig diepgang. De game is zeker bedoeld voor maar een paar uur gameplay en de mogelijkheden zijn ook nog eens erg beperkt. Bovendien zijn er een aantal punten van de besturing die niet altijd even goed meewerken. De graphics en de muziek zijn van gemiddelde kwaliteit. Een matige game die toch echt bedoeld is voor de jongere spelers die even onderweg een puzzeltje willen oplossen.
