De Tweede Wereldoorlog in de Grote Oceaan
Iedereen heeft de laatste jaren veel games op zich zien afkomen die verwant waren uit onderwerpen over de Tweede Wereldoorlog. Games als Medal of Honor, Brothers in Arms en Call of Duty deden zich aan. Jaren geleden verscheen er op de Playstation 1 eens een game die je in staat stelde om het commando over te nemen op bijvoorbeeld een vliegdekschip, een klein wachtschip of een torpedojager. Nu is Eidos de afgelopen tijd bezig geweest met de Xbox 360 titel Battlestations – Midway. De game speelt zich af tijdens de grote slagen om Midway, een stuk in de Grote Oceaan, en heeft de naslagen van het gevecht om Pearl Harbor. Jij moet als baas van o.a. een slagschip, een vliegdekschip en een duikboot voorkomen dat de vijand de Tweede Wereldoorlog in de Grote Oceaan gaat winnen. Dat doe je doormiddel van verschillende dingen.
Goede gameplay, uitgebreide oefeningen.
Toen ik het spel een tijdje aan het spelen was viel mij direct al op dat de gameplay helemaal zo slecht nog niet is, hoewel ik dat wel enigszins verwacht had. In de oefeningen die je kunt doen om het spel beter te leren kennen krijg je steun van een commandant die je alles even netjes zal aanleren. Hij vertelt je hoe je het schip moeten sturen, in positie moet brengen hoe je mensen moet aanstellen om het schip te repareren wanneer het getroffen is door een torpedo of een bom. De game laat je in ieder geval redelijk realistisch zien hoe het om een echt schip kan zijn als je daar de leiding hebt. Die is niet een binnenvaartschip, maar een flinke beestbak waarbij je echt alles knoppen moet gebruiken om te slagen in je succes. Je moet zelfs orders geven aan andere schepen om een bepaalde positie in te nemen net voor een aanval. Ik moet wel eerlijk toegeven dat dit een spel is waar ik van tevoren niet had verwacht dat het ook nog redelijk uitgebreide gameplay zou hebben. Pluspunt voor Eidos dus, maar er zijn ook punten van kritiek.
Game misschien iets te kort
Hoewel ik de oefeningen die ik deed om het spel te leren kennen snel onder de knie had, heb ik toch het gevoel gekregen dat het spel een beetje aan de korte kant was. Ik had namelijk nog maar tussen de twintig en veertig minuten gespeeld of ik was al door de oefeningen heen. Te bedenken dat het meeste van de tijd wordt gebruikt, door het commentaar dat je duidelijk maakt hoe je het spel moet spelen. Eigenlijk wel jammer, want de oude Battlestations op de Playstation 1 was voor mij echt een topper die ik maandenlang achter elkaar heb gespeeld, ook om mijzelf een beetje te kunnen vermaken. Een game hoeft niet altijd persé lang te wezen in duur, maar dan wil je ook niet de volle mep hoeven te betalen. In ieder geval deed ik dat wel, maar dat is dan ook omdat ik een warm hard heb voor de oude versie op de Playstation 1. Je kunt die twee versies wel degelijk met elkaar vergelijk, maar daarvoor moet je toch echt de oude versie weer eens uit de kast halen. Ik ga er dan ook niet verder op in.
Lelijk eendje in de sloot
Dat kun je zeker wel stellen. Als dit een next-gen titel moet zijn, dan schaam ik me dood. Grafisch gezien is het nog erger dan Blazing Angels, en dat moest een game zijn die er goed uitzag. Overal waar ik kijk in de game zie ik kleine foutjes, van kleine kartelrandjes tot doffe kleuren op de schepen en aan de kust. Eigenlijk wel jammer, want ik had graag meer gezien van het spel. Ik heb niet echt het gevoel gehad dat ik hier met een next-gen titel te maken had, maar zoals ik al zei ben ik wel een fan van dit soort spellen en zal ik daar dan ook niet zo moeilijk over doen. Maar dat lelijk eendje in de sloot moet eventueel bij een tweede deel, over een ander onderwerp, wel een mooie zwaan worden. Misschien kunnen ze eens een programma beginnen over Extreme Makeover voor computerspellen, dan zou je zeker de lachers op je hand krijgen.
Online zeker wel te doen
Online is de game zeker wel te doen, maar verwacht niet dat je een super hoogstaande titel krijgt zoals Gears of War. Je kunt online met twee tot acht spelers tegelijk spelen moet met veel dingen rekening houden, dingen die ook in de singleplayer naar voren komen. Zo zul je het schip moeten repareren, aanpassen of blussen tegen de oprukkende vijand. Niets is teveel, maar ik kreeg ook online het gevoel alsof ik te maken had met Medal of Honor – Rising Sun. Niet echt iets waar ikzelf erg trots op zou zijn, maar wel iets wat snel in de budgetbakken gaat belanden. Als het daar éénmaal ligt, dan is het spel een stuk beter af in de handen van de koper, dan wanneer deze koper er € 59,99 of nog meer voor betaald. Ik hoop in ieder geval wel dat er een tweede deel komt, maar dat is dan ook puur om de prima verzorgde gameplay. Maar je moet niet vergeten dat het een redelijk korte game is, iets waar je misschien zelf niet zo van houd. De volgende keer hoop ik dat het Eidos wel zal lukken om een echte titel neer te zetten. Tot die tijd zullen we het hier maar mee moeten doen.
