Wie wilde er vroeger nu niet een piloot of coureur worden? Zeker als jongetje, of meisje, van een jaar of acht zul je die droom ongetwijfeld een keer gehad hebben. Vorige week kwam deze game namelijk aanvliegen vanuit het zuiden van het land, alwaar het eerst door de gebruikelijke controles ging. Ik mocht er dus mee aan de slag. Mijn jarenlange interesse in deze serie heeft er mede voor gezorgd dat ik uiteindelijk deze review voor jullie mocht tikken. Vroeger had ik namelijk ook de wens om piloot te worden in een straaljager. Ik had er alleen één niet de juiste opleiding voor. En natuurlijk geen zin om anderhalf jaar te trainen in de Verenigde Staten voor iets waar je helemaal nog niet zeker van bent. Dus komt het al jarenlang neer op het spelen van de Ace Combat serie. Ik ontleen mijn forumnaam ook aan een van de personages uit een eerder deel in de serie. Diezelfde serie kende de afgelopen paar jaren weinig of geen echte veranderingen, maar daar is nu toch echt een hoop mee gedaan. Een ongekend mooie en toch weer onverwachte topper. De meest verrassende topper was naar mijn mening Deus Ex, maar de nieuwe Ace Combat toont wel aan vernieuwend te zijn. Wat er allemaal veranderd is lees je in deze review.
Geen echte introductie tot het verhaal
Een Ace Combat game speel je natuurlijk voor de actie. In zekere zin met het verhaal. In Assault Horizon zit er dan ook weer een. Helaas heeft dit verhaal weinig of geen echte introductie en is ook onduidelijk waar het conflict in de game nu echt over gaat. Beter gezegd: Het is niet echt duidelijk tussen wie het conflict zich nu afspeelt. De Russen en Amerikanen zijn er in betrokken, maar meer word in het verhaal niet echt duidelijk. Gelukkig is er wel een bijkomstig voordeeltje: Het verhaal speelt zich nu wel op echte grond af. In eerdere delen uit de serie moesten we het doen met een fictief verhaal in een fictieve wereld. Dit is nu dus niet het geval en dat valt op zich wel te prijzen. Het is alleen bekijken waar je de plus- en minpunten aan afweegt voor je een conclusie trekt. Met het verhaal heb ik dan ook een beetje het 50/50 gevoel.
Grafisch bruut!
Grafisch is deze game bruut. Niet over de top, maar wel erg goed. In de meeste gevallen speel je op een grote hoogte. Dit zorgt ervoor dat je dus schitterende uitzichten hebt terwijl je een looping maakt. In een aantal gevallen moet je een missie namelijk niet in een straaljager spelen. Er is al snel een missie, bij de intro van het spel, waarbij je over een mini gun moet gaan om een deel van een missie te doen. Later wisselt dit zich af in missies met een helikopter, maar ook met de door Call of Duty beroemd gemaakte AC 130. Dit is een toestel van het type Hercules. Je speelt er een missie mee in Ace Combat – Assault Horizon. Deze is hier en daar redelijk moeilijk, maar eerdere aan de uitdagende- dan de frustrerende kant. De game zelf is op alle fronten een stuk pittiger dan zijn voorganger. Je gaat dit merken op elke stand die je bij de game kiest. Het heeft natuurlijk geen extra effect op het grafische engine gedeelte, behalve dan dat je misschien vaker een treffer krijgt. Hoe hoger de stand, hoe sneller je wordt neergeschoten. Op de hoogste stand ben je in een keer dood als je een voltreffer krijgt. Dit resulteert in prachtige explosies. Ook bij dog fights, die je kunt starten als je dicht op een tegenstander zit, kan dat heel mooie effecten geven. Het hangt er helemaal vanaf hoe je spel is.
Echt pilotengevoel & lekkere controls
Waar Assault Horizon zich echt in laat zien is het pilotengevoel. Mede door het verhaal, ook al is dat nogal dun, krijg je een goed beeld hoe het allemaal gaat. Dit komt voornamelijk door de uitmuntende camera, die ook een verandering heef ondergaan. Zo nu en dan kun je met een beweging van je stick rondkijken in een ruimte waar een van de personages uit de game loopt. Jij bent dan die persoon en merkt dan gelijk op hoe het reilen en zeilen tijdens een oorlogssituatie verloopt. Zowel in de lucht, als op de grond in vergaderruimtes en op de landingsbaan merk je een ‘’compleet’’ luchtmacht gevoel. Dit is een zeer welkome afwisseling in een serie die in Europa lang niet zo groot is als in de Verenigde Staten of Japan. Helaas komt de game op een ongelukkig tijdstip uit. Naast Ace Combat – Assault Horizon, komt deze week ook nog Forza Motorsport 4 uit. Ik zal niet zeggen dat het verkeerd is, maar wel bijzonder ongelukkig. Er zijn er natuurlijk ook miljoenen die wachten op de nieuwe Elder Scrolls. Ace Combat valt dan een beetje in het niet, zeker als het Europa aan gaat. Misschien heb ik wel helemaal ongelijk; de tijd zal het leren.
Een andere groot pluspunt van de game zijn de controls. Ik vind ze echt verrukkelijk. Je wordt continu gedwongen uit te wijken voor vijandelijke projectielen. Het is niet overdreven, maar je moet wel voortdurend op je tellen passen. Zowel in het begin van de game, als later als het moeilijker word. De besturing zelf is vrij eenvoudig en redelijk snel aan te leren. Niet iets voor beginners, maar dat is dan ook nooit de insteek van de serie geweest. Je kunt kleine aanpassingen maken, maar de focus blijft hem een beetje op het arcade gedeelte. Je zult dus altijd te maken krijgen met een wilde rit door de lucht. De missies van de game zijn daar in lekker afwisselend. Dit was voor mij ook een must wilde Namco mij nog weer aan een Ace Combat game krijgen. Gelukkig hoeven we ons daarover geen zorgen te maken.
Geluid lekker, maar niet helemaal top
We kunnen natuurlijk niet direct Battlefield geluid gaan verwachten in een Ace Combat game. Natuurlijk zijn er dingen die je gewoon goed wilt doen, maar zo nu en dan kun je niet alles tweaken zoals je wilt. Dit is ook in deze game het geval. De explosies van de vliegtuigen vind ik tof, maar het geluid van close up bombardement opnames dan weer niet. Ook het afschieten van raketten is niet zo goed als in het vorige deel. Het klinkt eerder als een sissend geluid. Sommige raketten gaan natuurlijk wel als brute monsters op hun doel af. Wat ik dan weer wel helemaal top vind is de communicatie tussen de verschillende personages. De voice acting, voor zover je dat zo mag noemen, is subliem. De stemmen zijn allemaal erg goed op elkaar afgestemd. Een pleziertje is dat zeker. Het draagt namelijk allemaal bij aan het spelgevoel, wat de gamer zou moeten krijgen bij deze titel. In spellen als deze mag je namelijk wel wat bruut geluid verwachten, maar van Namco Bandai is ook bekend dat ze als Oosterse ontwikkelaar nu geen geluidmeesters zijn zoals Dice dat is bij Battlefield. Totaal geen vergelijking ook, maar Ace Combat – Assault Horizon is ook meer arcade dan simulatie. Het verschil kun je alleen merken als je andere titels hebt gespeeld in dit genre. Voor de rest is het geluid wel prima, maar er zijn hier en daar nog flinke verbeterpunten. Ik mis onder andere nog een schokgolf plus dito geluid als je door de geluidsbarrière heen gaat. Wellicht komt dit in een volgende Ace Combat voorbij.
Multiplayer en co op
Zoals bijna elke game tegenwoordig, kent ook Assault Horizon een multiplayer. Je kunt kiezen voor de welbekende MP mogelijkheden, zoals we die ook in shooters kennen, maar er is ook een optie om co op te gaan. Alleen online helaas, maar meer had ik persoonlijk ook niet verwacht bij deze titel. De MP is lekker vlot, maar ondanks dat de game nog niet officieel uit is, werken de servers nog steeds niet naar behoren. Ik reken dat mee omdat dit namelijk in de vorige Ace Combat ook het geval was. Dit is zelfs nooit opgelost. Ik mag dan ook hopen dat Namco Bandai dit gaat oplossen. In ieder geval is het online behoorlijk oefenen, arcade of niet. Nu heb ik ervaring met deze serie, ook online, maar een beginner zal ongetwijfeld vaak worden neergeschoten. Geen schande natuurlijk, want van je fouten of onwetendheid kun je leren. Op zijn tijd doet iedereen dat.
De co op is weer een optie die je een aantal missies laat spelen. Missies in het idee van de singleplayer. Gelukkig lijken die dan ook op de huidige singleplayer, want steeds dezelfde saaie missies zoals bij Ace Combat 6 – Fires of Liberation is natuurlijk ook niet alles. De menu’s online werken ook lekker vlot en hebben slechts een minimum aan laadtijden, wat vrijwel identiek is aan die van de offline mogelijkheden. Al met al is er online niet veel mis, behalve dan dat de server- capaciteit en betrouwbaarheid nog wel eens te wensen over laat. Je verbinding kan nog steeds wegvallen, maar dit gebeurt gelukkig wel aanzienlijk minder dan in de vorige Ace Combat. Natuurlijk spreek ik in deze kwestie wel voor mezelf, maar voor een groot gedeelte hangt het ook van je eigen verbinding af en hoeveel elektronica erop aangesloten is. Als je al die dingetjes voor lief kunt nemen, dan heb je online een leuke tijd. Helaas moet je wel een beetje waken voor een saaie MP, maar dat zal wel een beetje aan het type game liggen.
Dubbelgevoel
Bij Ace Combat – Assault Horizon heb ik een beetje een dubbelgevoel. Aan de ene kant is de game echt geweldig om te spelen. Een aantal sterke veranderingen, maar aan de andere kant zijn er nog steeds een hoop dingen te verbeteren. Een beetje jammer, maar Ace Combat – Assault Horizon is verder nog een uitstekende game geworden. Ik had gehoopt hier een paar prachtige cijfers aan te plakken, maar ik zal toch voor een paar punten wel streng moeten zijn. Het is niet anders, maar Namco Bandai kan in deze hoogtijdagen van de game industrie natuurlijk niet constant met hetzelfde soort concept aan komen zetten. Ik hoop dan ook dat er bij de eerstvolgende Ace Combat weer een hoop dingen veranderd zijn. Voornamelijk de dingen die in deze serie nog wel eens de mist in gaan en ook de betrouwbaarheid van de servers online. Het is een kwestie van afwachten, maar tot die tijd ligt hier toch weer een prima vlieg simulatie spel; of flight sim voor de zeikerds, in de winkels. Wat mij betreft heeft Ace Combat toestemming om op te stijgen.
