Another Bond game
Dit jaar komt er weer een nieuwe Jam es Bond film uit met Daniel Craig in de hoofdrol. Het is inmiddels de 3e Bond-film voor de acteur en wat mij betreft vult hij de rol prima in. De games doen het helaas een stuk minder goed. De serie zakte sinds het succes in de beginperiode als pudding in elkaar. Of het dit jaar dan ook beter gesteld zal zijn met de nieuwste game in de reeks valt te betwijfelen.
En die twijfel is niet gek als je de game al ’n kwartiertje hebt gespeeld. Je ziet al snel dat het weer een kwalitatief matige game betreft, al lijkt men ditmaal de lat iets hoger gelegd te hebben. 007 Legends is een pure, standaard shooter, niet veel meer of minder. Met enkele nieuwe elementen probeert men wat meer variatie te brengen dan diens voorgangers, en dat is op zich wel aardig gelukt. Met je gadgets kun je onder andere foto’s maken, laseren om zo tegenstanders af te leiden en onderzoek doen naar verborgen sporen die leiden naar een nieuw doel. Daarnaast is er stealth toegevoegd, waardoor je in alle rust tegenstanders kunt misleiden. Doe je dat niet en maak je er een chaos van, dan mag je ook meer tegenstanders verwachten. Stealth is dus vrij belangrijk wanneer je schietgeweld wilt zien te voorkomen. Jammer is echter dat stealth niet al te best werkt. Soms wordt je binnen no-time gespot en regelmatig sta je ook bijna letterlijk naast een tegenstander en wordt je totaal niet opgemerkt. Echt functioneel is het dus lang niet altijd. Wel blijft het altijd leuk om iemand te flanken om vervolgens middels een flinke aanpak iemand onschadelijk te maken.
Verder blijkt de game eigenlijk een echte shoot-out game te zijn. Knallen tot je erbij neervalt en verder weinig doordacht. De omgevingen zijn daarbij zo repetitief dat je tevens al snel de indruk krijgt dat het steeds een kubus is waarin je beland waarna je weer iedereen om mag leggen om vervolgens naar de volgende ruimte te gaan, die misschien enkel iets anders ingericht is. Echter probeert men nog iets meer variatie te brengen door af en toe ook wat puzzels in de game te stoppen, de een wat complexer dan de ander, race-stukken te implementeren en door close combat handgevechten in het spel te stoppen. En daar is direct een nieuw hekelpunt van de game. Het handgemeen in de game wordt namelijk ook al snel een handgemeen met de controller. De close combat gevechten werken met de triggers en gezegd moet worden dat het absoluut niet functioneel uitgewerkt is. Het wordt daarmee dan ook meer een ergernis dan wat anders, en dat geldt soms ook voor de puzzels, die soms nogal omslachtig neergezet zijn en zelfs tot totale onduidelijkheid kunnen leiden.
Verder een standaard shooter
Naast de genoemde componenten is 007 Legends echt een standaard shooter zonder al te veel bijzondere elementen. Je kunt weliswaar coveren en over objecten heen springen maar ook dat werkt maar half. Het coveren is meer een gebrekkig hekelpunt dan een goed werkende toevoeging. Als shooter werkt de game verder op zich wel prima. Je kunt een drietal wapens met je meenemen en dat varieert van pistool tot sniper. Dat heb je ook wel nodig want je zult het nodige moeten knallen in deze game, iets wat op een gegeven moment wel ’n beetje kan gaan vervelen. Het spel bezit naast een campaign, die zo’n dikke 5 uur in beslag neemt, ook nog uitdagingen, ook wel challenges genoemd. Dit zijn toch wel aardig wat toevoegingen waarbij een deel van een singleplayer map wordt uitgezocht waarin je bijvoorbeeld geheel in stealth een eindpunt moet zien te halen. De verschillende uitdagingen zijn misschien nog wel leuker dan de verhaalmodus zelf. Het verhaal van de singleplayer stelt zo weinig voor dat het meer op een simpele knal-maar-door game lijkt met af en toe een tussenfilmpje. Hoewel er wel stealth aanwezig is, wil je hier vaak ook geen gebruik van maken, simpelweg omdat het zo matig werkt.
Veel multiplayer modi
Karig is men niet geweest want naast de singleplayer is er ook een multiplayer en geen kleine. De multiplayer modi bestaan uit onder andere Legends, Team Conflict, Golden Gun, Data minder, Icarus, Team License to Kill, You only Live Twice (split-screen) en Black Box. Zo kun je nog wel even doorgaan waarmee men wat dat betreft zeer goed haar best gedaan heeft. De meeste modi kennen we al uit eerdere games maar de split-screen is op zich wel vrij vernieuwend. Hierin hebben spelers slechts 2 levens en moeten ze zo lang mogelijk zien te overleven. De speler die het, het langst volhoudt wint. De namen doen misschien anders vermoeden maar een free-for-all en team deathmatch zijn uiteraard ook aanwezig in de game.
Grafisch is het spel nog alleraardigst, al worden omgevingen al gauw erg herhalend. Daarnaast is het spel te snel afgewerkt waardoor de details een beetje ontbreken of matig afgewerkt zijn. De tussenfilmpjes zien er lekker uit, al zijn ook die niet van een bijster hoog niveau. Ingame kan het spel er echter al met al wel mee door. Het is dan ook geen game met dikke B-kwaliteit graphics. Qua audio is het spel erg flets. In de geweren zit weinig impact en ook daarbuiten zul je niet echt onder de indruk geraken. De achtergrondmuziek die opkomt wanneer een grote groep vijanden op je afstormen is dan wel weer sfeermakend, al maakt het de actie niet echt spannender.
Het is eigenlijk elke keer weer hetzelfde. Ook 007 Legends weet weinig indruk te maken. Toch krijg je met deze game zeker geen karig pakket aangeboden, daar waar het spel qua content een ruim voldoende scoort. Toch zijn er wat betreft gameplay toch te veel kritiekpunten waardoor het spel zelfs als standaard shooter zichzelf te kort doet. De singleplayer is kort, maar net lang genoeg, de multiplayer heeft enkele leuke game modi, in ieder geval genoeg waaruit je kunt kiezen en ook de challenges zijn op zich een leuke toevoeging. Toch is het uiteindelijke resultaat wederom te matigjes om een voldoende te kunnen scoren. We wachten nog altijd op ‘de verrassende James Bond game’ die de filmreeks eer aan zal doen.
